آزادی به چه کسانی؟

بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض سلام خدمت برادران و خواهران و با درود فراوان به ارواح همه شهیدانمان و سلام ما به همه رزمندگان مسلمانی که در جبهه مبارزه حق علیه باطل جسورانه و سخاوتمندانه به نبرد با باطل پرداختند. شکی نیست که امت مسلمان به پیروی از ابراهیم خلیل مبارزه اش را علیه شرک جهانی و استکبار جهانی آغاز کرد. وقتی امت اسلام قرار شد به پیروی از ابراهیم مبارزه اش را ادامه دهد.

بایستی که همانند ابراهیم همه بلاها را هم بخرد. گذشتن از مال، جان ، زن و فرزند. و آنچه را که در توانش هست. وقتی ابراهیم خلیل از زن و فرزند می گذرد وقتی ابراهیم خلیل اسماعیلش را به قربانگاه می برد و در نهایت به استقبال آتش می رود و به جان می خرد آتش را، اما در نهایت آتش برای او محل امن و امانی می شود که در اثر فداکاری ابراهیم آن پیروزی برای ابراهیم هست. امت اسلام که به پیروی از این پیامبر بزرگوار به مبارزه حق و باطل دارد ادامه می دهد. شکی نیست که همه بلاها را برای خودش می خرد. اینکه ما در این مبارزه و این نبرد با باطل با شرک جهانی که در رأس شان آمریکای جنایتکار و ددمنش است و نه تنها آمریکا که همه نیروهای اهریمنی در سراسر جهان علیه این حرکت ابراهیمی ما، به پا خواستن و همه نیروهای خودشان را به کار گرفتند که شاید صدای ابراهیمی ما را که همان صدای توحید است. علیه شرک جهانی خاموش کنند، ما نیز همانند ابراهیم به راه خودمان ادامه خواهیم داد و سکوت نخواهیم کرد و از جان دادن و مال دادن و زن و فرزند دادن دریغی نداریم. این است که اینجا خیلی بحث نمی خواهم بکنم، سخنرانی هم اینجا جایش نیست. فقط تذکری بود به این شکل که ما جنگ برایمان مسئله ای نیست و دادن شهید برایمان مسئله ای نیست و دادن جان مسئله ای نیست که خیلی روی آن بخواهیم بحث بکنیم.

اما آنچه که ما به عنوان تذکر با رعایت سه میم مفت و مفید و مختصر، می خواهم به عرض برادران و خواهران برسانم مسئله پشت جبهه است که ما در جبهه فرزندانمان، خواهران و برادرانمان همه و همه و همه نیروهای تلاشگری که در میدان مشغول نبرد هستند و سخاوتمندانه هم جان می دهند را داریم.

آنجا ما هیچ ناراحتی نداریم اما نباید که همش فکرمان و همه تلاشمان در آنجا باشد. مهمتر از خود جبهه پشت جبهه است مسئله ای که باید جبهه را تقویت کند و نباید از آن غافل باشیم.مسئله ای که باید بعدا آن خلاء هایی را که به وجود می آید. پر کند نباید که از آن غافل باشیم. که متاسفانه ما همش داریم یک بعدی فکر می کنیم. الا گهگاهی فقط شعارکی می دهیم. شعار می دهیم، سخنی می گوییم و رد می شویم.

مسئله کشاورزی یکی از مسایل بسیار مهم و حساس پشت جبهه است که ما وقتی می خواهیم به مرز خودکفایی برسیم و می خواهیم زمانی که دست جنایتکاران را قطع کردیم و می خواهیم خودمان گردانندگان را به عهده بگیریم لازمه اش این است که ما از نظر کشاورزی به مرز خودکفایی برسیم. و این نیست که ما شعار بدهیم؛ بگوئیم که کشاورزان بایستی که بروند کشت بکنند، بروند فعالیت بکنند با دستوری که امام بزرگوار فرمودند و دیشب هم وزارت کشاورزی باز مسئله را خوب پیگیری کردند بسیار به جا و عالی بود اما من می خواهم بگویم که وزارت کشاورزی بهتر از این نبود که پیام امام بود، امر امام بود. کشاورزان هم همه آماده شدند برای این کار، دیگران فقط شعار ندهند، فقط اعلام نکند بهتر که امکانات را ببیند چیست؟ امکانات در اختیار کشاورزان بذاریم. الان در شمال کشاورزانی که پارسال کشت کردند امسال نتونستند خودشون را راضی بکنند که بروند کشت بکنند. این دردی است که کشاورزی باید بهش حتما رسیدگی کند و بهش برسد. از اینکه بگوید همه کشاورزان بروند کشت بکنند و هیئت های واگذاری زمین هم کمک بکند هر چه زودتر، چگونه کمک بکند؟ هرکجا میری هیئت های 7 نفره تقسیم زمین و واگذاری زمین می گویند دست و بال ما بسته است، ما کاری نمی توانیم بکنیم و بسیاری از جاهایی که در سال گذشته زمین هایی بوده که دادن به کشاورزان کشت کردند، امسال جنگلداری و جنگلبانی آمده همه را به دادگاه ها دعوت کرده و جریمه کرده و اینها را از کشت بازشون داشته. زمین هایی را که پارسال جزو جنگلهای مخروبه بوده اینها رفتن آباد کردن، زحمت کشیدن، یکسال اول را آن طور که باید و شاید نتوانستند برداشت بکنند یک مقداری توانستند. همون یک مقدار را هم آمدند تعطیل کردند و برای همشون پرونده ساختن و به دادگاه فرستادند. کشاورز بدبخت چیزی برداشت نکرده یه چیزی هم بایستی که دستی بده، حالا ما باز هم بهش بیایم بگوئیم آقا برو کشت کن. چی رو کشت بکنه؟ کجا کشت بکنه؟ با کدام زمین؟ زمین های بایر دیگری غیر از نقاط جنگلی وغیر از جنگلهای مخروبه آنجا وجود داشته که مربوطه به این سرمایه داران بسیار بزرگ بوده. حالا بعضی ها بلافاصله اینجا نگویند که آقا این سرو صداها که در اومده از اونجاست. حالا آن زمیندارهای خیلی بزرگ را من دارم می گویم. توی منطقه بایر هم گذاشتند. هیچ کارم نکردند، همونجوری رها کرده اند و رفته اند به دنبال کار خودشان. کشاورزان رفتند کشت کردن، حالا همشون رو به دادگاه ها دعوت کرده اند. همه اون زمین ها رو هم گرفته اند.

نه خودشون کشت کردند و نه دیگری. پاییزه، الان فصلشه کشت نکنند دیگر نمی توانند کشت کنند. اینکه که هی ما بگوئیم کشت بکنید اما از این طرف دست و بالشونو ببندیم، چیزی نداشته باشن کشت بکنند، چی کشت بکنند؟ امکاناتشون چی باشه؟ اداره کشاورزی می خواهد وام به کشاورزها بده اکثر شماها می دانید که لایحه آن درحال تکثیر شدن و تنظیم شدن است. اکثر زمین های شمال سند نداره. اداره کشاورزی می خواهد به کشاورزان وام بده. می گوید به کسانی وام کشاورزی میدم که سند داشته باشند. کشاورزی که سند نداره میره کشت میکنه برای کسانی دیگر، نیمه کاره و نصفه کاری.

صاحب زمین و سند داریه عده ای هم که اصلا از کسانی هستند که از امکاناتی برخوردارند و کارهای دیگری دارند، سندم دست آنهاست. آنها سندشون رو میبرند وام کشاورزی می گیرند و می برند تو تجارت خونه های خودشون به سرمایه هاشون اضافه می کنند. کشاورز بدبخت پابرهنه ای که باید توی گل، بلوله او دست خالی مانده. این از جمله مسایلی است که کشاورزان موندند همینجوری. اینا را باید حل کند اداره کشاورزی، اول که اعلام می کند که کشاورزها چنین و چنان بکنند اینست که من تقاضا می کنم که عنایت بیشتری بشود. بایستی که این حتما روش حساب بشود و دوم اینکه جنگل بانی در این موقعیتی که ما از نظر سوخت هی می خواهیم زغال را زیادتر بکنیم و اجازه برداشت نمی دهند. نمی خواهم بگویم که درختای صنعتی را بزنند. درختای صنعتی نه، این اجازه را بدهند آن چوب هایی که توی جنگل ها ریخته و اجازه نمی دهند آنها را اقا جمع کنند و کوره های زغال شروع به کار کند. تا تولید زغال بیشر شود که از جهت سوخت تو تنگنا نیفتیم. این اجازه را حتما بدهند اداره جنگلبانی و وزرات کشاورزی رسیدگی کند به این کارها، بعضی اشاره کردن که سوخت تراکتور این حرف ها را زدند مطرح است که حتما در آن مناطق کار خودمان است و بایستی که برویم آنجا و با فرماندارها سر و کله بزنیم.

یک مسئله دیگری که من می خواستم به آن اشاره بکنم که وقتمم کمه، 5 دقیقه از وقتم را دادم به برادرمون جناب آقای موسوی. فقط یک اشاره بهش کنم. این مسئله آزادی که اینجا مطرح کردند من نمی فهمم که این برادران مثل اینکه عنایت زیادی ندارن روی اصل قضایا. آزادی به کیا؟ و به چه کسانی؟ آزادی؟ بی بند و باری مطلق؟ یا آزادی حساب شده؟ آزادی در چهارچوب قانون. آزادی به گروه ها به چه گروه هایی؟ اون گروه هایی که بهترین فرزندان خلق رو گرفتن و سربریدن و آتش زدن بهشون آزادی بدیم؟ بازم بهشون بگیم دست شما درد نکند دست مریضاد. بازم بروید به جنایتتون ادامه دهیدا. اینکه من خواهش می کنم برادران عنایت بیشتری داشته باشند. خیلی خودتون را آزادمنش قلمداد نکنید و به هدف انقلاب هم نچسبانیند خواهش می کنم. والسلام

منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 136