از زندگی کارگری در شهرداری تا شهادت در میان مردم

نوید شاهد: «جوانان پشتوانه انقلاب هستند و بايد با اجراي فرامين امام نگذارند دشمنان به انقلاب ضربه بزنند.» (پيام شهيد)

شهيد محمدباقر لاله دوست در سال1329 در يكي از محلات اروميه در خانواده اي متدين چشم به دنيا گشود و از همان سالهاي كودكي مزه فقر و نداري را چشيد. پدر با پولي كه از كاري عايدش مي شد به زحمت چرخ سنگين مخارج خانواده را مي گردانيد و سرپرستي خانواده مستضعفي را به عهده داشت، كه از هيچگونه تأمين اجتماعي بهره مند نبود.

شهید محمد، در چنين خانواده اي كه عليرغم محروميت مادی، پشتوانه ای از ايمان به خداوند و مذهب داشت، بزرگ شد و به دليل وضع نامساعد مالي نتوانست تحصيل كند و مزه محروميت را بيشتر چشيد. هنوز به رشد كامل نرسيده بود كه برای كمك به خانواده،‌ در جستجوي شغل و پيشه اي برآمد و بالاخره در يك مغازه مبل سازی مشغول كار شد، اما چون درآمدش كافي نبود به كارگري در شهرداري اروميه پرداخت.

او اينك ازدواج كرده و صاحب دو فرزند شده بود، ولي اوقات بیکاری خود را به عبث سپری نمي كرد و چون جوانی معتقد به دين بار آمده بود، اكثراً در مسجد محله حضور می يافت و سعی می كرد علیرغم بی بهره بودن از سواد، مواعظ روحانی محل را به گوش جان بشنود، به دلايل فقر و محروميت طبقه خود پی ببرد و چون حكومت شاهنشاهی را عامل عقب ماندگي و فلاكت مملكت و امت محروم مي ديد، كوشش می كرد همگام با حركت های انقلابي مردم، او نيز سهمی در مبارزه داشته باشد، لذا با وجود اينكه شركت علني در تظاهرات مردمی ممكن بود باعث از دست رفتن شغل و حرفه اش شود و او را از تنها منبع ارتزاق خانواده محروم كند، همواره در تظاهرات مردمی ضد رژيم شركت می كرد، تا اينكه در يكي از همين گردهمائی های مردمي در سال1357 در خيابان خيام اروميه در جريان يك درگيری بين مردم و مأمورين طرفدار رژيم شاه در اثر اصابت گلوله جان باخت.

او از نخستين غنچه هائي بود كه در لاله زار شهادت به خاطر استقرار حكومت اسلامی، باز نشده پژمرد.