پاسداري كه امام(ره) به جاي او نگهباني داد

به گزارش نويد شاهد به نقل از مهر، شهيد مهدي خندان در سال ۱۳۴۱ در روستاي ناران از توابع لواسان كوچك در روز عاشوراي حسيني در خانواده اي مذهبي به دنيا آمد. وي دوران ابتدايي و راهنمايي را در زادگاه خود پشت سر گذاشت و پس از آن به هنرستان دكتر احمد ناصري در تهران وارد شد و در سال ۱۳۵۷ ديپلم خود را در رشته مكانيك دريافت كرد.

شهيد خندان كه در خانواده اي مذهبي و مقلد حضرت امام خميني(ره) پرورش يافته بود در سالهاي آخر هنرستان كه همزمان با اوجگيري مبارزات مردم ايران عليه رژيم پهلوي بود وارد فعاليتهاي انقلابي شد. خواهر شهيد خندان در اين مورد مي گويد:" مهدي سال آخر هنرستان بود كه يكروز آمد و رساله امام(ره) را از مادرم گرفت و لاي روزنامه پيچيد و به مدرسه برد. يكبار هم در تهران به منزل ما آمد و ديدم خيلي پريشان است. وقتي از او پرسيدم گفت: اعلاميه هاي امام را پخش مي كردم كه سربازان تعقيبم كردند و فرار كردم و نتوانستم همه آنها را توزيع كنم.

شهيد مهدي خندان در روزهاي منتهي به پيروزي انقلاب اسلامي ايران فعالانه در صحنه هاي مبارزه حضور داشت به گونه اي كه در شهرك نيروي هوايي نداي تكبير او شهرك را عليه رژيم مي شوراند. او در ازگل نوجوانان را دو خود گرد مي آورد و براي آنان از امم خميني(ره) و انقلاب سخن مي گفت و در بيشتر راهپيماييها جزو افراد جلودار محسوب مي شد.

وي پس از پيروزي انقلاب شكوهمند مردم ايران در بهمن ۵۷ مدتي با جهادسازندگي همكاري كرد و پس از آن به عنوان نيروي بسيجي به فعاليتهاي فرهنگي و نظامي مشغول شد.

شهيد خندان در تابستان ۱۳۵۹ در پادگان امام حسين(ع) دوره آموزشي عمومي نظامي را گذراند و پس از آن براي مقابله با ضد انقلاب آماده اعزام به كردستان مي شود كه با شروع جنگ تحميلي در شهريور ۵۹ داوطلبانه به سمت جبهه هاي غرب عازم مي شود.

وي پس از اينكه به مدت شش ماه داوطلبانه در جبهه هاي غرب كشور به مقابله با دشمن بعثي مشغول بود پس از چندي به عضويت سپاه پاسداران درآمد و مدت چهار ماه به عنوان محافظ بيت حضرت امام خميني(ره) به خدمت مشغول شد. مادر شهيد خندان در اين باره مي گويد: مهدي يك شب با خوشحالي به منزل آمد و گفت: "ديشب يكي از بچه ها در بيت امام مشغول نگهباني بود كه امام سلاحش را گرفت و عباش را به او داد و دو ساعت تمام در حياط به نگهباني پرداخت. پس از نگهباني اسلحه را به آن پاسدار داد و به نماز شب مشغول شد. آن بنده خدا در حالي كه اشك شوق در چشمانش حلقه زده بود به نماز ايستاد." بعدها فهميدم كه آن پاسدار خود مهدي بوده است.

پس از چهار ماه شهيد مهدي خندان دوباره به جبهه بازگشت اما در زمان مرخصي براي تجديد قوا به بيت امام نيز سري مي زد. او در طول خدمت در جبهه به دليل رشادتها و لياقتش به مدارج بالايي در مديريت جنگ نائل شد. شهيد خندان از بسيجي عادي به فرماندهي گردان و پس از آن به جانشيني تيپ ارتقا يافت.

وي در جبهه غرب و در كردستان چنان رشادت و شهامتي از خود نشان داد كه لقب"شير كوهستان" را بر او نهادند به طوري كه ضد انقلاب در كردستان براي سرش جايزه تعيين كرد. يكي از همرزمانش در مي گويد:" يكبار يك كرد آمد پيش مهدي و گفت: يك مطلبي مي خواهم به شما بگويم و اعتراض بكنم اما قول بده كه مرا مكشي" مهدي گفت: نترس، بگو. آن كرد پنجاه هزار تومان از جيب خود در آود و روي ميز مهدي گذاشت و گفت: "اين پول را به من داده اند كه تو را بكشم." مهدي سرش را روي ميز گذاشت و گفت:" من يك سر بيشتر ندارم و آن را هم در راه خدا مي دهم." كرد گريه كرد و دست و صورت مهدي را بوسيد.

در سال ۶۱ پس از فتح خرمشهر شهيد خندان به همراه حاج احمد متوسليان و تعدادي از رزمندگان به لبنان اعزام شد و حدود چهار ماه در آنجا به فعاليتهاي ضد صهيونيستي پرداخت.

شهيد مهدي خندان فرمانده تيپ يك لشكر ۲۷ محمدرسول الله (ص) در طول حضور در جنگ تحميلي بارها زخمي شد اما هيچگاه مجروحيت او را از حضور در جبهه ها باز نداشت و سرانجام در روز ۲۸ آذرماه ۱۳۶۲ برابر با اربعين حسيني(ع)، در مرحله سوم عمليات "والفجر ۴" در ارتفاعات" كانيمانگا" هنگام عبور از ميدان مين مورد حمله گلوله هاي تيربار دشمن قرار گرفت و در سن ۲۱ سالگي به فيض شهادت نائل شد.