آرزوی همسرم را برآورده کردم
نوید شاهد: «شهید عبداللهی» در چه سالی به شهادت رسیدند؟ کمی ایشان را معرفی می کنید؟
زهرا احمدی: همسرم در بیست‌وسوم فروردین ماه سال 1362 در عملیات والفجر2 به شهادت رسید. آن زمان ما دو سال بود که ازدواج کرده بودیم. مطمئن بودم اگر همسرم شهید نمی‌شد حتمن او هم چنین کاری را می کرد و می‌دانستم که علاقه زیادی به این اموردارد؛ در حقیقت من آرزوی همسرم را برآورده کردم. اگر چند سال دیگر زنده می‌ماند برای جامعه و مردمش خدمت‌های بزرگی می‌کرد. حاصل این ازدواج یک دختر بود که وقتی همسرم شهید شد وی شش ماهه بود.
نوید شاهد: از چه سالی حسینیه‌ای به نام «شهید عبداللهی» تاسیس کردید و علت آن چه بود؟
زهرا احمدی: سال‌ها بود که در مساجد شهر بیرجند کلاس‌های گوناگونی را درباره اخلاق و ترویج دین با دوستان و دیگر همسران شهید برگزار می‌کردیم و همیشه دوستان و هم شهریانم در این جلسات شرکت می‌کردند. چندی بعد به پیشنهاد یکی از آنان مبنی بر اینکه در منطقه سکونتمان حسینه‌ای نیست؛ تصمیم گرفتم یک حسینیه به نام همسرم بنا کنم. مکان حسینیه درست در منزل سکونت من است. میزان استقبال مردم از بدو تاسیس آن خوب بود، چراکه «شهید عبداللهی» در محله ما فردی شناخته شده بود و اغلب قدیمی‌ترها وی را می‌شناختند از طرفی کلاس‌های آموزش قرآن و ترویج دین هم که من برگزار کرده بودم باعث شد با استقبال خوبی مواجه شویم.
نوید شاهد: چه فعالیت‌های فرهنگی در حسینیه انجام می‌دهید؟
زهرا احمدی: علاوه بر برگزاری کلاس‌های آموزش قرآن و اخلاق در حسینیه شهید «عبدالله عبداللهی» وام‌هایی را برای نیازمندان و تهیه جهیزیه برای دختران کم بضاعت و بی‌بضاعت اعطا می‌کنیم. علاوه‌بر آن به تشویق بانوانی می‌پردازیم که توانایی نگهداری از کودکان بی‌سرپرست را دارند تا این کودکان برای سال‌ها حامیان مورد اطمینانی داشته باشند.
نوید شاهد: چگونه از شرایط واقعی نیازمندان به ویژه دختران دم بخت آگاه می‌شوید؟
زهرا احمدی: اغلب نیازمندان را به ما معرفی می‌کنند و ما خودمان برای صحت آن تحقیقاتی را انجام می‌دهیم. برای تهیه جهیزیه دختران در ابتدا از صحت و درستی ازدواج آنان اطمینان حاصل می‌کنیم و در این زمینه حتی مشاوره‌های رایگانی را در نظر می‌گیریم و تحقیقاتی را از محلهها و شورای محل و همسایه‌ها انجام می دهیم تمام تلاش ما در این زمینه این است که تمامی کمک‌ها به دست صاحبانش برسد و تلاش می‌کنیم همه امور مددرسانی مالی و معنوی با صحت و درستی انجام شود.
نوید شاهد: منابع مالی حسینیه چگونه تهیه می‌شود؟
زهرا احمدی: زمانیکه این حسینیه تاسیس شد اغلب کمک‌ها از طرف مردم صورت می‌گرفت و باید بگویم خداوند نظر ویژه‌ای به این حسینیه دارد بارها از برخی موسسات خواستیم که کمک کنند اما توجهی نشده و اصلی‌ترین منبع مالی حسینیه مردم است.
نوید شاهد: وسعت حسینیه چقدر است؟
زهرا احمدی: حسینیه شهید «عبداللهی» وسعت بزرگی ندارد اما چندان کوچک هم نیست. خوشبختانه کفاف فعالیت‌ها و اموری که در آن انجام می‌دهیم را می‌دهد؛ تاکنون به جز مراسمات مذهبی بزرگ مانند ایام محرم و شب‌های قدر به مشکل کمبود جا برنخوردیم. در کل فضای حسینیه مناسب کلاس‌هایی است که در آن برگزار می‌شود.
نوید شاهد: دوست دارید اگر نقل قولی از «شهید عبداللهی» کنید چه چیزی باشد؟
زهرا احمدی: همسرم همیشه من را به صبر دعوت می‌کرد و به اطرافیان می‌گفت؛ دوست ندارم اگر روزی در کنارتان نبودم بلند گریه کنید. گریه بلند دل دشمنان را شاد می کند. عکس من را روی تابوت شهادتم نگذارید و به جای آن عکس امام (ره) را بچسبانید و افرادی که مخالف ولایت فقیه هستند را به مراسم تشیع جنازه‌ام راه ندهید.
نوید شاهد: بارزترین اخلاق شهید «عبدااللهی» چه بود؟
با وجود آنکه دو سال بیشتر با همسرم زندگی نکردم اما به قدری زندگی با وی برایم شیرین بود که می‌توانم بگویم از فردی که 90 سال با همسرش زندگی کرده است، لذت بیشتری بردم. علاوه‌بر آن همسرم بسیار خوش سلیقه بود و همیشه تلاش می‌کرد هم من و هم خودش لباس‌های متنوع و با رنگ‌های شاد را بپوشیم با اینکه وی نظامی بود همیشه حتی در خانه لباس‌های شیک و مرتب می‌پوشید اغلب کت و شلوار به تن داشت. از رفتارهایی که من بسیار دوست داشتم این بود که وی در طول ساعت کاریش یک ساعت وقت داشت که همان یک ساعت را به خانه می‌آمد و بعد از آن دوباره به محل کار باز می‌گشت به قول خودش همین یک ساعت هم غنیمت است.
