شعر پایداری در آیینه ذهن هنرمند افغان

چکیده: بسا انسان هایی که- از گذشته تا کنون- ورای هر اثر هنری نهفته اند . آن هنری که اندیشه و باوری را با خود شِلال می زند ، هنری ورجاوند است که از یک تن عبور کرده و ماندگار است .

گزارشی که در پی خواهد آمد، بر شاعران افغانی چَشم دارد که عنان بر ذهن پویای خویش نزده اند ، آزاد و رها ، سرودند ؛ پس بازتاب نسل خود و خواست خویش گشتند . در این میان از آن روی که پیشینه ای مشترک دری زبانان را بهم گره می زند و سپهری همانند دارند ، اسطوره وحماسه – چه ملی ، چه دینی – در نازکْ کاری های شاعر ، رقصان و پیچان ، به نمایش در می آید. گویی رگْ های شعرشان از آنچه بوده اند ، ریشه می گیرد و امید دارند در کشاکش ِ جنگی نامَرد ، خود ، زبان و فرهنگ خویش را ماندگار سازند .

افغانی در آشوب نبرد و غارتی دیر باز به شعری دست یافته که در آن هستی و زندگی در پالوانة آزمون و خطا غربال می شوند . آنها که ذهن شاعر را آماج نامردی و ناراستی کردند ، ناخواسته ، موجب بروز شعری پخته گشتند؛ و سرریز گدازه های واژه بر کاغذ بود که شعر شادی شکار افغانی پدیدار شد. نه ، غمْ نامه نیست! شعری که ثمره تجربیاتی لمس شده و پسودة شاعر، دیده ها و شنیده های اوست، با شعری که برآمده از رامش و دوستی است ،چه بخواهیم یا نخواهیم دو سویه می باشد . شعر افغانی بازتاب جنگ و جدال است !

واژه های کلیدی:ذهن، اسطوره، حماسه، جنگ، شعرافغانی.

دریافت متن کامل 

منبع: کانال تلگرامی ادبیات پایداری