غریبانه های شهدای آزاده (17)؛ بوی پیراهن یوسف
دوشنبه, ۳۰ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۱:۱۸
ما را با قطار وحشت به موصل بردند و پس از پذیرایی با كابل و عبور از تونل وحشت زندانی شدیم.
غروب بود؛ از آن طرف اردوگاه صدای تیراندازی شنیده می شد. ظاهرًا بین اسراء و عراقی ها درگیری شده بود.
ما را با قطار وحشت به موصل بردند و پس از پذیرایی با كابل و عبور از تونل وحشت زندانی شدیم.
غروب بود؛ از آن طرف اردوگاه صدای تیراندازی شنیده می شد. ظاهرًا بین اسراء و عراقی ها درگیری شده بود.
محمد سوری، از اسرای اردوگاه از كنار من رد شد. صلیب سرخ قبلاً كتابی به ما داده بود. محمد گفت: خاموشی!
كتاب خوبی است بیا با هم بخوانیم. گفتم اول بگذار ببینم چه خبر است!
آن روز در اعتراض به شکنجۀ دوستانمان شعارهای تندی دادیم و بعث یها از طبقۀ دوم ما را زیر رگبار خود گرفتند. عدۀ زیادی مجروح شدند و در این میان محمد سوری و امیر بامر یزاد به شهادت رسیدند. سر محمد سوری را گذاشتم بر روی پاهایم و گفتم: چیزی نیست. خوب م یشوی. اما یك دفعه خون از سرش بیرون زد.
او شهید شده بود. خون محمد به صورت و زیرپیراهنم پاشید. این زیرپیراهن را تا هشت سال نگه داشتم تا ا گر برگشتم به خانواده اش بدهم اما وقتی ما را به تكریت بردند همه چیزمان را گرفتند.
راوی: آزاده سیدحسن خاموشی
نظر شما
