بدترین خبر برای اسرای ایرانی در اردوگاه رمادیه

 

در این روز که یکی از خاطره انگیزترین روزهای انقلاب است، شاهد ورود غیورمردان ایرانی، بعد از سال ها شکنجه و اسارت به وطن بودیم، همان ها که دست و پا و چشم دادند اما زیر بار سلطه نرفتند و حتی یک وجب از خاک میهن عزیز ایران را به دشمن ندادند.

 

به مناسبت سالروز ورود آزادگان در سراسر کشور مراسم مختلفی به صورت نمادین برگزار می شود تا یاد و خاطره آن دوران برای نسل بعد از جنگ تا امروز، تجلی شود و بدانند که پدران آنها برای این خاک چه رنج ها کشیدند. خراسان جنوبی هم در دوران دفاع مقدس با تقدیم حدود 2 هزار و 100 شهید، حدود 4 هزار و 500 جانباز و 240 آزاده در این زمینه در کشور کارنامه درخشانی از غیرت و مردانگی دارد.

 

خبرگزاری شبستان در خراسان جنوبی هم برآن شد تا در ایام ورود آزادگان به میهن عزیزمان با چند تن از این آزادگان دوران دفاق مقدس گفتگویی داشته باشد.

 

ماندن در مسیر مهمتر است!

حسین منصوری کبودان، اعزامی از شهرستان قاین، کسی که در سال ۶۲ به جبهه اعزام شد و در مرحله اول از ناحیه سر و گردن مجروح می شود و در مرحله دوم که اعزام شد بعد از مدتی مبارزه با دشمن بعثی به اسارت دشمن در می آید. می گوید: «من شش سال در اردوگاه رمادیه اسیر بودم، بعثی ها در اذیت و آزار بچه ها و کتک زدن کم نمی آورند، گاهی صبر و تحمل رزمنده های ایرانی آنها را خسته می کرد.»

 

این آزاده دفاع مقدس از مقاومت و ایمان رزمنده های ایرانی در برابر بعثی های عراق می گوید و اینکه هرگز در برابر سنگین ترین فشار شکنجه دشمن، احساس پشیمانی نکردند چراکه هدف آنها بالاتر از این بود که این اذیت ها بخواهد بر آن تاثیر بگذارد.

 

منصوری که بیشتر دوست دارد تا خاطرات را از زبان سایر دوستان آزاده خود بشنود تا اینکه خودش بیان کند، معتقد است که دوران اسارت و دفاع مقدس مقدمه کار برای آزاده ها و جانباران است، ماندن در این راه بعد از آن مهمتر است که باید در راه ولایت و اهداف نظام محکم و استوار ماند.

 

بدترین خبر برای آزادگاه در اردوگاه عراق!

منصور مخملباف تخته جان اعزامی از شهرستان بیرجند هم بعد از 45 روز حضور در جبهه اسیر شد و هفت سال را در زندان رمادیه و موصل عراق گذراند. مخملباف از سختی آن دوران می گوید: «در 8 اسفند سال 62 اسیر شده و دوم شهریور سال 69 به وطن برگشتم، حدود دو ماه در اردوگاه موصل که فضای بسته و شبیه زندان و قلعه داشت بودم، در این زندان حدود 2 هزار نفر از اسرای عملیات خیبر حضور داشتند، بعد از گذشت دو ماه ما را به رمادیه که آب و هوای خشک و گرم داشت بردند، در رمادیه بیشتر اسرای کم سن و سال حضور داشتند.

 

زمانی که اسیر شدم حدود 15 سال سن داشتم، بعثی ها متاسفانه برخورد بسیار نامناسبی با اسرای ایرانی داشتند، آزار و اذیت، شکنجه، کتک و شلاق همواره وجود داشت، هیچ کدام از اینها برای ما تلخ نبود چون هدف ما مشخص بود و اگر زیر شکنجه جان هم می دادیم، شهید بودیم که بالاترین آرزوی ما بود؛ آنچه خیلی برای ما تلخ و سخت بود خبر رحلت امام راحل و قبل از آن خبر قبول قطعنامه 598 بود، وقتی خبر رحلت امام را به ما رسید، اسرای ایرانی به شدت گریه می‌کردند؛ 40 روز عزای عمومی در اردوگاه اعلام شد؛ حتی رفتار عراقی ها هم عوض شده بود، اما خبر انتخاب امام خامنه ای به عنوان رهبر معظم انقلاب خیلی خوشحال کننده و امیدبخش بود.»

 

مخملباف در ادامه به بیان خاطره ای از آن دوران می پردازد؛ «یک بار در اردوگاه همه بچه ها اعتصاب کردیم که من در آن اعتصاب مریض شدم و مرا برای درمان به بیمارستان شهر رمادی بردند، در موقع نماز صبح آنجا دیدم که صدای اذان اهواز می آید، سرباز عراقی آمد و از او پرسیدم. گفت: در اینجا خیلی از شیعیان اذان ایران را گوش می دهند، سرباز عراقی می گفت من خودم شیعه جعفری هستم و به رژیم بعثی عراق رشوه دادم تا من را به جنگ با ایرانی ها نفرستند.»

 

او معتقد است که همان طور که در دوران دفاع مقدس جوانان بسیار خوب و معتقدی در کشور وجود داشت که مقابل دشمن ایستادند، امروز هم خیلی از جوانان کشور حاضرند جان خود را برای انقلاب فدا کنند، مدافعان حرم که بیشترشان جوانان نسل بعد از جنگ‌اند، سندی بر انقلابی بودن جوانان امروز ما هستند.

 

اینها باید پستانک بخورند!

حسین راهی، متولد شهرستان سرایان شهر آیسک، او که سال 61 در 13 سالگی به جبهه رفته است از خاطرات اسارت خود می گوید؛ « من سه مرتبه به جبهه اعزام شدم، در سومین اعزام، بعد از 9 روز اسیر شدم و ۶ سال و نیم در عراق اسیر بودم، کم سن و سال بودم اما کم سن و سال تر از من که قدش بلند تر باشد و سن بالاتر از من که قدش کوچک تر باشد هم در جبهه بودند. لحظه ای که من اسیر شدم، عراقی آمد و من را از پشت سر گرفت و انگشتش را داخل دهانش گذاشت و گفت که اینها باید بروند و پستانک بخورند.

 

بی سیم چی فرمانده گردان بودم که اسیر شدم؛ حدود 40 نفر بودیم که سن مان پایین تر بود و ما را از بزرگترها جدا کردند، اسرای ایرانی ما در برابر شکنجه های متعدد روحی و جسمی بعثی ها مقاومت جانانه ای می کردند و این استقامت رزمندگان ایرانی برای عراقی ها درس شده بود به طوری که خود عراقی ها می گفتند که ای کاش مثل شما بودیم.

 

بدترین شکنجه، شکنجه روحی بود که رزمندگان را مقابل چشمان ما شکنجه می کردند، یا به مقدسات و مسئولان ما توهین می کردند. یکی از شکنجه ها این بود که از ساعت 6 صبح تا 2 شب انواع ترانه های هندی، ایرانی، فرانسوی و عربی را در اردوگاه پخش می کردند.

 

پیام خون شهدا به بغل گوش ترامپ هم رسیده است!

راهی به برخی فیلم هایی که با موضوع دفاع مقدس در کشور ساخته شده است اشاره می کند و معتقد است که این فیلم ها نتوانستند به خوبی اشاره ای به دفاع مقدس و یا دوران اسارت رزمنده ها داشته باشند؛ البته فیلم تنها «پرواز از اردوگاه» جزو فیلم های خوبی بود که توانست به گوشه ای از این وقایع اشاره کند.

 

زخم زبان زدن برخی از مغرضین و یا کوتاه فکران به جانبازان و خانواده شهدا و آزادگان موضوعی است که باعث ناراحتی بسیاری از خانواده های ایثارگران شده است، اما آقای راهی می گوید؛ من به این زخم زبان ها اهمیت نمی دهم، چراکه اینها طبیعی است و مربوطه به زمان ما تنها نیست در زمان اهل بیت(علیه السلام) هم وجود داشته است، این حرف و حدیث ها و زخم زبان ها باعث تقویت روح ما می شود، ما همچنان پایدار و مقاوم هستیم و خواهیم بود.

 

شهید باکری گفت که بعد از جنگ مردم به سه گروه تقسیم خواهند شد، عده ای تا پای جان می ایستند، عده ای بی تفاوت اند و عده ای هم پشیمان خواهند شد، این حکایت برخی از افرادی است که در دوران دفاع مقدس حضور داشتند اما امروز می بینیم که در اردوگاه دشمن هستند، اینها در صدر اسلام هم بودند و می بینیم که هنوز جنازه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) روی زمین است که صف خود را از مسلمانان حقیقی جدا کردند.

 

این آزاده دفاع مقدس پیشرفت های انقلاب اسلامی ایران در زمینه صدور اهداف انقلاب را بسیار خوب ارزیابی می کند و می افزاید:« چند دهه قبل کسی در جهان به جز ایران جرات نمی کرد، مرگ بر آمریکا بگوید اما امروز می بینیم که در کنار کاخ سفید مردم تجمع می کنند و مرگ بر آمریکا می گویند، پیام خون شهدا همین بوده است، ترامپ امروز کاری کرده که همه مقابل او بایستند و ابهت خود را از دست داده است، اینها همه به برکت خون شهدا حاصل شده است.»

 

مردم سربلند ایران اسلامی در جنگ تحمیلی و دوران دفاع مقدس و دیگر حوادث تروریستی، 225 هزار و 570 شهید، 574 هزار و 101 جانباز و 43 هزار و 173 آزاده را تقدیم انقلاب کرده اند که از این تعداد حدود 2 هزار و 100 شهید، حدود 4 هزار و 500 جانباز و 240 آزاده از خراسان جنوبی هستند.