نوید شاهد: اولين بار در منطقه ي سومار با آقاي سبزيكار آشنا شدم، آن موقع ايشان به عنوان معاون گردان اخلاص كار مي كرد.

ايشان خيلي تحرك داشت و با بچه ها بسيار صميمي بود، خيلي افتاده و متواضع، كم صحبت، صبور و سر به زير بود و هميشه به صورت دو زانو مي نشست. كمتر كسي را نصيحت مي كرد، امر و نهي هايش بيشتر در ارتباط با مسائل كاري بود فقط شرح وظايف و حدود اختيارات نيرو ها را مشخص مي كرد.

در منطقه ي سومار نزديك دو ماه با ايشان هم سنگر بودم، صرف نظر از مسئوليتي كه داشت، در كارهاي خدماتي نيز هميشه پيشقدم بود.

در كار سنگرسازي، پركردن كيسه هاي خاك و هر حركت گروهي پا به پاي بچه ها تلاش مي كرد و فوق العاده زحمت مي كشيد.

خيلي فعال و جدي بود، با اين كه نسبتاً كوتاه قد بود ولي فوق العاده جسور، بي باك و با هيبت بود.

در منطقه ي سومار تپه هايي وجود داشت كه به تپه هاي اس معروف بود و خيلي هم در ديد مستقيم دشمن بود، وقتي بچه ها مي خواستند از كانال بروند چون كاليبر دشمن آتش زيادي را روي كانال مي ريخت بالاجبار مي دويدند اما جسارت آقاي سبزيكار در آن شرايط سخت براي همه الگو بود.

ايشان آن قدر بي مهابا و شجاعانه به طور تمام قد حركت مي كرد كه همه را تحت تأثير قرار داده بود و به بقيه ي نيروها روحيه مي داد، آقاي سبزيكار فوق العاده چالاك و پر انرژي بود.

راوي: برادر سيد محمد وهاب زاده، همرزم شهيد

در همین زمینه بخوانید:

خاطرات شهید علی اصغر سبزیکار؛ شب عبور از اروند