دکتر عراقچی: جامعه جهانی از عمق رنج مصدومان سلاح‌های شیمیایی ناآگاه است
به گزارش نوید شاهد آیین رونمایی از کتاب «همراه با مجروحان شیمیایی ایران» نوشته خانم دکتر« شیزوکو تسویا» با ترجمه یاسر شهبازی با حضور این نویسنده، مترجم کتاب، دکتر سیدعباس عراقچی، معاون امور حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه و مجید رجبی معمار، مدیر عامل خانه هنرمندان ایران و گروهی از جانبازان شیمیایی عصر دیروز، 25 بهمن ماه 1395 در محل سالن شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
گامی بلند در افزایش آگاهی از عواقب به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی
عراقچی در این مراسم با ابراز خرسندی از حضورش در میان جانبازان شیمیایی به عنوان منادیان صلح و راستی گفت: حافظه تاریخی هیچ انسان آزاداندیش و صلح‌جویی حملات ددمنشانه شیمیایی رژیم بعثی سابق عراق علیه مردم بی‌دفاع غیرنظامی در ایران را فراموش نمی‌کند. تولید و به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی ریشه در اندیشه سوداگران مرگ در تحمیل منافع غیر انسانی دارد؛ هر چند باعث رنج و محنت دائمی و کشتار هزاران انسان بی‌دفاع شود.
وی یادآور شد: امروز دنیا کاملا آگاه است که کاربرد سلاح‌های شیمیایی در جنگ جهانی اول، بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی در جنگ جهانی دوم و استفاده از انواع سلاح‌های شیمیایی علیه مردم ایران در جریان جنگ تحمیلی، چه فاجعه‌ای آفریده است و همگان آن را تقبیح می‌کنند اما وجه دیگر آن یعنی اثرات طولانی‌مدت سلاح‌های کشتار جمعی بر مصدومان به خوبی دیده نشده است و جامعه جهانی هنوز از عمق درد و رنج ده‌ها هزار مصدوم عراقی و ایرانی سلاح‌های شیمیایی ناآگاه است.
معاون امور حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه کشورمان نگارش کتاب «همراه با مجروحان شیمیایی ایران» را اقدامی ارزشمند و تحسین‌برانگیز دکتر شیزوکو تسویا دانست و افزود: نگارش و ترجمه این کتاب گامی بلند در راه افزایش سطح آگاهی درباره عواقب به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی و شیمیایی در سطح بین‌المللی است.
دکتر عراقچی تاکید کرد: تنها زمانی می‌توان محکومیت جهانی و عمومی استفاده از سلاح‌های شیمیایی و کنار گذاشتن آن و نهایتا ارتقای فرهنگ صلح و دوستی را شاهد بود که عموم مردم نسبت به آثار دهشتناک استفاده از سلاح‌های شیمیایی و رنج و دردی که مصدومان شیمیایی متحمل می‌شوند، آگاه شوند. این اقدام همچنین، می‌تواند علایق فرهنگی، علمی و انسانی میان دو ملت ایران و ژاپن را که هر دو از قربانیان سلاح‌های کشتار جمعی در دوران معاصر هستند، بیش از پیش تعمین ببخشد.
سفیر پیشین ایران در ژاپن خطاب به حاضران در برنامه گفت: به دنبال به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی در هیروشیما و ناکازاکی، تلاش جهانی برای کنترل و ممنوعیت کاربرد این گونه سلاح‌ها آغاز شد و هم‌دلی و یاری با قربانیان، سرلوحه دوست‌داران صلح جهانی قرار گرفت. همچنین در پی کاربرد گسترده سلاح‌های شیمیایی در سال‌های جنگ تحمیلی در ایران و فجایع ناشی از آن، جامعه جهانی به ضرورت مقابله با این پدیده شوم پی برد و کنوانسیون منع توسعه، تولید، انباشت و کاربرد سلاح‌های شیمیایی را تصویب کرد. مفتحریم که جمهوری اسلامی ایران از پیشگامان تهیه و تدوین این کنوانسیون و از موثرترین و فعال‌ترین کشور‌های جهان در مقابله با استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و به ویژه سلاح‌های شیمیایی بوده است.
این عضو گروه مذاکره کننده با گروه « 5+ 1»، با بیان این‌که قربانیان سلاح‌های شیمیایی به عنوان ذخایر انسانی بشریت خود را متعلق به جغرافیای ایران نمی‌دانند و باید در راه آگاه سازی مردم دنیا در نشان دادن عواقب کاربرد این سلاح‌های شیمیایی و کشتار جمعی تلاش کنند، تاکید کرد: تلاش در جهت صلح پایدار از طریق گفت‌و گو، اطلاع‌رسانی، آموزش، فعالیت‌های مدنی، شبکه‌سازی بین‌المللی و یافتن اشتراکات در باور این عزیزان ریشه دارد. قربانیان سلاح‌های شیمیایی آگاهانه از ترویج نفرت گذر کرده و تعهد خود را در روشن‌نگه داشتن چراغ امید در دل مردم و ساختن آینده در پناه دوستی و صلح جستجو می‌کنند.
وی ابراز امیدواری کرد: منادیان صلح در ایران و جهان با چنین ابتکارات ارزشمندی بتوانند پیام صلح قربانیان و مصدومان شیمیایی را بیش از پیش به گوش جهانیان برسانند.
خانه هنرمندان، نمادی از غلبه فرهنگ بر نظامی‌گری
مجید رجبی معمار، مدیر عامل خانه هنرمندان ایران نیز در سخنانی با اشاره به این که بنای فعلی خانه هنرمندان، بیش از 70 سال به عنوان پادگان نظامی مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت، افزود: این نمادی از آن است که هر قدر بتوانیم کارهای فرهنگی و هنری را در دنیا گسترش دهیم و هرقدر اندیشمندان، فرهیختگان و نویسندگان در دنیا بیشتر تلاش کنند، از اقداماتی که صاحبان قدرت و زورمندان در دنیا انجام می‌دهند، کاسته میشود.
وی همچنین به سال‌هایی که درگیر جنگ تحمیلی بود و حضورش در مهلکه‌های بمباران شیمیایی گفت: از نزدیک جنایت هولناک و عظیم شیمیایی را درک کرده‌ام. اغلب رزمندگان و مردمانی که در شهرهای مرزی مورد تجاوز شیمیایی قرار گرفتند. این ظلم بزرگی در حق مردم ایران است. 26 سال قبل از موزه‌های صلح هیروشیما بازدید کردم. در این موزه شاهد یادداشت‌های متاثر شخصیت‌ها و مقام‌های عالی‌رتبه جهانی از این رخداد بودم.
مدیر عامل خانه هنرمندان ایران در ادامه اظهار کرد: از انجمن حمایت از قربانیان سلاح‌های شیمیایی، حبیب احمد‌زاده و موزه صلح تهران به خاطر ارایه پیشنهاد رونمایی از کتاب «همراه با مجروحان شیمیایی ایران» در خانه هنرمندان سپاسگزارم. متاسفانه مسائلی که در صحنه سیاسی آمریکا نشان می‌دهد که اگر دانشمندان، هنرمندان، فرهیختگان و نویسندگان تاثیر اجتماعی کمرنگی داشته باشند، آرای مردم به گونه دیگری به دست می‌آید و همه دنیا مورد تهدید قرار می‌گیرد. خانه هنرمندان به همه رایزنی‌های فرهنگی و سفارت‌های حاضر در تهران اهلام کرده است که آمادگی انجام همکاری‌های صلح‌دوستانه را دارد.
صلح، میوه تعاملات بشردوستانه
اسد‌الله محمدی از جانبازان شیمیایی نیز در سخنانی گفت: همکاری مشترک و درک متقابل میان انجمن موست، انجمن حمایت از قربانیان سلاح‌های شمیایی و موزه صلح تهران، تجربه‌ای است که نوید از موفقیت فعالیت‌های مردمی مبتنی بر عشق، احترام و گفت‌و گو می‌دهد و تعاملی که میوه دوستی‌های دو گروه است. تجربه‌ای مبتنی بر دوستی به جای دشمنی، مدارا به جای ناشکیبایی، مهر به جای خشونت است.
وی اظهار کرد: این تجربه نشان می‌دهد که حصار‌های جغرافیا، زبان، نژاد و عقاید گوناگون را می‌توان از میان برداشت و یکدیگر را درک کرد و بر اساس انسانیت که در وجود همه نهادینه است، زندگی کرد. امروزه پایبدی ب اصول انسانیت است که رنج زیستن را قابل تحمل می‌کند و فراتر از آن معنا و عزیت می‌بخشد. شع امید را باید زنده نگه داشت و با قدرت و شور حرکت کرد.
آنچه از جانبازان شیمیایی ایران آموختم
شیزوکو تسویا در این برنامه گفت: نمی‌دانم در انتقال زندگی سخت مجروحان شیمیایی چقدر موفق بوده‌ام اما در جریان نگارش کتاب «همراه با مجروحان شیمیایی ایران» بسیار آموختم. یاد گرفتم زندگی آمیخته با صلح داشته باشم.
وی با اشاره به حضور جانبازان شیمیایی که با آن‌ها در تعامل بوده است، گفت: به هر حال جانبازان شیمیایی آسیب‌های زیادی دیده‌اند که توانایی فیزیکی آن‌ها را محدود کرده است اما کار بزرگی که آن‌ها انجام می‌دهند این است که راه تازه‌ای برای انسان‌هایی چون من گشود که مسیر تازه‌ای را پیش بگیرم. جانبازان شیمیایی به من آموختند که با اهدافی که در قلب‌هایمان می‌توانیم برای جامعه خود مفید باشیم.
این فعال مدنی اظهار کرد: از نظر من جانبازان شیمیایی نقاط قوت یک کشوراند. اکنون مصدومان اتمی ژاپن روز به روز کمتر می‌شوند و کمبود آن‌ها را حس می‌کنیم. این مهره‌های با ارزش می‌توانند هنگامی که از صلح سخن می‌گوییم، به یاری ما بیایند تا از بدی‌های جنگ حرف بزنیم. متاسفانه جهان به سمت دیگری پیش می‌رود و باید ما تلاش خود را در ترویج صلح افزایش دهیم.
همسفری با شیزوکو تسویا
یاسر شهبازی، مترجم کتاب نیز گفت: ترجمه این کتاب از این جهت که باید احساسات قلبی نویسنده منتقل می‌شد، کاری دشوار بود. مطالعه این کتاب برای خودِ من هم بسیار جالب بود. به نوعی خودم را در کنار نویسنده حس کردم و گویی 20 سال با او هم‌سفر بوده‌ام. نویسنده کتاب به جاهای پرخطری برای ترویج صلح سفر کرد و این قابل تقدیر است. هر مخاطبی که این کتاب را می‌خواند، پی به انسانیت‌ها در قلب انسان‌ها می‌برد.
