سرزمين نور
شنبه, ۲۳ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۰۶:۲۷
از خاك آن ها لاله ، نه... خورشيد روييده است
برخاكشان، صحرا به صحرا، عشق باريده است
عطر عجيبي مي دهد اين جا، خدا انگار
روح زلال خويش را برخاك بخشيده است
آن جا شقايق ها همه رنگ جنون دارند
حتماً مزار عاشقان پاك و شوريده است
اين جا مزار آسمان، اين جا مزار نور
يك كهكشان خورشيد در اين خاك، خوابيده است
عطر سلام و لهجه ي سبز خداحافظ
بوي خوش چفيه، ميان خاك پيچيده است
حال و هواي آسمانش جور ديگر شد
تا لحظه ي معراج صد خورشيد را ديده است
با خون پاك عاشقان تطهير شد اين خاك
اين گونه از اين خاك صد خورشيد روييده است
منبع: كتاب اين شرح بي نهايت/ آوازهاي سرخ بلوط/ اشعار منتخب شانزدهمين كنگره سراسري شعر دفاع مقدس/ جلد 2/ بنياد حفظ آثار و نشر ارزشهاي دفاع مقدس
نظر شما
