شروع حملات با گازهاي اعصاب
در روز 27اسفند1362، حملات شيميايي با گاز خردل كاهش يافته و آرامشي بر نقاهتگاه اهواز حاكم شده بود. به علت فرا رسيدن سال نو و عدم وجود مصدوم، دوستان پر تلاش و خسته ما در فكر بازگشت به خانه و مرخصي بودند. ما نگران از حملات غافلگيرانه عراق بوديم. در چنين شرايطي ناگهان با تجربه جديدي مواجه شديم و آن مشاهده مصدومين «گازهاي اعصاب» بود. مصدومين دچار تنگي نفس شديد، سرفه، تهوع و استفراغ، تاري شديد بينائي بودند.
اين حمله نخستين استفاده از گاز اعصاب در تاريخ همه جنگ ها محسوب مي شد. زيرا گاز اعصاب كه قبل از شروع جنگ جهاني دوم توسط ارتش آلمان توليد شده بود، هرگز مورد استفاده قرار نگرفته بود.
پس از جنگ دوم جهاني، قدرتهاي بزرگ دنيا كه به تازگي با غنائم كارخانجات و انبارهاي گازهاي اعصاب آلمان آشنا شده بودند، به دليل جاذبه فراوان نظامي، به توليد گسترده گازهاي اعصاب اقدام نمودند، اما هرگز در جنگها از آن استفاده نكردند.
بيش از 440 نفر مصدوم طي دو مرحله نقاهتگاه را اشباع نمودند كه حدود 50 نفر آنان حال بسيار بدي داشتند.
حمله شيميايي فوق نخستين بار در ساعت 11 صبح، و بار دوم در ساعت 5 بعدازظهر، انجام شد كه مهم ترين آنها در منطقه «جفير» صورت گرفت. نوع گاز عصبي در اين حملات "تابون” بود.
