دستاوردهاي ارزشمند شهيد احمد كاظمي در گفت و شنود با سردار سرلشكر اسد الله ناصح

.

زمانی  که تیپها و لشکرها در سپاه پاسداران راه اندازی شد، اسد الله ناصح از فروردين سال 1361 تا سال 1366مسئوليتهاي سنگيني همچون مسئول محور سرپل ذهاب و فرماندهي تیپ نبی اکرم )ص (را برعهده گرفت، و در ساير عملياتهاي رزمي غرب كشور به ويژه عملیات کربلای 10 در منطقه حلبچه شركت داشت. ايشان پس از توقف جنگ هم مسئوليتهاي سنگيني همچون جانشین سپاه چهارم، جانشين قرارگاه نجف اشرف، جانشین و مسئول بازرسی سپاه پاسداران، جانشین حفاظت سپاه، فرمانده لشکر 10 سید الشهداء (ع) و جانشین بازرسی کل نیروهای مسلح را بر عهده داشته است.

شاهد ياران نظر به شناختي كه سرلشكر اسد الله ناصح از شهيد حاج احمد كاظمي دارد، به گفت و شنود با ايشان پرداخت تا بخشي از خاطرات هشت سال دفاع مقدس را از زبان نقش آفرينان پيروزي بازگو كند.

سردار از اینکه وقتتان را در اختیار شاهدياران قرار داديد تشكر مي كنيم. اگر اجازه دهيد بحثمان را از قرارگاه نجف اشرف آغاز مي كنيم. بفرماييد كه اين قرارگاه كدام منطقه عملياتي را پوشش مي داد؟

بسم الله الرحمن الرحيم: با درود به ارواح طیبه شهدا و به خصوص امام شهدا. و سلام و ادب خدمت احمد كاظمي، شهید عزیزی که قرار است درباره او گفت و گو کنیم. در واقع قرارگاه نجف اشرف، قرارگاهی بود که از سال هاي اول تا اواسط جنگ، عمليات جبهه میانی و شمال غرب را بر عهده داشت. جبهه میانی که می گویم استانهاي ایلام، کرمانشاه و محورهاي جوانرود، مریوان تا گیلان غرب و تا خود کردستان را در برداشت. بعد از این که شهید محمد بروجردی به شهادت رسيد، در آن موقع قرارگاه حمزه سيد الشهداء )ع( تشکیل شد و قدرت گرفت. اين قرارگاه مأموريت مبارزه با ضد انقلاب را در منطقه کردستان و شمال غرب بر عهده داشت. آنگاه به تدريج فعاليت قرارگاه نجف اشرف در جبهه میانی محدود شد، و قرارگاه حمزه مبارزه با ضد انقلاب را با قدرت بیشتری پیگیری کرد.

بفرماييد با شهيد احمد كاظمي هم در جبهه كردستان آشنا شديد؟

خير. من با شهید کاظمی در جریان جنگ با عراق آشنا شدم. در جلسات مختلفي كه در مقر قرارگاه ها تشيكل مي شد، خدمت شهید کاظمی مي رسيدم. چون همه عملیات هایی که در شمال غرب و جنوب و یا در جبهه میانی در رابطه با دفاع مقدس انجام شد. در آن جلسات همه فرماندهان حضور داشتند و من هم یکی از آ نها بودم، و شهید کاظمی هم در آن جلسات شركت ميكرد.

در عملیات جنوب من هیچ وقت هم محور و یا در کنار شهيد كاظمي که عمدتا تا آخر جنگ هم فرماندهی لشکر هشت نجف اشرف را بر عهده داشت عمل نکردم. ولي در عملیات حلبچه ارتباط تنگاتنگی با هم پیدا کردیم. به اين صورت بود که وقتي عملیات شروع شد و ایشان از سمت دریاچه دربنديخان عملیات را انجام داد، و ما با استفاده از شناور عمل می کردیم.

فكر كنم لشكر هشت نجف اشرف در انتهای ارتفاعات شاخ شمیران عمل كرد. اسم آن ارتفاع از یادم رفته است. بچه هاي لشكر از آن طرف ارتفاعات حلبچه را دور زدند و آمدند زیر ارتفاعات شيندری مستقر شدند که ما آنجا يک نوع تماس با آ نها برقرار كرديم.

نيروهاي تیپ 65 مخصوص ارتش عراق که با لشكر هشت نجف درگير شدند، از صحنه فرار کردند و به روستای عنب زیر ارتفاعات شیندري پناه بردند. روستای عنب جایی است که عراق چند روز بعد به طرز وحشتناكي آنجا را بمباران شیمیایی كرد. جنازه هایی را که در فيلم ها نشان می دهند، يا تصوير يک كاميون انباشته از جنازه كه در گزارشهاي خبري پخش مي شود، از روستای عنب است.

ما قبل از اينكه از ارتفاعات پايين بيا ييم، و پيش از اينكه عراق از سلاح شيميايي استفاده كند، لشکر هشت نجف اشرف، تیپ 65 مخصوص عراق را تعقیب کرد، و همزمان با همديگر رسیدند روستاي عنب. ما از بالا اومدیم روي سر اینها و بعد از اينكه ما رفتیم و با باقی مانده تیپ 65 نیروی مخصوص عراق درگیر شدیم، خدا رحمت کند شهید احمد کاظمی با نیروهای خود رسیدند آنجا.

آيا در برخورد با ضد انقلاب در خاك عراق از موشكهاي اسكاد هم استفاده شد؟

فكر مي كنم از اسکاد استفاده نشد. برای اینکه مقرهاي ضد انقلاب زياد دور نبود تا اسکاد بزنند. موشک های دیگري هم داشتیم که با آ نها می توانستیم راحت بزنیم. موشک های 180 کیلومتري داشتيم كه راحت می توانستیم مقر ضدانقلاب را بزنیم و زدیم. به هر حال مقرهای آنان را چند بار به راحتي با توپ خانه و موشکهایی که در خط وجود داشت زدیم.

عمليات آزاد سازي حلبچه و سيد صادق عمليات وسيعي بود. آيا واقعيت دارد كه لشكر هشت نجف اشرف هم در اين عمليات زودتر از ساير يگان هاي عمل كنن ده به اهداف خود برسد؟

به طور تأ کید نمی شود گفت که لشکر هشت نجف اشرف زودتر از بقیه آمد. خط هركدام از لشکرهاي عمل كننده با هم فرق می کرد. همه خط ها هم به شکلی سقوط کردند. همه لشكرها عمل كردند، و خط های تعيين شده شان را گرفتند. ولی چون احمد از منطقه سد دربندیخان آمد، و زرهی هم در اختیار داشت، با تانک و نفربر زرهي راه افتاد دنبال یگان هاي دشمن. زمانی به هدف تعيين شده رسید که تهمانده عراقي ها با بچه های ما درگیر شده بودند. حالا ما ارتفاعات شيندري را گرفته بودیم و از ارتفاعات سرازیر شده بودیم به سمت حلبچه.

پایین اين ارتفاعات هم روستای عنب قرار داشت كه عقبه تیپ 65 نیروی مخصوص عراق در آنجا گیر کرده بود و پس از درگیري با ما تسليم شدند. هنگامي كه ما غنائم جنگي را تخليه می کردیم ناگهان بچه های لشکر هشت نجف اشرف از راه رسیدند. می دانید که آن موقع وضع جنگ چگونه بود.

لشكرها و يگان ها به دنبال این بودند که بهترین غنیمت را برای خودشان بردارند. بچه های لشکر هشت نجف اشرف هم باز یک استثناء بودند. در همان موقع که بچه های ما مشغول بحث بودند من از ارتفاعات پایین رفتم و شهید کاظمی با نفربر رسید آنجا.

بعد از سلام و احوال پرسی، دیدم كه با بچه ها دارد جر و بحث می کند. ما که تانک نداشتیم. در ارتفاعات تانک به غنيمت گرفته بودیم. ولي بچه هاي لشكر هشت تانکی را در مسير جاده قرار داده بودند تا هيچ وسيله اي نتواند از جاده عبور كند. استدلال شهید کاظمی این بود كه آقای شمخانی به او ابلاغ کرده که همه غنائم باید به قرارگاه مرکزی منتقل شود، بعد ما خودمان تقسیم می کنیم. به او گفتم و الله چنين ابلاغي به ما نشده است.

چه طور به شما شده و به ما نشده؟ ایشان اصرار داشت که این جوری است.

با یکديگر چند تا بحث این جوری شد و بعد گفت بیا با هم بریم سمت منطقه نوسود و آنجا را هم پاکسازی کنیم. به طور تاکید یکی از نکاتی که لازم ميدانم به شما بگویم اين است که احمد كاظمي، مردي بسيار شجاع و غيور بود.

به طور مثال احمد بدون این که نيرويي او را همراهي كند فقط با دو نفربر، در یک نفربر كه من هم همراه او بودم، به منطقه ای رفتيم که اصلا نمی دانستیم آيا دشمن در آنجا وجود دارد يا پاكسازي شده است.

آن منطقه هنوز در دست دشمن بود. ولي همه چیز به هم ریخته بود. از اينكه از دشمن نيرويي مانده باشد یا نمانده باشد اطلاعي نداشتيم. با نفربر احمد راه افتادیم رفتیم به منطقه برای پاکسازی. الحمد الله تا شش کیلومتري رفتيم جلو و از دشمن خبري نبود. نيروهاي دشمن یا فرار کرده بودند یا به اسارت درآمده بودند. بعد برگشتيم و آمدیم به قرارگاه مرکزی. فکر می کنم قرارگاه نجف اشرف بود که آقای شمخانی هم آنجا مستقر بود.