ماجرای ارادت شهید شاهرخ ضرغام به امام (ره)

نوید شاهد: شهید شاهرخ ضرغام در همان روزهای ابتدایی جنگ به تاریخ هفدهم آذر ماه 1359 در آبادان به شهادت رسید. پیکر مطهر این حر انقلاب پیدا نشد و جسم او هم با روح او پرواز کرد و در گمنامی به شهادت رسید اما یاد او همیشه زنده است. خاطره ای از روزهای پیروزی انقلاب و ارادت شهید شاهرخ ضرغام به امام را مرور می کنیم.

هر شب در تهران تظاهرات بود. اعتصابات و درگيري ها همه چيز را به هم ريخته بود. از مشهد که برگشتيم. شاهرخ براي نمازجماعت رفت مسجد!!

خيلي تعجب کردم. فردا شب هم براي نماز مسجد رفت. با چند تا از بچه هاي انقلابي آنجا آشنا شده بود. در همه تظاهرات ها شرکت مي کرد. حضور شاهرخ با آن قد و هيکل و قدرت، قوت قلبي براي دوستانش بود. البته شاهرخ از قبل هم ميانه خوبي با شاه و درباري ها نداشت. بارها ديده بودم كه به شاه و خاندان سلطنت فحش مي داد.

ارادت شاهرخ به امام تا آنجا رسيد که در همان ايام قبل از انقلاب سينه اش را خالکوبي کرده بود. روي آن هم نوشته بود: خميني، فدايت شوم

٭٭٭

اوايل بهمن بود، با بچه هاي مسجد سوار بر موتورها شديم. همه به دنبال شاهرخ حرکت کرديم. اطراف بلوار کشاورز رفتيم. جلوي يک رستوران ايستاديم، رستوران تعطيل بود و کسي آنجا نبود.

شاهرخ گفت: من مي دونم اينجا کجاست. صاحبش يه يهودي صهيونيستِ که الان ترسيده و رفته اسرائيل، اينجا اسمش رستورانه اما خيلي از دختراي مسلمون همين جا بي آبرو شدند. پشت اين سالن محل دانس و قمار و... است. بعد سنگي را برداشت. محکم پرت کرد و شيشه ورودي را شکست. از يکي از بچه ها هم کوکتل مولوتوف را گرفت و به داخل پرت کرد. بعد هم سوار موتورها شديم و سراغ کاباره ها رفتيم.

آن شب تا صبح بيشتر کاباره ها و دانسينگ هاي تهران را آتش زديم. در همان ايام پيروزي انقلاب شاهد بودم که شاهرخ خيلي تغيير کرده، نمازش را اول وقت و در مسجد مي خواند، رفقايش هم تغيير کرده بود.

٭٭٭

نيمه هاي شب بود. ديدم وارد خانه شد. لباسهايش خوني بود. مادر باعصبانيت رفت جلو و گفت: معلوم هست کجائي، آخه تا کي مي خواي با مامورها درگير بشي، اين کارها به تو چه ربطي داره. يکدفعه مي گيرن و اعدامت مي کنن پسر! .

نشست روي پله ورودي و گفت: اتفاقاً خيلي ربط داره، ما از طرف خدا مسئوليم! ما با کسي درگير شديم که جلوي قرآن و اسلام ايستاده، بعد به ما گفت: شما ايمانتون ضعيفه، شما يا به خاطر بهشت، يا ترس از جهنم نماز مي خوني، اما راه درست اينه که همه کارهات براي خدا باشه!!

مادرگفت: به به، داري ما رو نصيحت مي کني، اين حرفاي قشنگ و از کجا ياد گرفتي!؟ خودش هم خنده اش گرفته بود. گفت: حاج آقا تو مسجد مي گفت.

٭٭٭

در روزهاي بهمن ماه شور و حال انقلابي مردم بيشتر شده بود. شاهرخ با انساني که تا چند ماه قبل مي شناختيم بسيار متفاوت شده بود. هر شب مسجد بود. ماشين پيکانش را فروخت و خرج بچه هاي مسجد و هزينه هاي انقلاب کرد!

شب بود كه آقاي طالقاني(رئيس سابق فدراسيون کشتي) با شاهرخ تماس گرفت. ايشان وقتي فهميد که شاهرخ، به نيروهاي انقلابي پيوسته بسيار خوشحال شد. بعد هم گفت: آقاي خميني تا چند روز ديگر بر مي گردند. براي گروه انتظامات به شما و دوستانتان احتياج داريم.

روز دوازدهم بهمن شاهرخ و اعضاي گروه مسجد، به عنوان انتظامات در جلوي درب فرودگاه مستقر شده بودند، با خبر ورود هواپيماي امام(ره) شاهرخ از بچه ها جدا شد. به سرعت داخل فرودگاه رفت. عشق به حضرت امام او را به سالن محل حضور ايشان رساند.

لحظاتي بعد حضرت امام وارد سالن فرودگاه شد، اشك تمام چهره شاهرخ را گرفته بود. شاهرخ، آنقدر به دنبال امام رفت تا بالاخره از نزديک ايشان را ملاقات کرد و توانست دست حضرت امام را ببوسد. آنروز با بچه ها تا بهشت زهرا(س)رفتيم

در ايام دهه فجر شاهرخ را کمتر مي ديديم. بيشتر به دنبال مسائل انقلاب بود. روز بيست و دو بهمن ديدم سوار بر يک جيپ نظامي جلوي مسجد آمد. يک اسلحه و يک قبضه کلت همراهش بود. شور و حال عجيبي داشت. هر روز براي ديدار امام به مدرسه رفاه مي رفت.

راوی: رضا کیانپور

منبع: شاهرخ، حر انقلاب اسلامی، زندگینامه و مجموعه خاطرات شهید شاهرخ ضرغام