مدیریت جهادی معطوف به سپردن کار به نیروهای متخصص است
دکتر مختار نوری، یکی از جوانان نخبه و تحصیلکرده کشور است که پدرش در زمره جانبازان شیمیایی دوران دفاع مقدس قرار دارد و بعد از جانبازی با مشکلات ریوی و پوستی دست و پنجه نرم می کند. این جوان نخبه در مقطع دکترای علوم سیاسی تحصیل کرده و امروز بعد از گذشت سه سال از فارغ التحصیلی علی رغم تلاش های بسیار هنوز نتوانسته جذب بازار کار شود.
او در گفت و گو با خبرنگار نوید شاهد درباره یکی از دلایلی که باعث شده مدیریت جهادی به درستی در کشور پیاده نشود، اظهار کرد: برای پیاده سازی مدیریت جهادی و جوان گرایی در کشور ابتدا باید تخصص افراد ملاک باشد و به طورکلی مدیریت جهادی معطوف به سپردن کار به نیروهای متخصص است. حاکمیت «پیرسالاری» در بدنه مدیریت کشور وجود دارد و نیروهای جوان در این شرایط با نوعی سرخوردگی مواجه شده اند در حالی که امروز در شته های علوم انسانی و فنی و سایر رشته های دانشگاهی بهترین و جوان ترین نیروها حضور دارند که می توانند در مدیریت کشور نقش آفرینی کنند. بی انگیزگی و رکود در بین نیروهای جوان وجود دارد که استفاده از تخصص و ایجاد انگیزه آنها نیازمند تغییر و تحولات ساختاری است.
نوری درباره نقش بنیاد شهید برای جذب نیروهای جوان و متخصص گفت: بنیاد شهید باید نگاه تخصصی نسبت به فارغ التحصیلان دانشگاهی داشته باشد. در بسیاری موارد بسیاری از فارغ التحصیلان در رشته تخصصی خود مشغول به کار نیستند. برای مثال یکی از دوستان در رشته زیست شناسی درس خوانده اما پس از پذیرفته شدن در آزمون آموزش و پرورش، به عنوان معلم قرآن استخدام شده است.
وی اضافه کرد: اگر بخواهیم نیروهای ارزشی در مدیریت کشور نقش آفرینی کنند باید ارتباط تنگاتنگی بین بنیاد شهید و اداره های دولتی وجود داشته باشد تا افراد متخصص و توانمند مشغول به کار شوند. در غیر این صورت نیروها دچار روزمرگی و مسائل تشریفاتی شغل خود می شوند و امکان دارد آن کارمند دستاوردی برای جامعه و کشور نداشته باشد.
این جوان نخبه در ادامه با انتقاد از هجمه ای که عده ای تحت عنوان استفاده از سهمیه به جامعه ایثارگری وارد می کنند، تاکید کرد: این نگاه نسبت به جامعه ایثارگری صحیح نیست. بسیاری از جوانانی که در خانواده های ایثارگر بزرگ شده اند، به بهترین سطوح علمی دست یافته اند اما از سهمیه استفاده نکرده اند. همه ما درکشوری به نام ایران زندگی می کنیم و اگر بحران هایی وجود داشته، در کنار هم بودیم و اگر دستاوردی هم باشد باید بین تمام آحاد جامعه تقسیم شود. این هجمه و نقد به جامعه ایثارگری وارد نیست زیرا اگر جوانی از این منابع و امکانات تحت عنوان سهمیه استفاده کند و از دانشی که کسب کرده برای خدمت به کشور بهره برد، نه تنها جای نقد ندارد بلکه باید مورد تشویق نیز قرار گیرد.
نوری در پایان انگیزه شخصی و تشویق های پدرش را عامل اصلی ادامه تحصیلش عنوان کرد و گفت: مشکلات پدر که از جانبازی ایشان نشأت می گرفت از همان ابتدا زندگی ما را سخت و از طرف دیگر زندگی در شهرهای غرب کشور، شرایط زندگی را برایمان ویژه کرده بود. با تمام این مسائل پشتکار و انگیزه های شخصی و همچنین توصیه های پدر باعث شد که ادامه تحصیل بدهم. پدر همواره تاکید دارد که با درس خواندن می توانیم بر مشکلات غلبه کنیم.
