زنان، اُسوه‌های پایداری در دو رمان باکثیر و حسین فتّاحی

سیده اکرم رخشنده نیا ؛ هادی خانوادگی ؛ سهیلا گیاهبان   


چکیده
ادبیّات دردو شاخه نظم و نثر از دیر­باز روایت­گر وقایع و حوادث جامعه، به ویژه مبارزات و مقاومت­های مردان و زنان نستوه و مبارز در برابر ددمنشان ستم­پیشه بوده­ است که در این میان، ادبیّات­ اسلامی و دفاع مقدّس در روایت و تصویرِ مقاومت­ های زنان، نقشی پر­­­رنگ و مؤثّر داشته­­اند؛ لذا اهتمام به ­ادبیّات پایداری با نگاهی­اسلامی از مهم­ترین رویکردهای فکری نویسندگان معاصراست؛ آنانی که از نزدیک در جریان جنگ حضور داشته­اند و بعینه مظلومیّت ملّت خویش به ویژه زنان را دیده­اند.
  ­علی ­احمد باکثیر رمان­نویس معاصر و متعهّد عربی و حسین فتّاحی نویسنده معاصر ایران از جمله­ روایت گرانِ این مقاومت و پایداری­اندکه درآثار خود به خوبی از زن و تجلّی حضور او در عرصه­های پایداری سخن­رانده­اند؛ آنان سیمای بانوی مسلمان را ترسیم­ کرده­ اند تا از پایداری زنان در دورانی خبر دهندکه چشم استعمارگران به کشورشان خیره­ مانده بود و این زنان بودند که با نگاهی واقع­بینانه، شرایط جنگ را پذیرفتند و دوشادوش مردان قدم به عرصة پایداری نهادند.
 در این مجال برآنیم که با استفاده از مکتب­ آمریکایی ادبیّات تطبیقی و روش توصیفی- تحلیلی با تکیه بر رمان«سیره شجاع» باکثیر و «عشق سالهای جنگ» حسین فتّاحی به تحلیل مقاومت­های زنان مبارز و پایدار وتأثیرعشق در این پایداری به ویژه «سمیّه و نرگس» بپردازیم که نتایج به دست آمده حاکی از تأثیر روحیة اجتماعی و عشق به همسر و وطن در پایداری این دو زن نستوه در ابعاد و جنبه­های مختلف حیات فردی و اجتماعی از جمله مشکلات زندگی شخصی و مشارکت عملی در مبارزات پشت جبه ه­است.
 
کلیدواژه ها
پایداری؛ زن؛ علی­ احمد باکثیر؛ حسین فتّاحی

دریافت متن کامل مقاله