حاشیه های دیدار جمعی از خانواده های شهیدان مدافع حرم با رهبر معظم انقلاب / از عبایی که جا ماند تا پرواز به بهشت

نوید شاهد: پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری: ولادت عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری سلام الله علیها فرصت خوبی است برای یاد کردن از شهیدانی که این روزها دوباره فضای زندگی ایرانیان را به عطر شورانگیز شهادت معطّر کرد هاند. شهیدانی که «حقیقتاً حق بزرگی بر گردن همه ملت ایران دارند .(بیانات در دیدار خانواده های شهیدان مدافع حرم 5/بهمن/ 94)»

تمام این شهیدان یک صفت مشترک دارند: «شهید مدافع حرم » امتیازی که آنان را متمایز کرده است: «اگر اینها نمی رفتند و دفاع نمیکردند، امروز دشمنان اهل بیت علیهم السلام حرم حضرت زینب سلا م الله علیها را با خاک یکسان کرده بودند، سامرا را با خاک یکسان کرده بودند و اگر دست شان می رسید کاظمین و نجف و کربلا را هم با خاک یکسان می کردند.(بیانات در دیدار خانواده های شهیدان مدافع حرم 7/دی/ 94 )

اما فقط دفاع از حرم نیست که به آنها جلوه دیگری داده، امتیاز دیگرشان کوتاه کردن دست متجاوزان از خاک ایران اسلامی است؛ آن هم نه در مرزهای کشور که کیلومترها دورتر از آن، و دفاع از کشور، دین و انقلاب اسلامی است؛ شهیدان مدافع حرم «با دشمنی مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمی کردند، این دشمن می آمد داخل کشور. اگر جلویش گرفته نمی شد ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و در بقیه استانها با اینها می جنگیدیم و جلوی اینها را می گرفتیم. در واقع این شهدای عزیز ما جان خودشان را در راه دفاع از کشور، ملت، دین و انقلاب اسلام یفدا کردند .(بیانات در دیدار خانواد ههای شهیدان مدافع حرم 5/بهمن/ 94 )

امتیاز دیگر این شهیدان که حکایت از مظلومیت آنها دارد، «شهادت در غربت » است. «امتیاز سوم هم این است که اینها در غربت به شهادت رسیدند. این هم یک امتیاز بزرگی است و پیش خدای متعال فراموش نم یشود.( 5/ بهمن/ 94 )

ولادت با برکت دختر امیرالمؤمنین علیهما السلام، که حالا دفاع از حریم پاکش نمادی است برای دفاع از «حریم اسلام »، بهان های است برای انتشار حاشیه های یکی از دیدارهای خانواد ههای شهیدان مدافع حرم با رهبر معظم انقلاب اسام یدر بیت رهبر ی( 5/ خرداد/ 1394 ) ای کاش من هم یک فرزند شهید بودم!

از سر و صدای بچه های خردسال، می شود حدس زد که خانواده های شهیدی که امروز مهمان آقا هستند، از طایفه شهدای جدیدند؛ همانهایی که نامشان این روزها بیشتر شنیده می شود: «شهدای مدافع حرم » مگر این بچه ها می گذارند تا در محضر آقا خیلی جدی و رسمی باشی! راستش را بخواهی اصلاً نمی توانی در مقابل ناز و ادای گاه و بی گاه این کودکان معصوم بی تفاوت باشی و همانقدر که دلت با صاحب مجلس است، فکرت با این کودکان! تویی و نازهای فرزندان خردسال شهیدان مدافع حرم؛ دوست داشتن که نه، اصلاً انگار دیِنی به گردن توست تا برای لحظ های هم که شده آنها را در آغوش بگیری و دست نوازش به سرشان بکشی و برای لحظاتی هم که شده با محبت خود، جای خالی بابای شهیدشان را پر کنی! اما این دغدغه و نگرانی خیلی زود از بین می رود. زمانی که رفتار سرشار از عاطفه آقا را با فرزندان شهید میبینی و بوسه باران گونه های فرزندان شهید را؛ پر بیراه نمی گوید یکی از حاضران در مجلس که «ای کاش من هم یک فرزند شهید بودم! »

اما دلم برای دختر خردسال با آن موهای دم خرگوشی اش سوخت. تقلای این طفلک معصوم برای دیدن آقا دیدنی بود. قبل از آغاز مراسم خود را به صندلی آقا رساند و مدتی روی آن نشست. وقت آمدن آقا نیز مادر محکم دستش را گرفت و اجازه نداد تا به سمت ایشان برود. هرچقدر هم تلاش کرد تا در هنگام نماز با گذشتن از صف ها خود را به امام جماعت برساند، موفق نشد. اما برنامه که شروع شد، بالاخره توانست دستش را از دست مادر جدا کند و به آقا برسد و کنار صندلی ایشان جا خوش کند. چادرش هم همراهش بود؛ اما این پایان ماجرا نبود؛ آنقدر کنار آقا ورجه وورجه کرد تا خسته شد؛وقتی نوبت به خانواده شهیدش رسید، حیف که دیگر خواب بود و از لذت چشیدن طعم لبخند و بوسه های آقا در بیداری محروم شد.

آغازگر این ضیافت، بیانات آقا در وصف شهدای مدافع حرم و امتیازات آنها نسبت به دیگر شهیدان است؛ «اقدام داوطلبانه » ،« اعتقاد خالصانه با پشت سر گذاشتن هیجانات جوانی » ،« پشت کردن به تعلقات زندگی و زن و فرزند » و «دفاع از حریم اه لبیت علیهم السلام » چهار شاخصی است که آقا برای این شهیدان می شمردند و تاکید می کنند «چهارمین ویژگی بالاترین آنهاست. »

پرواز به بهشت

شاید گُل سخنان آقا اشاره شان به روایاتی از معصومین علیهم السلام است که خانواده های شهیدان را حسابی دلگرم می کند و لبخند شادی و رضایت را بر لبان آنها می نشاند: «ما در روایاتمان مواردی را داریم که ائمه علیهم السلام به عده ای از شهدا اشاره کردند و گفتند که اینها اجر دو شهید را دارند. در مورد یک گروهی از مجاهدان زمانِ ائمه علیهم السلام روایت است که اینها در روز قیامت از روی شانه های بقیه مردم عبور کرده و به بهشت می روند؛ خدا اینها را پرواز می دهد. من در مورد شهدای شما یک چنین تصوری دارم؛ من خیال می کنم اینها همانهایی هستند که هر یک شهیدشان، اجر دو شهید دارد؛ گمان می کنم اینها از جمله کسانی هستند در روز قیامت - که همه ما گرفتاریم، همه ما مبتلا هستیم؛ در روز قیامت اولیاء هم مبتلا هستند؛ در آن روز- این جوانان، فرزندان، همسران و پدران ما به لطف الهی به سمت بهشت پرواز می کنند و دیگران به حال اینها غبطه می خورند، اینها از این قبیل اند. »

نوبت گفت وگوی دو طرفه خانواده های شهیدان با آقا می رسد. اولین خانواده، خانواده شهید «هادی کجبافی » از اهواز است. آقا با تجلیل از همسر شهید رشته سخن را به دست می گیرند: «شنیدم شما در مراسم همسر شهیدتان بیانات خوبی داشتید؟ » همسر شهید، قرآنی پاسخ می دهد: «هذا من فضل ربی »

ماجرای صحبتهایی که تجلیل آقا را برانگیخته از این قرار است که همسر شهید در یابود شهیدش در اهواز به درخواست تروریست ها برای فروختن پیکر شهید کج بافی پاسخ داده و گفته بود: «ما پیکر عزیزمان را در راه خدا داده ایم و آنچه را که در این راه دادیم، پس نمی گیریم. شنیده ایم که برای تحویل شهید عزیزمان دشمن پیشنهاد هزینه ای گزاف داده است، ولی به عنوان خانواده شهید راضی به این کار نیستیم، حاضر نیستیم حتی یک ریال نیز برای تحویل پیکر پاک شهیدانمان به داعش پرداخت شود. »

نوبت به فرزندان شهید می رسد. یکی از پسران در پاسخ به آقا که از ازدواج او می پرسند، می گوید: «می خواستیم عروسی کنیم که پدر شهید شد و نشد » آقا می گویند: «چه اشکالی دارد؟ اشکالی ندارد. عروسی کنید. ا نشاءالله شما بچه های خوب و حزب اللهی هرچه فرزند بیشتر بیاورید نسل جماعت حزب اللهی در کشور بیشتر می شود. »

خانواده شهید «حسین بادپا » از کرمان دومین خانواده شهیدی است که مورد تجلیل آقا قرار می گیرد. پدر پیر شهید لنگ لنگان خود را به آقا می رساند؛ پیرمرد نمی تواند جلوی اشکش را بگیرد و با اشک بر پیشانی آقا بوسه می زند.

مادر شهید م یگوید: «آقا را اذیت نکن! » آقا پاسخش را با خنده می دهند: «اذیت که نیست خانم! » پدر و مادر شهید دعا می کنند که دیگر فرزندانشان هم در راه ولایت فدا شوند؛ دختر شهید از آقا برای کنکورش التماس دعا دارد؛ آقا هم برایش دعا می کنند: «ا نشاءالله؛ اولا در کنکور قبول شوی و بعد هم زود ازدواج کنی » حسن ختام دیدار این خانواده، پنج بوسه آقا بر گونه راست و یک بوسه بر گونه چپ پسر کلاس اولی شهید بادپا است.

عبایی که جا ماند!

نوبت خانواده شهید "حجت الاسلام محمّدمهدی مالامیری کجوری" است؛ پدر شهید که از روحانیون است بدون عبا مقابل آقا ایستاده؛ انگار شوق دیدار با آقا، موجب شده عبای پدر شهید جا بماند؛ آقا می پرسند: «عبایتان را کجا گذاشتید؟ » پدر شهید می گوید: "یادم رفت!" آقا می گویند: «پس شما اینجا بی عبا آمدید و باید یک عبا به شما بدهیم » هدیه ای که در پایان دیدار به دست پدر شهید می رسد.

پدر شهید درباره فرزندش می گوید: «استاد دروس سطح عالی حوزه بود" و بعد ادامه می دهد: «خوشحال هستیم که خانواده شهید شدیم. تا به حال در مقابل خانواده شهدا و جانبازان احساس شرمندگی می کردیم و تازه این شرمندگی از ما برداشته شد." آقا دعا می کنند: "خداوند شما را در دنیا و آخرت سرافراز کند." گف توگوی این خانواده شهید با ابراز محبت آقا به دو دختر شهید ادامه می یابد؛ یکی از آن دو دختر، همان دختر با موهای دم خرگوشی او این روایت است که حالا خوابش برده؛ همسر شهید هم به آقا می گوید: «وقتی شعری را که شما خواندید - ما مدعیان صف اول بودیم از آخر مجلس شهدا را چیدند- به همراه همسرم دیدیم، خیلی ناراحت شدیم، با صحبتی که آخرین بار با شهید داشتیم، نیت کردیم که اگر فرماندهانش قبول کنند بیشتر از 45 روز در منطقه بماند، بعد از آن را به نیابت از شما در جبهه مقابله با تکفیری ها باشد که الحمد الله با شهادت ایشان، این نیت او زیباتر شد » آقا می گویند: «خدا ا نشاءالله سایه شما خانواده شهید را از سر این مملکت کم نکند. »

خانواده بعدی، خانواده شهید «رضا نقشی قره باغ » از آذربایجان غربی هستند؛ آقا به درخواست پدر شهید، دقایقی به زبان آذری با او صحبت می کنند.

رزمنده یکساله!

شهید «مهدی نوروزی بهاری » شهیدی نام آشناتر است. همان شهیدی که پیش از شهادت، تصاویرش در مقابله با فتن هگران سال 88 رسانه ای شده بود، و بیش و پیش از تیر داعش به تیغ تهمت و افترای اصحاب فتنه و داعشی های وطنی نواخته شده بود. مادر شهید از پدر مرحوم شهید می گوید که او هم جانباز بوده است و بعد مادر آرزوی خود را می گوید: «آرزویم است که تمام خانواده ام راه مهدی را بروند و شهید شوند. » آقا می گویند: «آن کسی که در راه خدا دادید ذخیره شما است پیش خدای متعال؛ خدا او را در بانک ذخیره الهی برای شما حفظ می کند؛ خدا تمام آنها (فرزندانتان) را حفظ کند. »

همسر شهید از آماده به رزم بودن فرزند یکساله شهید می گوید: «محمدهادی لباس رزم پوشیده و آمده که چفیه اش را از شما بگیرد و لبیک گو باشد »

آقا با خنده می گویند: «محمدهادی را می گویید؟ خدا انشاءالله محمدهادی را برای شما حفظ کند و نگه دارد و ا نشاءالله از مردان خوب آینده شود! » آقا بعد از چند بوسه بر سر این رزمنده یکساله به او چفیه می دهند. همسر شهید می گوید: «تمام این دلتنگیها با این دیدار بر طرف شد » و آقا جواب میدهند:

«خدا ا نشاءالله همه این دلتنگی های شما را در دنیا و آخرت برطرف کند. ا نشاءالله عزیز باشید، شما با این روحیه خیلی برای این کشور ارزش دارید، اگر بفهمند؛ بعضیها این را نمی فهمند، اگر بفهمند شما خیلی قیمت و ارزش دارید. » پاسخ آقا به برادر شهید هم که از آقا میخواهد تا برای شهادتش دعا کنند، جالب است: «خدا ا نشاءالله شما را برای این کشور نگه دارد و همه بدانند که کشور ایران در آینده به مردان خوب، مؤمن، کارآمد و مجاهد احتیاج دارد؛ نه اینکه جنگ شود؛ منظور این است که این کشور اگر بخواهد رشد کند، اگر بخواهد پیام انقلاب و امام باقی بماند و مانند کلمه طیبه رشد کند، به جوانهای خوب، به مردان خوب و به زنان خوب نیاز دارد؛ انشاءالله خدا شما را برای آن زمان حفظ کند. »

خانواده شهید «علی یزدانی کنزق » خانواده شهید بعدی است که آقا نامش را میبرند و قرآن هدیه شان را امضا می کنند. پدر شهید با عکس شهیدش که حالا با اشک نمناک شده، به آقا نزدیک میشود و بعد از چند بوسه، با زبان آذری گفت وشنودی در میگیرد و پدر به پرسش های آقا درباره کنزق و محل زندگیش پاسخ می دهد. شهید یزدانی هم مثل شهید مالامیری دو دختر خردسال دارد. همسر شهید در حالی که یک دختر در آغوش و دست دختر دیگر در در دستش است، به آقا میگوید: «من به این فکر بودم که اگر خود شهید الان اینجا بود به شما چه میگفت. به نظرم تنها یک جمله میگفت آن هم این بود که آقا امر کردید و ما گفتیم بسم الله! دو سال پیش هم به من گفت و من گفتم بسم الله! » آقا میگویند: «اگر این روحیه شما نبود، مردا نتان اینجور به دل و سینه دشمن نمیرفتند. این روحیه های خوب بود که این مردان را وارد این میدانها کرد. خدا ا نشاءالله شما را حفظ کند. »

                

ازدواج بهشتی

نوبت به آخرین خانواده شهید می رسد؛ شهید «محسن کمالی دهقان ». پدر شهید بعد از ابراز احساسات، از انقلابی که تشییع پیکر این شهید در شهرشان به پا کرده، تعریف میکند و از آقا می خواهد تا آخرین شعار شهیدش را که قبل از شهادت سر داده است، ببینند؛ فیلم یاز لحظات شهادت شهید محسن است؛ آقا دستور میدهند ترتیبی داده شود تا این فیلم را ببینند و به پدر شهید می گویند: «این نعمت بزرگی است که خدا به شما فرزندی دهد که رفتنش از دنیا، به قول شما، در شهر خودش انقلابی به وجود بیاورد. » پدر، آرزوی مادر برای ازدواج فرزند شهیدش را واگویه می کند و می گوید: "شهید هر جا خواستگاری میرفت، می گفت که احتمال شهادتش وجود دارد، و یکی از شروط ازدواجش بود، برای همین هم ازدواج نکرد." آقا دعا می کنند: «خدا انشاءالله ازدواج های بهشتی را نصیبش کند. »

آقا به مادر شهید هم می گویند: «شما ما را دعا کنید؛ دل شما پاک است و حالا هم به خاطر شهادت فرززندتان، ا نشاءالله مهبط انوار الهی است، از این فرصت استفاده کنید هم برای خودتان دعا کنید، هم برای ما، هم برای مردم و هم برای کشور و هم برای دولت دعا کنید. »

کم کم ضیافت رو به پایان است و حرفهای خانواده های شهیدان هم، بیشتر در هم شده. هرکسی هر حرفی دارد،بدون لکنت با رهبر می گوید؛ به ویژه مادران شهیدان؛ همانهایی که آقا در دیداری درباره آنها گفته بودند: «من در دیدارهای بسیار زیادی که با خانواد ه شهدا داشتم، یکبار از یک مادر شهید گلایه نشنیدم. »

...چه بسا پیام این دیدار نقل قول یک برادر از برادر شهیدش باشد: «رفتیم تا انتقام حضرت زینب سلا م الله علیها را بگیریم و آرزو داریم که امام زمان

منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 125