مروری بر زندگی شهید امیرحسین رضاپور نائینی

شهید امیرحسین رضاپور نائینی

نام پدر: رضا

شماره شناسنامه: 2868

صادره: تهران

محل تولد: تهران

تاریخ تولد: 1346

سال ورود به دانشگاه: 1365

رشته تحصیلی: معارف اسلامی و تبلیغ

تاریخ و محل شهادت: 28 / 1/ 1366 ماووت

عملیات: کربلای01

زندگی نامه شهید

با سلام و درود به پیشگاه آقا امام زمان)عج( و نایب بر حقش و با درود و سلام به روان پاک شهیدان و درود و سلام به رزمندگان کفرستیز اسلام. این آغاز تمام نامه های امیرحسین شهید بود.

امیرحسین در تاریخ 24 بهمن ماه سال 1346 در تهران چشم به جهان گشود. او چهارمین و آخرین فرزندی بود که در این خانواده مخلص آل عبا)ع( به دنیا می آمد. شهید بزرگوار در اوایل کودکی بسیار پرشور، با نشاط، دارای هوش و استعدادی بالا بود. از همان بدو تولد با دیگر اعضای خانواده فرق داشت و از اخلاص متفاوت با دیگران برخوردار بود؛ تا آنجاییکه امروز مشهود است او عاشق و مخلص اهل بیت)ع( و فرزندی خلف برای خانواده و مرهمی گرم برای اقوام و دوستان بود.

شوخ طبعی و عطوفت خاص او همه کس را جلب می کرد و كوچك و بزرگ را شیفته خود می ساخت. امیرحسین در سال 1352 دوران تحصیلات ابتدایی را دردبستان «کمال الدین » آغازکرد.

از همان سال که تازه خواندن و نوشتن را می آموخت، به همراه برادران بزر گتر خود در مجالس مذهبی و جلسات قرائت قرآن مجید در مساجد شرکت می کرد.

هر چندکه در آن زمان فقط مستمع بود، ولی علاقه اش نسبت به این مجالس باعث می شد که از دیگر سرگرمی های کودکانه اش کم کرده و به این جلسات بیاید.

امیرحسین خط مشی خود را که انتخاب کرده بود، ادامه داد و با موفقیت به پایان رساند.

از سال 1357 در مسجد شریفیه، در جلسات قرائت قرآن و مسائل دینی شرکت می کرد.

در سال 1361 همزمان با شرکت در مجالس و جلسات مذهبی برای دوره آموزش عمومی مرحله اول بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پایگاه تهران از طرف مسجد شریفیه معرفی شد.

از همان زمان به عضویت بسیج مسجد شریفیه که پاسداری از منطقه و محله به عهده آن مرکز بود، در آمد.

در سال 1362 مرحله دوم آموز شهای نظامی را در پایگاه توحید طی کرد. به اینکار عشق می ورزید و همچون عاشقی که با جان و دل به دنبال معشوق در تلاش باشد، هرگز در این راه خسته نمی شد.

- بسیار مهربان و خو شرو بود.

- به نماز جماعت اهمیت بسیار می داد.

- جمعه ها به نماز جمعه می رفت.

در سال 1364 تحصیلات متوسطه را در دبیرستان «شهیدیزدان پناه» به پایان رسانید چندین مرتبه تقاضای اعزام به جبهه و شرکت در میدان های جنگ را در خانواده مطرح کرده بود، اما خانواده جواب قطعي به او نداده بود، لذا خیلی در جهت جلب رضایت پدر و مادر می کوشید و چون امتحان کنکور ورودی دانشگاه ها در حال شروع بود، تقاضایش به تعویق افتاد. تا اين كه در سال 1365 در امتحان ورودی «دانشگاه امام صادق)ع( » موفق شد.

به دنبال آن در کنکور سراسری دانشگاه ها نیز قبول شد ولی با ایمانی که داشت، جایش را در دانشگاه امام صادق)ع( می دید؛ چون آنجا دانشگاهی بود که فقط علم روز تدریس نمی شد، بلکه محلی بود برای جمع آوری توشه آخرت.

تمام دانشجویان این دانشگاه نیز همان هایی بودند که امیر حسین به دنبالشان می گشت. جماعتی از عشاق راه حق و حقیقت، که همگی، این دانشگاه و آن در سها را، پلی برای آخرت می پنداشتند.

از زمان ادامه تحصیلات عالیه، امیرحسین برای شرکت در جبهه ها مصمم تر شد. تا اینکه در تاریخ 28 / 11 / 1365 پس از گذراندن یک ترم دانشگاهی، خود را به پایگاه«شهید بهشتی» معرفی کرد. نامه اعزام انفرادی گرفت و به طرف جنوب حرکت کرد و خود را به لشکر سیدالشهدا)ع( معرفی نمود؛ آنجاکه درکنار دوستان و همکلاسی هایش و دسته عشاق راه خدا بود و هما نطورکه در نامه هایش پیداست، بسیار خوشحال و راضی به نظر می رسید.

اول فروردین سال 66 برای پنج روز به مرخصی آمد. در این ایام بی قرار بود که هر چه زودتر به جبهه برگردد؛ و برگشت و بعد از آن نامه دیگری از او آمد و آن نامه آخر بود؛ چون بعد از آن در تاریخ 28 / 1/ 1366 در غرب کشور پس از پیروزی در عملیات، به وسیله ترکش توپ به درجه رفیع شهادت نایل آمد و به هدف و معبودش رسید.

جسم مطهرش در منطقه عملیاتی باقی بود تا یک سال و نیم بعد در تاریخ 1367/7/10 مصادف با اربعین حسینی 1409 هجری قمری به تهران منتقل شد و در بهشت زهرا)س( - قطعه 29 ، ردیف 17 ، شماره 12 - به خاک سپرده شد.

منبع: نغمه های سرخ/ نشر شاهد/ یادمان شهدای دانشگاه امام صادق (ع)/ 1392