دفتر خاطرات - الگوي عملي

ورود آقاي ابوترابي به زندان فصل جديدي از آشنايي زندانيان با نسل نوخاسته انقلابي بود. آن زمان انقلابيون مسلمان در زندان در اقليت بودند. ماركسيستها و كمونيستها با كتاب و بحث سعي داشتند تا جوانان بيست و بيست و دو ساله را تحت تاثير خود قرار داده و از مذهب رويگردان كنند. ما به همراه اعضاء جمعيت مؤتلفه و حزب ملل اسلامي يك گروه هفتاد نفري تشكيل داده بوديم و تلاش بسياري ميكرديم تا از طريق مباحثه هاي منطقي و فلسفي با القائات آنها مقابله كنيم و همين كش و قوس ميان ما و آنها هميشه جو پرتنشي در زندان حاكم ميكرد. ورود ابوترابي نويدي از نسيم آرامش به همراه داشت با حضور او همه ما معني « كونوا دعاه الناس بغير السنتكم (1) » را فهميديم.
از روزي كه سيدعلي اكبرابوترابي پا به زندان گذاشت ما با يك نمونه عملي و عيني تربيت اسلامي مواجه شديم كه ميتوانستيم وجودش را به عنوان يك الگوي جوان مسلمان داراي عطوفت، تواضع، نرمش، خدمتگزاري، شب زنده داري و همكاري با زندانيان و ... معرفي كنيم.
ايشان حالات عجيبي داشتند، بسيار كمحرف و كمخواب و پركار بودند.
 از همان ابتدا سيد همه را مجذوب خود كرده بود؛ ماركسيستها احترام خاصي براي او قائل بودند. زندانديها ميآمدند سراغ روحاني جوان كه از نجف آمده و آن وقت ضد مذهبيها ميديدند كه سيد با مهرباني و تواضع با آنها دست ميدهد و دست آنها را رها نميكند. و اين جاذبه سيد در زندان چراغ راهي شده بود براي بچه مسلمانهايي كه در معرض تبليغات ضد مذهبي قرار داشتند. ما در سال 1349 در زندان به اين نتيجه رسيديم كه اثر وجودي حضور يك سيد متواضع بدون اينكه اسلحه قوي يا موقعيت علمي خاصي داشته باشد بواسطه عمل و رفتار و كردار و برنامههاي عملي و اخلاص و خدمتگزاري اش بيش از هزاران جلسه بحث و گفتگوي ما بود. سيد كسي بود كه در همة كارهاي زندان پيشقدم مي شد. اگر مريضي داشتيم او پرستارياش مي كرد، برايش دارو مي گرفت، شب تا صبح بر سر بالينش بود و ... و خلاصه همين ويژگيها بود كه او را محبوب قلوب كرده بود.

(1) مردم را [ به نيكي ] دعوت كنيد با چيزي غير از زبانهايتان ] با عملتان ]


راوي: حجت الاسلام محمدجواد حجتي كرماني