«ارکیده درآتش» تصویری متفاوت ازجانبازان شیمیایی/ مهر تاول‌هایی که هنوز برتن سردشت تازه است
برای آشنایی بیشتر مخاطبان ابتدا خود را معرفی کنید؟
شکوفه گودرزی هستم، پزشک عمومی و طب اسلامی به دلیل علاقه در حوزه رسانه در رشته خبرنگاری رادیو تلویزیون تحصیلاتم را ادامه دادم.
چطور وارد مستند سازی درباره مصدومان شیمیایی شدید؟
به دلیل علاقه مندی شخصی وارد این حوزه شدم. من به واسطه ی ماموریت های پدرم در دوران جنگ تحمیلی در مناطق عملیاتی غرب کشور صحنه های زیادی را از بمباران و حملات هوایی عراقی ها به شهرها دیده ام.سال 65 شهر بروجرد بمباران شد. در آن سالها ما ساکن آن شهر بودیم، یادم هست محصلین در مدرسه مشغول بازی بودند که موشک به وسط حیات مدرسه اصابت کرد و زمانی که لودرها را برای جمع آوری اجساد آوردند تیکه ای از دیوار را بلند کرد و زیرآن مچ کودکی بود که کیفش را محکم گرفته بود و تنها از او مچی بیش باقی نمانده بود و این تصویر برای همیشه در ذهنم باقی مانده است. این اتفاق انگیزه ای در من شد تا کارم را دراین حوزه ادامه بدهم و هدفم پرداختن به جانبازان شیمیایی بود.
درباره آثار تان بیشتر بفرمایید؟
تاکنون سه مستند باموضوع شیمیایی و ترور بیولوژیکی ساخته ام. اولین مستندم «ارکیده در آتش» را سال95 ساختم. «سکوت» و «سوال های بی جواب» را هم دو سال اخیر برای گروه تلویزیونی شاهد ساختم.
مستند ارکیده درآتش درباره ی موضوع مصدومین شیمیایی سردشت و حلبچه است. مستند سکوت درباره جانبازان و سئوال های بی جواب در مورد ترور کارمندان سفارتخانه های ایران در کشور های مختلف که بخشی از آن به ترور کارمندان سفارت ایران در شهر مزارشریف افغانستان پرداخته شده است.
در این آثار چه مفهومی نهفته است؟
باید بگویم، در حالی که کنواسیون های متعدد سازمان ملل متحد، استفاده از سلاح های شیمیایی و میکروبی علیه شهروندان در شهر ها و جنگ را منع کرده است، اما جمهوری اسلامی ایران اولین کشور قربانی بود که تنها در شهرسردشت 12هزار نفر از شهروندانش شیمیایی شدند. وقتی سازمان ملل به موضوع بمباران شیمیایی رسیدگی نکند این روند کشتن انسان ها دردنیا ادامه خواهد داشت به طوری که دریمن و سایر کشورهای خاورمیانه هم آثارش مشاهده شده است و جامعه جهانی باید در جایی این روند را متوقف کند. این موضوع در کشورهای دیگر دنیا نیز وجود دارد به طوری که در کشور ویتنام حدود50 سال پیش عامل نارنجی استفاده شد ولی هنوز بعد چندین سال بچه های آنجا ناقص به دنیا می آیند. ولی کسی این موضوع را انعکاس نمی دهد و من در فیلم ارکیده در آتش، بخشی از آن را اختصاص به این موضوع دادم و اشار کردم که دانشمندان خارجی گفتند، مواد شیمیایی مانند لایه پلاستیکی بر روی رودخانه ها و خاک باقی می ماند و بعد از چندین سال هنوز خاک و آب ویتنام آلوده است.
در مناطق شیمیایی کشور ماهم همین اوضاع جاری است و برای ساکنان آن ها جنگ هنوز تمام نشده است، چون آثار حملات شیمیایی سالهای متوالی برایشان باقی می ماند.
تصاویر مستندی از بمباران های شیمیایی در فیلم شما هست؟
در مستند «ارکیده در آتش» تصویری از یک شهید وجود دارد، که بعد از بمباران شیمیایی به شدت می لرزد و صدایش شنیده می شود که می گوید تمام بدنم سوخت و طعمی ترش وارد دهانم شد. چند سالی است که به دنبال پیدا کردن نام و بستگان آن شهید هستم ولی متاسفانه هنوز نتوانستم پیدایش کنم.حقیقتا آن شهید برای من خیلی تاثیر گذار بود.
درباره کار جدیدتان بفرمایید؟
در حال حاضر بر روی موضوع ترور بیولوژیکی متمرکز هستم به دلیل اینکه امروز دیگر کشورهای مهاجم، جنگ با سلاح گرم را انجام نمی دهند و آب و مواد غذایی مردم را آلوده می کنند و ترور بیولوژیکی تاثیر طولانی مدت دارد وآمریکا به طور جدی برروی این موضوع سرمایه گذاری کرده است به طوریکه400 آزمایشگاه میکروبیولوژیکی به همراه 150دانشمند رسمی به کارگیری شده تا مناطق مختلف دنیا را آلوده کنند و بیماری هایی مانند وبا و آنفلوانزای پرندگان که به صورت غیرعادی در یمن و خلیج فارس شیوع پیدا کرد و بسیاری از ویروس های دیگر که در آزمایشگاه ها ساخته شدند را در کشور های مختلف دنیا پخش کنند و اسناد این آزمایشات را خود آمریکایی ها پخش کردند.
نام این اثر چیست؟
مستند تهاجم
صحبتی دارید که در پایان بخواهید مطرح کنید؟
از شما بابت فراهم نمودن این مصاحبه تشکر می کنم.
در پایان از شما برای حضور وشرکت در این گفت‌وگو سپاسگزاریم.
گفت و گو از فائزه حیدری
برای دیدن مستند ارکیده در آتش اینجا کلیک کنید.
انتهای پیام/
