نگاهی به زندگينامه چند تن از شهدای هفتم تير

شهيد مهندس «محمود تفويضی زواره»، معاون وزرات راه و ترابری

در سال 1326 در تهران متولد شد. خانواده‌ای متدين داشت و در رشته مهندسی راه و ساختمان از دانشكده پلی تكنيك فارغ‌التحصيل شد.

در دوران رژيم طاغوت از استخدام در دستگاه‌های دولتی اجتناب كرد و همگام با امت مسلمان ايران در جريانات انقلاب شركت جست. پس از پيروزی انقلاب، به خدمت وزارت راه و ترابری درآمد و در استان خوزستان انجام وظيفه كرد.

در دی ماه 58 به معاونت وزارت راه و ترابری انتخاب شد.

او در هفتم تير ماه 1360 همراه شهيد بهشتی در ركوعی عاشقانه به خدا پيوست.

************

شهيد حجة الاسلام «حاج شيخ عبدالوهاب قاسمی»، نماينده مردم ساری

در سال 1312 در سواد كوه متولد شد. پدرش روحانی بود و علوم حوزوی را از همان‌جا آغاز كرد. سپس در محضر استادان بزرگ تحصيل كرد تا به اجتهاد رسيد. نطق‌های كوبنده او در زمان انقلاب و پيش از آن، به سبكی خاص و جاذب مشهور بود.

در 15 خرداد دستگير شد و به خدمت سربازی رفت؛ در پادگان يك افسر پزشك به علت ضعف چشم معافش كرد و او دوباره در خدمت مردم قرار گرفت. سخنرانی‌های پر شور و حرارت او هرگز از ياد مردم ساری نخواهد رفت.

آنها او را به نمايندگی خود به مجلس شورای اسلامی فرستادند و سرانجام شهادت او در هفتم تيرماه 1360 با شهادت در كنار سيد مظلومان انقلاب رقم خورد.

**************

شهيد «علی اكبر فلاح»

در سال 1319 در قزوين زاده شد. خانواده‌ای متدين و پدری كاسب داشت. پس از تحصيلات متوسطه موفق به اخذ فوق ديپلم تأسيسات شد و مبارزات جدی خود را با واقعه 15 خرداد 42 آغاز كرد. در تمام سال‌های اختناق رژيم پهلوی، زبان اعتراضش گشاده بود و از ابراز حقايق باكی نداشت.

بعد از پيروزی انقلاب دبير دبيرستان كامران شد، در تعطيلات نوروزی به جبهه رفت و در دفاع مقدس و مظلومانه ملت ما شركت كرد. در بازگشت از جبهه و به شوق زيارت شهيد بهشتی به كربلای سرچشمه رفت. و در هفتم تيرماه سال 1360 مزد عاشقی‌اش را گرفت.

***************

شهيد «رحمان استكی»، نماينده مردم شهركرد

در سال 1329 در شهركرد به دنيا آمد. در رشته علوم تربيتی فارغ التحصيل شد و در جلسات درسی استاد محمد تقی جعفری و درس خصوصی شهيد بهشتی حضور يافت.

سازماندهی راهپيمايی‌های زادگاهش با نظارت و هدايت او صورت می‌گرفت و طی يك سند محرمانه به عنوان عامل تحريك دانش‌آموزان استان به ساواك معرفی شد.

پس از پيروزی انقلاب، به عنوان معاون آموزش و سرپرست اداره‌كل آموزش و پرورش استان چهارمحال و بختياری انتخاب شد و اندكی بعد با رأی قاطع مردم به مجلس شورای اسلامی راه يافت. او نيز جزء عاشقان ابا عبدالله و شهيدان هفتم تيرماه 1360 است.

****************

شهيد مهندس «هادی امينی»

در سال 1332 در تهران متولد شد. مهندسی مكانيك و تأسيسات را از دانشگاه تهران اخذ كرد. با پيروزی انقلاب و در پی عضويت در حزب جمهوری اسلامی، يكی از سرپرستان بنياد مستضعفان شد و پس از آن فعاليت وسيعی را برای آب رسانی به دهات اطراف تهران آغاز كرد.

مدتی را در واحد مهندسين استانداری تهران خدمت كرد و در افشای منافقين و بنی صدر كوشش فراوانی كرد. يك بار نيز تا مرز شهادت پيش رفت اما عاقبت نام او در كاروان شهدای ايران و در كنار شهيد مظلوم بهشتی، در دفتر شهادت ثبت شد.

*****************

شهيد «عليرضا چراغزاده دزفولی»، نماينده مردم رامهرمز

در سال 1332 در اهواز به دنيا آمد. پدرش درودگری ساده بود. او كار و تحصيل را از پی هم دنبال می كرد. پس از اخذ ليسانس در رشته حسابداری به استخدام شركت نفت درآمد و يك سال بعد استعفا نمود.

نخستين مسؤليت او پس از انقلاب، بخشداری هفتگل بود و يك سال بعد در 27 سالگی به عنوان اولين نماينده مردم به مجلس شورای اسلامی رفت.

مقالات فراوانی در زمينه روش مطالعه و برداشت و روش سخنرانی از او در دست است كه يادگار دوران تحصيل و تحقيق است.او نيز يكی از كاروانيان قافله عاشورای تير ماه 60 بود.

***************

شهيد «حسن اجاره‌دار »

در سال 1329 در تهران متولد شد. كار و تحصيل را از پی هم دنبال كرد و ديپلم رياضی گرفت. مبارزه را در سال 1349 آغاز كرد و در سال 55 دستگير شد . از ياران شهيد مظلوم بهشتی و دكتر مفتح بود.

با پيروزی انقلاب به گسترش كتابخانه های مساجد تهران پرداخت و فعاليت‌های قوی سياسی خود را در سطح دانشجويی پی گرفت.

در اسفند 57 به عضويت شورای مركزی حزب جمهوری درآمد و در هفتم تير 1360 به صف شهيدان كربلا پيوست.

**************

شهيد «عباس ابراهيميان»

نخستين كارش را پس از پيروزی در كميته امداد امام خمينی(ره) آغاز كرد و سپس به عضويت حزب جمهوری اسلامی درآمد. در روابط عمومی حزب و واحد شهرستان ها نهايت همت خود را صرف كرد و از آنجا به واحد تشكيلات رفت.

از آنجايی كه بعضی از اعضای خانواده اش جذب گروهك منافقين شده بودند با آنها قطع رابطه كرد و به همين علت سخت مورد آزار و اهانت واقع شد.

او يكی از سربازان واقعه سرچشمه و از شهيدان مظلوم هفتم تير ماه 1360 است.

****************

شهيد دكتر «سيد محمد باقر حسينی لواسانی» نماينده مردم تهران

در سال 1322 در تهران متولد شد. خانواده ای روحانی و ساكن يكی از محلات جنوب تهران – سنگلج – داشت. اجدادش از علما و مدرسين حوزه های علميه بودند و مادرش او را حسين صدا می زد. در سال 53 بود كه تخصص گوش و حلق و بينی را به پايان رساند و در شميرانات به طبابت پرداخت. همزمان با تحصيل طب، دوره تربيت معلم را گذراند و علوم فقهی و فلسفه را نزد علمای بزرگ آموخت. از محل كار به علت فعاليت‌های مذهبی به دادگاه اداری فرا خوانده شد و تا پيروزی انقلاب از كار منفصل شد.

همراه با دكتر واعظی به درمان مجروحين 17 شهريور پرداخت و اندكی بعد در 21 بهمن 57 عازم تسخير كلانتری‌های تهران شد. فردای همان روز به اتفاق برادرش دكتر جعفر به بيمارستان رويال رفت و مداوای مجروحين نبردهای خيابانی را به عهده گرفت.

بعد از پيروزی انقلاب به معاونت بهزيستی وزارت بهداشت برگزيده شد و با شهيد فياض بخش طرح سازمان بهزيستی را پی ريزی كرد و عاقبت در حالی به صف شهدای هفتم تير پيوست كه عهده دار نمايندگی مردم تهران نيز بود.

****************

شهيد دكتر «محمد علی فياض بخش» وزير مشاور و سرپرست سازمان بهزيستی

در سال 1316 در تهران به دنيا آمد. خانواده‌ای خیّر و مذهبی داشت. تحصيلات عالی را تا اخذ تخصص در جراحی ادامه داد و چهار سال رايگان طبابت كرد.

پيش از 17 شهريور كمك های اوليه پزشكی را به انقلابيون آموزش می‌داد و در جمعه خونين به مداوای مجروحين پرداخت.

در آبان 58 كميته آسايشگاه معلولين انقلاب را تأسيس كرد و بعد از پيروزی انقلاب، برای نخستين بار كار دولتی را پذيرفت. ابتدا مدير كل توانبخشی وزارت بهداری شد و لايحه سازمان بهزيستی را به كمك شهيد لواسانی به شورای انقلاب برد. «كميته امداد امام خمينی» از يادگارهای اوست.

يكی از سه پزشك گروه 7 نفره منتخب و رابط امام در انقلاب فرهنگی بود. نام او عاقبت در هفتم تيم ماه 1360 به مقربين درگاه الهی اضافه شد و به شهادت دست يافت.

****************

شهيد حجةالاسلام «محمد علی حيدری» نماينده مردم نهاوند

در سال 1315 در قم به دنيا آمد. پدرش از علمای برجسته و مورد احترام منطقه غرب بود.

در سن 30 سالگی به درجه اجتهاد رسيد و همگام با روحانيون در خرداد 42 مبارزاتش را شروع كرد.

در سال 42 دستگير شد و به زندان قزل قلعه منتقل شد. پس از فوت پدر به نهاوند رفت و در سال 55 از سوی امام مأموريتی به لبنان داشت؛ با امام موسی صدر ملاقات كرد و در بازگشت دستگير شد و به شهر بابك تبعيد گرديد.

در بازگشت از تبعيد با استقبال بی سابقه مردم نهاوند مواجه شد و مجدداً دستگير شد و به زندان افتاد. در زمان بختيار در دانشگاه تهران تحصن كرد و پس از پيروزی انقلاب از سوی امام به عنوان امام جمعه نهاوند برگزيده شد. همزمان سرپرستی كميته های انقلاب و حاكميت شرع دادگاه های همدان را به عهده گرفت.

كمی بعد با آرای قاطع مردم همدان به مجلس رفت و در انفجار مركز حزب جمهوری در هفتم تير ماه شصت به شهادت رسيد.

**************

شهيد «محمد خوش زبان»

در سال 1340 در تهران متولد شد. در يك خانواده مذهبی باليد و بزرگ شد. تحصيلاتش را تا ديپلم ادامه داد و يكی از دانش آموزان ممتاز و صاحب مطالعه دبيرستان شد. زندگی سياسی اش را از همان زمان آغاز كرد و بعدها در جريان پيروزی انقلاب نقش پرشوری را عهده دار شد. در درگيری‌های بهمن 57 به رزمندگان انقلاب مهمات می‌رساند و در سقوط كلانتری‌ها مؤثر بود.

بعد از پيروزی انقلاب به عضويت «حزب جمهوری اسلامی» در آمد و به ترتيب سرپرستی منطقه، سرپرستی تبليغاتی استان و مسئوليت انتظامات نماز جمعه و راهپيمايی‌ها را پذيرفت.

وقتی خبر شهادتش را در عاشورای هفتم تير ماه 1360 به مادرش دادند گفت: او را امام زمان (عج) به من هديه داده بود امام زمان (عج) هم پس گرفت.

***************

شهيد «غلامعلی معتمدی»، معاون رفاه و تعاون وزارت كار

در سال 1327 در شيراز متولد شد. در خانواده‌ای مذهبی و مقيد به مبانی دينی پرورش يافت. جد مادری اش عالم بزرگواری بود كه به فقاهت و ولايت شهرت داشت.

تحصيلات عالی را تا اخذ مهندسی مكانيك از دانشكده فنی دانشگاه تهران ادامه داد و در تمام دوران تحصيل، مبارزه عليه رژيم را مجدانه دنبال كرد.

پس از پيروزی انقلاب به عنوان مشاور اقتصادی استانداری اصفهان منصوب شد و بعد به سرپرستی وزارت كار رسيد. بنی صدر با وزارت ايشان مخالفت كرد و عاقبت به عنوان معاون رفاه و تعاون وزارت كار انتخاب شد. او بلافاصله طرح رفاه كارگران را تهيه كرد و به وزارتخانه پيشنهاد داد.

نام اين شهيد عزيز اينك در قاموس شهادت و همرديف كاروانيان هفتم تير ماه 60 می درخشد.

****************

شهيد «عباس حيدری» نماينده مردم بوشهر

در سال 1323 در يكی از روستاهای شيراز به دنيا آمد. با پايان بردن دوره دبيرستان به عنوان تكنسين مخابرات در وزارت پست و تلگراف استخدام شد. مبارزاتش را عليه رژيم پهلوی از همان روستا شروع كرد و با تعقيب و آزار ساواك به بوشهر منتقل شد.

در دوران پيروزی، نقش مهمی در مخابره پيام های امام خمينی داشت و پس از پيروزی از سوی مردم بوشهر به نمايندگی مجلس شورای اسلامی برگزيده شد.

او در شامگاه هفتم تير ماه شصت و در همدستی منافقين و آمريكا همراه ديگر كاروانيان عاشورای ايران به شهادت نائل آمد.

****************

شهيد دكتر «سيد عبدالحميد ديالمه» نماينده مردم مشهد

در سال 1332 در تهران متولد شد. فلسفه و منطق را نزد استاد شهيد مطهری و تحصيلات جديد را در رشته پزشكی دانشگاه مشهد ادامه داد. در دوران دانشجويی، كتابخانه اسلامی خوابگاه دانشگاه مشهد را راه اندازی كرد و رای نخستين بار جلسات دعای كميل را در كنار مبارزات سياسی رايج ساخت. او جلسات سخنرانی پرباری با عنوان «صراط مستقيم» داشت كه دانشجويان و مردم عادی با اشتياق از آن استقبال می كردند.

بعد از اخذ دكتری «مجمع تفكرات شيعی» را در تهران پايه گذاری كرد و مبارزات مؤثری را در برابر خطوط و تفكرات انحرافی پی گرفت.

فعاليت‌های سياسی اش در مشهد او را به عنوان يك چهره مبارز و محبوب در ميان مردم مشهور كرد و در حالی كه تنها 29 سال داشت با اكثريت قاطع آراء مردم به مجلس شورای اسلامی راه يافت. او نيز در واپسين امتحان الهی‌اش به جمع شهدای هفتم تير ماه شصت پيوست و كربلايی شد.

***************

شهيد «محمد صادق اسلامی» معاون پارلمانی وزارت بازرگانی

در سال 1311 در تهران زاده شد. كار و تحصيل را از پی هم دنبال كرد و در سال 1330 به اتفاق شهيد «حاج صادق امانی» گروه شيعيان را بنيان نهاد. پس از اعدام انقلابی حسنعلی منصور 2 سال در زندان ماند و در سال 1355 با شهيد اندرزگو يك گروه ضربت عليه رژيم شاه را سامان داد.

با شهادت اندرزگو، مجددا به زندان افتاد و بعد از آزادی برای نخستين بار در يك سخنرانی در حرم حضرت عبدالعظيم از بنيانگذار جمهوری اسلامی به عنوان «امام خمينی» ياد كرد.

از رهبران راهپيمايی های بزرگ و از مسئولين كميته استقبال و حفاظت اقامتگاه امام بود. در دولت شهيد رجايی به عنوان معاون هماهنگی و پارلمانی وزارت بازرگانی برگزيده شد و در هفتم تير ماه شصت به شهدای كربلای ايران پيوست.

************

شهيد حجةالاسلام «علی اكبر اژه ای»

در سال 1331 در اصفهان زاده شد. فرزند آيت‌الله اژه‌ای از مجتهدين عاليقدر اصفهان بود.

در حوزه و دبيرستان تحصيلاتش را ادامه داد و ليسانس روان‌شناسی و فلسفه از دانشگاه اصفهان دريافت كرد. يكی از شاگردان خصوصی شهيد بهشتی بود و بعدها در يك كانون علمی تربيتی و مسجد امام علی (ع) اصفهان به فعاليت پرداخت.

فرصت در غروب و نقد گذرايی بر شناخت از دستاوردهای همين فعاليت ها است.

به اتفاق علی اكبر پرورش، شهيد هاشمی نژاد و شهيد محمد منتظری به ليبی سفر كرد و با معمر قذافی و چهره های انقلاب ليبی آشنا شد.

از آثار او «ايمان از ديدگاه قرآن» ، «صبر از ديدگاه قرآن»، «انسان از ديدگاه قرآن»، «دومين رمضان»، «شب قدر»، «فقيه از ديدگاه اسلام»، «توحيد برای جوانان»، «روان شناسی و فلسفه» و ... را می توان نام برد. نام اين استاد ارجمند نيز در قاموس شهدای هفتم تير ثبت شده است.

************

شهيد مهندس «حسين اكبری» مدير عامل بانك كشاورزی

در سال 1323 در تهران متولد شد.در رشته دامپروری از دانشگاه تهران دانشنامه گرفت و به استخدام بانك تعاون كشاورزی درآمد.

در حادثه 17 شهريور به همراه يادگار عزيزش شركت داشت و برای پيروزی انقلاب زحمات فراوان كشيد.

جهاد سازندگی، دادستانی انقلاب، حزب جمهوری و ستاد تبليغات شورای عالی دفاع از جمله سنگرهای فعاليت او بودند.

انجمن اسلامی بانك كشاورزی، اتحاديه انجمن‌های اسلامی كاركنان دولت و جامعه اسلامی فارغ التحصيلان دانشگاه‌های كشور از يادگارهای اين عزيز شهيدند.

در فروردين 1360 به سمت مدير عامل بانك كشاورزی انتخاب شد و در هفتم تير ماه 1360 به كاروان شهادت پيوست.

************

شهيد دكتر «مهدی امی زاده» معاون بازرگانی داخلی وزارت بازرگانی

در سال 1328 متولد شد و خيلی زود به مدارج عالی تحصيل دست يافت؛ انجمن اسلامی دانشگاه های داخل و خارج نخستين پايگاه های مبارزاتی او بود . دكترای برنامه ريزی اقتصاد از دانشگاه تگزاس گرفت و با ورود امام به پاريس عازم آنجا شد.

با ورود به ايران، ابتدا در كميته های مشهد شروع به كار كرد و در مهر ماه 58 به عضويت هيأت مديره شركت گسترش خدمات بازرگانی منصوب شد.

در بهمن 58 به معاونت بازرگانی داخلی وزارت بازرگانی برگزيده شد و همت خود را صرف رفع تنگناهای اقتصادی كشور كرد.

در هفتم تير ماه 60 آخرين امتحان خود را در محضر پروردگار بزرگ به خوبی پشت سر گذاشت و در بهشت برين جای گرفت.

*************

شهيد حجةالاسلام دكتر «قاسم صادقی» نماينده مردم مشهد

در سال 1315 در گرمه بجنورد متولد شد. در دوازده سالگی به حوزه مشهد رفت و همزمان تحصيلات كلاسيك را تا دكترای فقه و حقوق اسلامی ادامه داد. سپس به عنوان استاد تدريس در دانشگاه را شروع كرد و بارها به ديدار مكه، عتبات، سوريه و لبنان رفت. دو كتاب به نام های «مبدأ» و «معاد» از او به يادگار مانده است كه بسيار ارزشمند و خواندنی است.

با پيروزی انقلاب به نمايندگی از سوی مردم مشهد به اولين دوره از مجلس شورای اسلامی راه يافت و در آنجا منشأ اثرات فراوانی شد.

او در شامگاه هفتم تيرماه شصت، در جوار رحمت حق جای گرفت و بر براق شهادت نشست.

*************

شهيد «جواد مالكی»

در سال 1315 در تهران متولد شد. در جنوب تهران و در خانواده‌ای مذهبی پرورش يافت.

مبارزاتش عليه رژيم در سال 50 و با ورود او به دانشگاه تربيت معلم شروع شد. همراه شهيد دكتر مفتح در مسجد جاويد به فعاليت های مذهبی و روشنگرانه پرداخت و در برگزاری نماز عيد فطر 57 نقش مؤثر و اساسی داشت. در كميته استقبال حضرت امام عضويت داشت و پس از پيروزی انقلاب در ايجاد هسته های اوليه كميته های شهری تلاش فراوانی كرد. اندكی بعد عضو حزب جمهوری اسلامی شد و عضو شورای مركزی حزب گرديد. او نيز يكی از شهدای گرانقدر انفجار دفتر مركزی حزب جمهوری در هفتم تيرماه 60 است.

**************

شهيد «حبيب الله مالكی» فرماندار ايرانشهر

در سال 1334 در تهران متولد شد. خانواده مذهبی و اصيل او در محله‌ای قديمی سكونت داشتند. او پس از اخذ ديپلم به مراكز مذهبی و جلسات درسی شهيد بهشتی قدم گذاشت و از آن پس با جريان مبارزه آشنا شد.

در نماز عيد فطر دكتر مفتح و كميته استقبال حضرت امام، فعاليت مستقيم داشت. بعد از پيروزی انقلاب و در جريان انتخابات مجلس و رياست جمهوری، بازوی توانايی برای وزارت كشور بود. اندكی بعد به فرمانداری ايرانشهر منصوب شد و حدود شش ماه در اين مسئوليت خدمت كرد. و عاقبت در همسايگی ستاره های سرچشمه در روز هفتم تير ماه شصت به آسمان بال گشود و مدال شهادت را به سينه زد.

**************

شهيد دكتر «حسن عباسپور» وزير نيرو

در سال 1323 در تهران متولد شد. تحصيلات دبيرستان را به سرعت پشت سر گذاشت و فوق ليسانس الكترومكانيك را از دانشگاه تهران و دكترای برنامه ريزی و مديريت سيستم‌های انرژی‌زا را از دانشگاه لندن اخذ كرد.

در بازگشت به ميهن، شبكه ارتباطی ميان اساتيد متعهد دانشگاه ها و مدارس عالی را به وجود آورد و به همراه دانشجويان مسلمان، مبارزاتش را عليه رژيم آغاز كرد.

از استادان هسته اولين سازمان ملی دانشگاهيان و مؤسس جامعه اسلامی دانشگاهيان بود. با پيروزی نهضت از سوی شورای انقلاب به سمت وزارت نيرو منصوب گرديد و از اعضای شورای مركزی حزب جمهوری اسلامی بود. زندگی سراسر شور و شوقش در هفتم تير ماه شصت در حال كه به لبخند ربوبی لبيك می گفت خاتمه يافت و نامش در دفتر شهادت پر نور ماند.

****************

شهيد «علی اكبر دهقان» نماينده مردم تربت جام

در سال 1327 در تربت جام زاده شد. در خانواده‌ای كارگر و مهاجر كه از يزد به آنجا آمده بود بزرگ شد و ديپلم طبيعی و فوق ديپلم رياضی را دريافت كرد و بلافاصله به تدريس در دبيرستان های شهرش پرداخت. در همان ايام، انجمن مبارزه با بهائيت را پايه گذاری كرد و در كنار آن صندوق قرض الحسنه المهدی (عج) را به گونه ای آبرومند تأسيس و اداره كرد.

بارها از سوی ساواك مورد هجوم واقع شد و در جريانات انقلاب به عنوان پيشرو و خط دهنده شهرت يافت. با برگزاری نخستين دوره مجلس شورای اسلامی به نمايندگی از مردم تربت جام به مجلس رفت و در ميثاق خونين به جمع شهدای هفت تير ماه شصت پوست.

***************

شهيد دكتر «هاشم جعفری معيری» معاون امور درمانی وزارت بهداشت

در سال 1309 در تبريز زاده شد. تحصيلات عالی را تا اخذ دكترا در طب ادامه داد سپس در جراحی عمومی تخصص گرفت و خدمات درمانی خود را در اختيار مردم خلخال، آذرشهر، دماوند و ميانه قرار داد. در جريان انقلاب با حمايت از مبارزين و شركت در اعتراض مردم به رژيم ، مشاركت خود را در نهضت اعلام كرد و پس از پيروزی به عنوان مديرعامل سازمان تأمين اجتماعی، شروع به كار نمود.

اندكی بعد به معاونت امور درمانی وزارت بهداشت برگزيده شد و همراه شهدای هفت تير ماه شصت از اين جهان فانی به سرزمين شهدای جاويد كوچيد.

***************

شهيد حجة‌الاسلام «سيد محمد كاظم دانش» نماينده مردم شوش و انديمشك

در سال 1318 در دزفول متولد شد. در خانواده‌ای روحانی شخصيت گرفت و بعد از تحصيلات ابتدايی به قم رفت و از آنجا برای تبليغ تفكر سرخ شيعی به سراسر كشور سفر كرد.

بارها به علت افشاگری هايش عليه رژيم، ممنوع المنبر شد. با گروه های مبارز، ارتباط تنگاتنگ داشت . دو كتاب نيز به تحرير درآورد. پس از پيروزی انقلاب به شوش رفت و سرپرست كميته و امام جمعه آنجا شد.

با درايت و توان مديريتی خاصی در آن منطقه مرزی، تفاوت های قومی و اختلافات گروهی مردم را حل و فصل كرد و سلاح هايی را كه در جريان انقلاب به دست مردم افتاده بود جمع آوری كرد و در خدمت توان نظامی سپاه و كميته در آورد.

پس از مدتی از سوی مردم شوش و انديمشك به مجلس شورای اسلامی راه يافت. و در شامگاه هفتم تير ماه شصت به فيض عظمای شهادت نائل آمد.

***************

شهيد حجةالاسلام دكتر «غلامرضا دانش» نماينده مردم تفرش و آشتيان

در سال 1309 در آشتيان زاده شد. دروس حوزوی و دانشگاهی را از پی هم فرا گرفت و در حوزه با شهيد بهشتی و دكتر مفتح هم حجره بود. دكترای خود را در الهيات تحصيل كرد و به معلمی پرداخت؛ از بنيانگذاران موسسه فرهنگی قدس و مدير دبيرستان جهان آرا بود. مبارزاتش را از همان طلبگی شروع كرد و بارها توسط ساواك دستگير و تعقيب شد.

پيش از پيروزی انقلاب و در 17 شهريور دخترش «محبوبه دانش» در جريان تظاهرات به شهادت رسيد. او بعد از پيروزی انقلاب برای ايجاد تغيير و دگرگونی در مدارس ايرانی خارج از كشور ،به تركيه و سپس امارات متحده عربی سفر كرد و در بازگشت، از طرف مردم تفرش و خلجستان به مجلس شورای اسلامی راه يافت . اين سرباز امام حسين(ع) در هفتم تير ماه شصت، دل از جهان كند و به ديار آقايش شتافت.

**************

شهيد «علی درخشان» مسئول امور مالی حزب جمهوری اسلامی

در سال 1319 در تهران متولد شد. پس از تحصيلات ابتدايی و متوسطه به ضرورت مبارزه عليه رژيم پی برد و از باسابقه ترين مبارزين انقلاب بود. سی سال تمام در كار تدارك و تهيه امكانات برای مبارزين متعهد و تأمين هزينه اقدامات عليه حكومت جور بود.

بخش اعظم مخارج راهپيمايی های عظيم سال 57 و اغلب خيريه های سياسی و خدمات اجتماعی را به عهده داشت و بسيار مورد اعتماد شهيد بهشتی ، استاد مطهری و آيت الله طالقانی بود. با اين همه تمكن مالی هرگز خانه ای برای خود تهيه نكرد و با شروع فعاليت حزب جمهوری، به انجام مسئوليت امور مالی حزب همت گماشت.

نام درخشان اين شهيد همراه هفتاد تن ديگر در هفتم تير ماه شصت در آسمان ايران جاودانه شد.

***************

شهيد «سيد محمد موسوی فر »

در سال 1337 در نيشابور متولد شد. پدری روحانی و متقی داشت و نخستين درس‌های علمی و اخلاقی را از او آموخت. در 13 سالگی وارد حوزه علميه مشهد شد و كمی بعد به صف طلاب مبارز پيوست.

در تظاهرات روزهای نخست انقلاب شركت داشت و خطابه های فراوانی در روستاهای اطراف مشهد ايراد كرد . با پيروزی انقلاب به عضويت حزب جمهوری اسلامی درآمد و فعاليت‌های ارزنده‌ای در اين تشكيلات ارائه داد.

اين سيد عزيز، عاقبت در هفتم تير ماه شصت به جدش اباعبدالله پيوست و نامش در تاريخ انقلاب درخشان شد.