در طول مدتى كه مسئوليت ستاد مبارزه با قاچاق مواد مخدر و اسلحه را برعهده داشت هميشه به همكارانش دستور مى‏داد كه با افراد متهم نبايد خشن برخورد كنند؛ بايد رفتار صحيح اسلامى در حق آنها مراعات شود.

سيدجعفر خوش‏روزى


سيد جعفر، در 1 اسفند 1340 در خانواده‏اى مذهبى، در اردبيل به دنيا آمد. دوران كودكى را در كنار پدرش سيدحسن خوش‏روزى و مادرش فاطمه پناهى سپرى كرد. در سال 1348 وارد دبستان آموزگار اردبيل شد و تا سال 1353 دوره ابتدايى را به پايان رساند. در طول دوره تحصيل براى تأمين معاش خانواده به اصرار خودش، دَمِ دَرِ خانه ‏شان به دست فروشى مشغول مى‏شد.

در سال 1353 در مدرسه راهنمايى اديب امينى شروع به تحصيل كرد. سال دوم راهنمايى بود كه پدرش - سيدحسن - فوت كرد و وى به عنوان پسر بزرگ خانواده به ناچار براى تأمين هزينه‏هاى خانواده، مدرسه روزانه را رها كرد و در دوره شبانه مدرسه آريا به تحصيل ادامه داد. از اين پس، او روزها بنايى مى‏ كرد و شبها به تحصيل مى‏ پرداخت.2 قبل از پيروزى انقلاب اسلامى، در شهر اردبيل اعلاميه و نوارهاى انقلاب را پخش مى‏ كرد و در تظاهرات شركت داشت. به همين علت چندين بار نيز تحت تعقيب قرار گرفت و دستگير و زندانى شد و پس از شكنجه ‏هاى فراوان، آزاد گرديد. در زمستان 57 كه مردم با كمبود مواد سوختى مواجه بودند به همراه تعدادى از دوستانش با چرخ دستى، مواد سوختى را به خانواده ‏هاى فقير و محروم مى‏رساند. به مجروحان در بيمارستان كمك مى‏كرد و بارها خون داد به طورى كه بى‏حال شد. پس از پيروزى انقلاب اسلامى به عضويت رسمى سپاه درآمد. به صورت شبانه‏روزى در سپاه مشغول بد. او براى خلع سلاح روستاها و تحويل اسلحه، رشادتهاى بسيارى از خود نشان داد. نقل است كه «روزى براى جمع‏آورى اسلحه به همراه تعدادى از دوستانش به يكى از روستاها رفت. قرار بر اين بود كه قبل از آغاز درگيرى نماينده‏اى جهت مذاكره اعزام شود و هرگاه مذاكره به نتيجه نرسيد با فرياد اللَّه‏ اكبر به ديگران خبر دهد تا وارد عمليات شوند. مثل هميشه خوش‏روزى، داوطلب شد و در يك مذاكره طولانى كه 5/2 ساعت به طول انجاميد، توانست آنها را به تسليم وادارد و 50 قبضه اسلحه از آن روستا تحويل بگيرد.»

در سال 1358 در دبيرستان شبانه نواب صفوى، در رشته اقتصاد به تحصيل ادامه داد تا اينكه در سال سوم متوسطه به علت مشغله زياد، ترك تحصيل كرد. فعاليتهاى وى در سپاه به حدى بود كه طى حكمى توسط شهيد آيت‏ الله قدوسى، مسئوليت ستاد مبارزه با مواد مخدر و منكرات اردبيل را به عهده گرفت. در تمام مدت مسئوليتش از وسايل نقليه ستاد راى كار شخصى استفاده نمى‏كرد. به عنوان نمونه، فاصله دادگاه انقلاب (محل كارش) تا منزل خيلى زياد بود اما با ماشين اداره تا دادگاه مى‏آمد و آن را در جلوى دادگاه، متوقف مى‏كرد و نصف شب على‏رغم خطراتى كه وى را تهديد مى‏كرد، با پاى پياده به منزل باز مى‏گشت.

مهربانى و صميميت با دوستان و شجاعت و تواضع و عدم ملاحظه بستگان و فاميل، از خصوصيات ممتاز او بود. صمد مهاجرممتاز مى‏گويد:

«هر وقت عصبانى مى‏شد نماز مى‏خواند و از خداوند مى‏خواست كسانى كه ايشان را عصبانى كرده‏اند هدايت كند.»

«يك روز براى مأموريت به يكى از روستاهاى اطراف اردبيل رفته بود كه در اين مأموريت او را خيلى كتك زده و سرش را مجروح كرده بودند. تمامى افراد مسلح را دستگير و در اردبيل تحويل دادگاه انقلاب داديم. سيدجعفر آمد و گفت: "اگر اسلحه ‏ها را كه اموال دولت است تحويل بدهيد من رضايت مى‏دهم." آنها نيز سلاحهاى خود را تحويل دادند و سيد نيز رضايت داد. حضور او در مبارزه عليه گروهكهاى ضدانقلاب به گونه‏اى فعالانه بود كه غالباً او اولين نفرى بود كه در صحنه حاضر مى‏شد.»

در طول مدتى كه مسئوليت ستاد مبارزه با قاچاق مواد مخدر و اسلحه را برعهده داشت هميشه به همكارانش دستور مى‏داد كه با افراد متهم نبايد خشن برخورد كنند؛ بايد رفتار صحيح اسلامى در حق آنها مراعات شود. هر موقع فرصتى مى‏يافت به زندانيان سركشى مى‏كرد و به درد دل آنها گوش مى‏داد و آنها را نصيحت مى‏كرد. همچنين بخشى از حقوق دريافتى خود را به خانواده زندانيانى كه درآمدى نداشتند اختصاص مى‏داد و به هنگام ملاقات، به فرزندانشان هديه مى‏كرد.

در 26 اسفند 1360، به درخواست خود و با اعلام استعفا از مسئوليت اداره مبارزه با مواد مخدر و قاچاق اسلحه از طرف سپاه پاسداران اردبيل به تيپ 31 عاشورا، گردان شهيد مصطفى خمينى، اعزام و با سمت فرماندهى گروهان انصارالحسين در منطقه جنوب به دفاع از خاك ميهن اسلامى مشغول شد. پس از چهار ماه حضور در جبهه، در عمليات بيت‏المقدس، در تاريخ 26 خرداد 1361 در منطقه شلمچه و در نبردى تن به تن، به شهادت رسيد و جسدش در منطقه عملياتى باقى ماند و تاكنون كشف نشده است.

در وصيت‏نامه شهيد سيدجعفر خوش‏روزى كه در 21 فروردين 1361 نوشته شد چنين آمده‏است:

«مادر، از شما مى‏خواهم به خاطر مصيبت حضرت زهرا عليها السلام مرا حلال نماييد و به تنها خواهشم توجه نماييد تقاضايى كه از شما دارم، اين است كه بر سر مزارم گريه نكنيد و صبر و بردبارى برخود پيشه كنيد چون كه بالاخره تك تك‏مان به سوى خدا خواهيم رفت. چه خوش است به آنكه به دعوتش عمل نماييم؛ به طورى كه حضرت رسول اكرم صلى الله عليه وآله به اصحابش مى‏فرمايد: "آيا مى‏دانيد بهترين و عاقل‏ترين شما كيست؟ عرض كردند نمى‏دانيم. فرمود آن كسى كه بيشتر به ياد مرگ باشد و خود را آماده آن كند. پرسيدند علامت آمادگى چيست؟ فرمود دل نبستن به دنيا و زاد و توشه گرفتن براى آن و وحشت و ترس داشتن از روز حشر و نشر..." در ضمن چنانكه كربلا بعد از كفار بعثى، پاك شود و براى دفن من در كربلا مانعى نباشد مرا در كربلا قبل از انتقالم به اردبيل دفن نمايند، در غير اين صورت در اردبيل در قبرستان گلشن زهرا عليها السلام على‏آباد دفن نمايند.»

در فراز ديگرى از وصيت نامه شهيد خوش روزى خطاب به خانواده‏ اش آمده است:

«مدتى كه پاسدارى داده‏ام شايد استفاده ‏هاى اختصاصى از ماشين بيت‏ المال كرده‏ ام. مبلغ پانصد تومان (5000 ريال) با كسب اجازه از حاكم شرع به حساب مى‏ريزيد.»


منبع: فرهنگنامه جاودانه های تاریخ، استان اردبیل

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده