حجت الاسلام شهید حسین مظفر مقام
حجت الاسلام شهید حسین مظفر مقام ، فرزند محمدرضا در دوم اردیبهشت 1308 در روستای ترک آباد از توابع شهر یزد به دنیا آمد. خواندن و نوشتن و قرائت قرآن کریم را در زادگاهش آموخت. آنگاه برای کسب علوم و معارف دینی عازم قم گردید، و وارد مدرسه فیضیه شد.
او طلبه ساده، کوشا و قانع بود . به سبب استعداد فراوان و خلق و خوی حسنه و دوست داشتنی به زودی شمع محفل یاران شد. در یکی از خاطراتش آورده است:« در دوران طلبگی عده ای از دوستان، از جمله (شهید مصطفی خمینی) به قصد رفتن جایی از من خواستند که همراه آن ها باشم، ولی من یک عبا بیشتر نداشتم، و آن را هم شسته بودم.
(شهید مصطفی خمینی) که علاقه ی خاصی به من داشت گفت: صبر کنید تا عبای پدرم را برایتان بیاورم. چند لحظه بعد عبای حضرت امام را قرض گرفته به من دادند و بدین ترتیب به اتفاق یکدیگر حرکت کردیم.»
به هر روی، شهید مظفر مقام از محضر حضرت امام(ره) و آیات عظام (مرعشی نجفی و علی مشکینی) کسب فیض نمود. آنگاه در سال 1335 برای نشر احکام و ترویج دین مبین اسلام به تهران عزیمت کرد. سخنور و واعظی برجسته بود، و صدها حدیث و روایت از حفظ داشت. در مبارزه علیه رژیم ستمشاهی سه بار توسط ساواک دستگیر و زندانی شد، و رنج های بسیار تحمل کرد. اما به سبب فروتنی و راضی به قضای الهی بودن، در جایی از آن ها سخن نگفت. نفوذ و تأثیر کلامش در نشر فرهنگ و معارف اسلامی چنان بود که چندین بار توسط منافقان کوردل تهدید به ترور شد.
سرانجام صبح روز 27 اسفند 1360 به همراه یار همراهش (شهید حجت الاسلام افضل موسوی) که به قصد شرکت در مراسم وعظ و ارشاد عازم کرج بودند، در بزرگراه (تهران – کرج) هدف گلوله های منافقین زبون قرارگرفت و به فبض عظمای شهادت نایل آمد و پیکر مطهرش در بهشت زهرا آرام گرفت.
منبع: اسطوره های عرشی
