مروری بر زندگینامه سردار شهید محمود احمدي

 
سردار شهيد محمود احمدي ، شقايقي ديگر از بوستان سرخ شهادت در سال 1334 در فراشبند و در خانواده اي منور به نور ايمان تولد يافت . از اوان كودكي قدم در راه علم و معرفت گذاشت و در مكتبخانة عشق ، كلام نوراني الهي را تلاوت كرد و روح تعالي خويش را در اين زلال سبز تطهير ساخت.
وي دوران ابتدائي و راهنمائي را در فراشبند پشت سر گذاشت ، سپس راهي كازرون گرديد و دورة متوسطه را نيز با دريافت مدرك ديپلم به پايان رساند . سالهاي پر از التهاب خون و قيام با آخرين روزهاي تحصيل وي همراه بود و او دلي مالامال از عشق و شور و ايمان داشت با مشتهاي گره كرده و فريادهاي كوبنده به امواج خروشان قيام پيوست و استقلال ، آزادي و جمهوري اسلامي را فرياد كرد . زبان شهيد ، زبان گوياي انقلاب بود و او در هر موقعيتي كه ايجاب مي كرد با كلام كوبنده و دلنشين خود به روشنگري امت اسلامي و افشاي ماهيت پليد رژيم مي پرداخت.
 وي در مهر ماه 1359 و همزمان با جنگ تحميلي در هيأت اولين گروه اعزامي ، راهي جبهه هاي حق عليه باطل گرديد و تا واپسين روزهاي سال 1362 به طور مداوم در جبهه حضور يافت . هر چند مجروحيت شديد وي در عمليات فتح المبين به بستري شدن او انجاميد و او به مدت شش ماه از حضور مجدد در جبهه بازماند . وي همچنين در عملياتهاي ديگري از جمله محرم و والفجر(1) شركت كرد و به عنوان فرماندة گروهان به مصاف دشمن بعثي رفت .
شبهاي مغموم جبهه ، خلوتگاه او و صدها عاشق دلسوخته اي بود كه در آن حزن معصوم و در راز نيازهاي بي تكلف خود ، شوق ديدار دوست را در نورافشان اشك مويه كردند . شهيد احمدي انس و الفتي خاص به نماز شب داشت و همواره ديگران را به انجام نوافل و برگزاري ادعيه خصوصاً دعاي كميل توصيه مي كرد .
منطقة جفير پس از بمباران هوايي دشمن در سوم اسفند ماه 1362 شقايقزار خون شهيد محمود احمدي و تعدادي ديگر از شقايق پيشگان مكتب ولايت بود . با مرگ خونين او ، سرو قامتي ديگر بر خاك تفتيدة جنوب فرو افتاد و سرداري از بلنداي دار عشق ، ابالحق گويان به مردان سرانجام پيوست .