«اولین پاسخ، نخستین شهید»/ زندگی نامه مشروح شهید خالد حیدری اولین شهید نظامی ایران در جنگ

نوید شاهد: دوم آبان سال 1329 ، یکی از روزهای گلرنگ پاییز، در روستای قُلقُله از توابع شهرستان مهاباد در خانواده ای پرجمعیت که بنیانش بر تعهد و پایبندی به اصول اخلاقی و انسانی استوار بود دیده به جهان گشود. دوران کودکی او همراه با دیگر همسالان و دوستانش در همان روستا سپری شد و در این ایام زیر سایه پدر، قوام و دوام زندگی آینده و تعهد و پایبند یاش به آموزه های دینی و اخلاقی شکل گرفت تا ای نکه آغازی دیگر بر زندگی پُربار آینده اش رقم زده شد و پای به کلاس اول ابتدایی نهاد.

بر روی گلیمی نخ نما در یکی از اتاق های کاه گلی روستا و محروم از تمامی مزایای مدارس امروزی، کلاس اول تا چهارم ابتدایی را همراه با پسرعمو که دوست صمیمی تمام دوران عمرش بود )عُمر حیدری( و چند تن از بچه های هم سن و سال سپری نمود.

تحصیلات دوره ابتدایی خود را در سال 1340 بعنوان شاگرد کلاس پنجم در روستای سرچنار، «که لبه رزا خان » سابق و کلاس ششم را در سال 1341 در شهرستان مهاباد و در مدرسه ای روبروی مسجد حاج احمد ادامه داد.

به دلیل نقل مکان خانواده او به روستای عِلم آباد و از توابع شهر بوکان، وی ناچار شد سه ماهه آخر کلاس ششم ابتدایی را در مدرسه «قه لا»ی آن شهرستان به پایان برساند.

شهید خالد حیدری که پسر ارشد خانواده بود از همان دوران کودکی و نوجوانی فردی خانواده دوست و مسئولیت پذیر بود. وی همه ساله تعطیلات تابستانی را برای همکاری در اداره امور خانوادگی به روستای عِلم آباد باز می گشت و در کنار سایر اعضای خانواده به کار کشت و زرع می پرداخت.

دوران دبیرستان سرآغاز دیگری برای عُمر کوتاه ولی پُربار او بود. وی که نوجوانی پرشور و با احساس بود، این امکان را یافت تا با رهایی از کمبودها و محرومیت های مدرسه یک کلاسه ی روستایی و حضور در شهر و جمع شاگردان دبیرستانی، استعدادهای ذاتی خود را بروز دهد. وی که سال های اول و دوم دبیرستان را نیز در مدرسه «قه لا » گذرانده بود، برای ادامه تحصیل به شهرستان مهاباد برگشت و در دبیرستان «محمدرضاشاه » سابق، «شهید شهریکندی » فعلی، سال سوم دبیرستان را به اتمام رساند.

تحصیلات دوره دوم متوسطه آن زمان شامل 3 رشته تحصیلی )ادبی، طبیعی و ریاضی( بود و خالد که علاقه خاصی به ادبیات، شعر و عرفان داشت، رشته ادبی را برای ادامه تحصیل انتخاب و 3 سال آخر تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان «ابن سینا » آن زمان، «آمنه » فعلی گذراند.

در آن دوران مسابقات فرهنگی و هنری بین مدارس برگزار می گردید و خالد که از قریحه سرشار هنری برخوردار بود در همه زمینه ها حضور شایان توجهی داشت. صدای دلنشین او موجب شده بود که در اغلب مجالس و محافل هنری با اجرای آهنگ های اصیل ایرانی مورد توجه خاص و عام باشد.

در نقاشی سیاه قلم به حدی تبحر داشت که بدون طی هیچ دوره و کلاسی توانسته بود مقام اول شهرستان و استان را کسب نماید. وی در این کار چنان مهارتی پیدا کرده بود که در ظرف چند دقیقه تصویر دوستانش را می کشید و آثار جالبی نیز در این زمینه از خود به یادگار گذاشته است.

در خوش نویسی نیز چیره دست و جزو دانش آموزان نمونه آن دوران بود. شهید حیدری در امر ورزش نیز فعالیت داشت و عضو منتخب دو می دانی و فوتبال دبیرستان بود.

خالد در انجام تکالیف روزانه اش بسیار جدی و منظم بود و علیرغم همه کمبودهای آن دوران، دوست داشت همیشه لباس مرتب و پاکیزه بپوشد و در همه حال همراه با صفای باطن به آراستگی ظاهرش نیز توجه خاصی معطوف می داشت. اهمیت دادن او به نظم و انضباط و پیشقدم بودن در انجام امور جمعی موجب گردید که به سازمان پیشاهنگی آن دوران که لباس فرم خاصی شبیه لباس نظامیان داشتند بپیوندد و همین امر که نشانگر علاقه خاصش به امور نظامی بود، آغازگر انتخاب نهایی و سرنوشت ساز او گردید.

شهید حیدری فردی بسیار اجتماعی، خوش برخورد و مردم دار بود. علیرغم جوانی و سن کم همواره در دید و بازدیدهای مرسوم خانوادگی به همراه بزرگترها شرکت می کرد و بعدها نیز که بزرگتر شده بود این آداب و رسوم را فراموش نکرده و در هر فرصتی به دیدار اعضای خانواده و فامیل می شتافت و در این مورد حتی دورترین دوستان و آشنایان را نیز از یاد نمی برد.

وی در سال 1349 تحصیلات متوسطه را به اتمام رساند و در سال 1350 برای طی دوره دو ساله خدمت سربازی به نیروی هوایی تهران پیوست.

در طی این دوران ضمن آشنایی با افسران و پرسنل نیروی هوایی و آگاهی از آرما نها و اهداف این حافظان آسمان، علاقه ویژه ای به نیروی هوایی پیدا نمود و بعد از طی دوران سربازی در امتحان ورودی دانشکده افسری شرکت نمود و ضمن موفقیت در تمامی آزمون ها با شایستگی به نیروی هوایی کشور پیوست.

وی در دوره یک ساله مقدماتی خدمت در نیروی هوایی ضمن ابراز لیاقت و شایستگی برای طی دوره تکمیلی در خارج از کشور انتخاب شده و در سال 1353 به آمریکا اعزام شد. در مدت 2 سال حضور در آمریکا پس از طی دوره های «تی37» ،» تی 38» و «اف 4 »که ویژه خلبانان جت های جنگنده است با موفقیت به ایران مراجعت نموده و به درجه ستوان دومی مفتخر گردید.

شش ماه اول حضور در ایران را در پایگاه اول شکاری مهرآباد تهران مشغول به کار شد و سپس در سال 1356 به پایگاه سوم شکاری شاهرخی )پایگاه نوژه فعلی( منتقل شده و پس از دو سال خدمت در این پایگاه و طی مراحل و مدارج لازم و موفقیت در آزمون های مربوطه به اخذ درجه ستوان یکم نائل آمد.

شهید خالد حیدری در بهار سال 1358 با پیشنهاد و اصرار خانواده با خانم ویجنتی حمزه زاده افخم ازدواج نمود و 16 ماه بعد ثمره این ازدواج با تولد دختری زیبا به نام طلا به بار نشست. طلا که هنوز 3 ماه از آغوش گرم و پرمهر پدر بهره نبرده بود، در آغاز خزان سال 1359 گل امید و آرزوهایش پژمرد و داغ دیدار دوباره پدر برای همیشه بر دلش ماند.

چشم پاک دختری از جمله ای تر مانده است

چشم های پاکش اما خیره بر در مانده است

روی دیوار اتاق کوچک تنهایی اش

عکس بابایش کنار شعر مادر مانده است

در تاریخ 29 شهریور سال 1359 جنگنده های عراقی به پایگاه نوژه حمله کرده و آن را بمباران کردند. شهید حیدری که در هنگام حمله دشمن در مرخصی بود بلافاصله و قبل از اتمام مرخصی اش به پایگاه برگشته و آمادگی خود را جهت شرکت در هر گونه عملیاتی که لازم و مورد نظر فرماندهان باشد اعلام می دارد. وی در ساعت ۵ عصر روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ در عملیاتی معروف به «انتقام » در حالی که به همراه تیم آلفارد از پایگاه سوم شکاری مأمور بمباران پایگاه هوایی کوت در استان میسان عراق بود هواپیمایش مورد اصابت یک فروند موشک سام قرار گرفت و در رودخانه دجله سقوط کرد در این حمله خلبان محمد صالحی نیز به همراه خالد حیدری مفقود شد. با این اتفاق خالد حیدری اولین شهید نظامی ایران در جنگ با عراق لقب گرفت.

پس از گذشت 32 سال در یک عملیات اکتشاف در سال ۱۳۹۱ در یک قبرستان در شهر کوت پیکر خلبان های آلفارد پیدا شد و در یک مراسم به ایران بازگرداننده شدند و پس از یک مراسم باشکوه پیکر خالد حیدری به زادگاهش مهاباد انتقال داده شد و در کنار تندیس هواپیمایش که در میدان ورودی این شهر نصب شده است، به خاک سپرده شد. در عملیات لایه روبی رودخانه دجله نیز لاش هی متلاشی شده هواپیمای عملیات آلفارد پیدا شد.

دوم آبان سال 1329 ، یکی از روزهای گلرنگ پاییز، در روستای قُلقُله از توابع شهرستان مهاباد در خانواده ای پرجمعیت که بنیانش بر تعهد و پایبندی به اصول اخلاقی و انسانی استوار بود دیده به جهان گشود. دوران کودکی او همراه با دیگر همسالان و دوستانش در همان روستا سپری شد و در این ایام زیر سایه پدر، قوام و دوام زندگی آینده و تعهد و پایبند یاش به آموزه های دینی و اخلاقی شکل گرفت تا ای نکه آغازی دیگر بر زندگی پُربار آینده اش رقم زده شد و پای به کلاس اول ابتدایی نهاد.

بر روی گلیمی نخ نما در یکی از اتاق های کاه گلی روستا و محروم از تمامی مزایای مدارس امروزی، کلاس اول تا چهارم ابتدایی را همراه با پسرعمو که دوست صمیمی تمام دوران عمرش بود )عُمر حیدری( و چند تن از بچه های هم سن و سال سپری نمود.