به جرم عاشقی!

درجه دار شهربانی بود ولی در دوران خفقان شاهنشاهی در حد توان به نشر دین مبین و خدمت صادقانه به مردم فعال بود و در برپایی مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام و نمازهای جماعت و مراسم مسجد صاحب الزمان خرمشهر سر از پا نمی شناخت و به همین جرم چندین بار توسط شهربانی دستگیر و مورد مواخذه قرار گرفت.

 تقیدش به شئونات اسلامی چنان بود که وقتی شنید کارخانه نوشابه سازی پپسی کولا به دست بهایی ها اداره می شود؛ خوردن آن را بر خود حرام کرد. در ابتدای جنگ در چنگال دژخیمان بعثی گرفتار شد و با توکل بر خدا در تقویت روحیه مذهبی و انسجام همبندی های خویش کوشا بود. رفتار فر حبخش و تلاش او در برگزاری مراسم مذهبی در اردوگاه به گونه ای بود که همگی گمان می کردند او روحانی است و به همین علت چندین بار به اردوگا ههای مختلف تبعید شد و بارها در زندان و سلول های انفرادی مورد آزار و شکنجۀ بعث یها قرار گرفت.

خواهر زاده اش که با وی در اسارت همبند بوده می گوید: در عراق نیروهای بعثی دایی محمد را بسیار اذیت و شکنجه، مورد ضرب شتم قرار می دادند؛ ولی ایشان پس از هر بار شکنجه، نام مبارک حضرت فاطمه سلا م ا لله علیها را بر زبان آورده و از ایشان طلب کمک می کرد.
محمد فرح بخش بهاری پس از تحمل بیش از چهار سال درد و رنج ناشی از شکنجه های قرون وسطایی ارتش بعث عراق در نهایت مظلومیت و غربت در نهم اسفندماه 1363 از زندان تن رها و به ملکوت اعلی پر کشید و در آرامگاه شهدای ایرانی در مقبره الکوخ موصل آرام گرفت.

منبع: غریبانه ها/ کنگره ملی تجلیل از شهدای غریب آزاده/ علی رستمی/ 1393