بررسي مضامين عرفاني در شعر دفاع مقدس

 

چکیده:

از ويژگي ﻫﺎي شاخص ادبيات ايراني اين است که غني از مفاهيم و مضامين عرفاني است. اين مضامين، جزء جدايي ﻧﺎپذير ادبيات منظوم و منثور ماست و پيوندي گسترده با شعر فارسي دارد. آﻥ طور که بخش عظيمي از ادبيات منظوم ما را سروده ﻫﺎيي تشکيل مي دهد که در برگيرنده مفاهيم و مضامين عرفاني ﻣﻲ باشند. در دوره معاصر، يکي از حوادثي که بر زبان و محتواي شعر فارسي اثر گذاشت، جنگ ايران و عراق در شهريور 1359، بود. شاعران متعهد اين سرزمين، تمام هنر و استعداد خداداديشان را در تصوير کشيدن حماﺳﻪ آفريني ﻫﺎي اين دوره به عرصه تماشا گذاشتند و با تلاش آنان، شعري ايجاد شد که به «شعر دفاع ﻣﻘﺪس»، معروف است. اين شعر، مضامين و محتواهاي گوناگوني را در بر مي گيرد. يکي از مضامين آن، مضامين عرفاني است و از ابعاد مهم اين اشعار ﻣﻲ باشد. اين پژوهش، به بررسي و تحليل مضامين عرفاني مختلف در شعر شاعران دفاع مقدس مي پردازد. در نهايت، اثبات ﻣﻲ گردد که شاعران دفاع مقدس از اصطلاحات و مضامين عرفاني گوناگوني در اشعارشان بهره ﻣﻲ گيرند.
 
كليد واژه: عرفان، معاصر، شعر، دفاع مقدس