در مرگ من به خدا توکل کنید که خداوند به صابران اجر می‌دهد
به گزارش نوید شاهد، شهید «علیرضا تسلیمی» فرزند بیت‌اله، 3 فروردین‌ماه 1346 در فومن استان گیلان دیده به جهان گشود. این شهید والامقام، 19 اردیبهشت 1365 به فیض شهادت نائل آمد. در ادامه بخشی از وصیت‌نامه شهید تسلیمی را می‌خوانید.
بسمه تعالی
از آنجايی كه هر مسلمانی در طول حيات خويش با حوادث گوناگون از جمله مرگ كه تقديری الهی روبروست و نياز است كه در دورانی كه از سلامت كامل برخوردار است به فكر مرگ بوده و وصيت‌نامه خود را تنظيم نمايد، از آنجا كه در منطقه هر آن امكان دارد كه شهادت نصیب هر رزمنده‌ای گردد، وظيفه رزمنده اين است كه وصيت‌نامه‌اش را تنظيم و يادگار بگذارد. و اينک من نيز كه رزمنده كوچكی از اين مرز و بوم هستم، بنا به وظيفه شرعی خود چند جمله‌ای وصيت به يادگار می‌گذارم.
لازم است كه در آغاز سفارش‌های خود به پدر و مادر و برادران و خواهرانم را با آيه شريفه و نورانی كلام‌الله مجيد آغاز نمايم كه خداوند سبحان در قرآن شريف فرموده است: «ان الله يحب الذين يقاتلون فی سبيله كانهم بنيان مرصوص.»
پس از نگارش آيه شريفه، كه هم اينک بعدازظهر 16/2/65 در حال استراحت در سنگر با هم‌رزمان خود و نوشتن چند جمله وصيت و سفارش به پدر و مادرم می‌باشم. از آنجایی که جنگ فراز و نشيب‌هایی دارد؛ چرا كه هر آن امكان عمليات بر عليه دشمن می‌رود و من نيز كه همراه ديگر عزيزان رزمنده در منطقه عملياتی مشغول رزم عليه كفار بعثی می‌باشم و هر لحظه احتمال شهادت دارد، كه اگر خداوند قبول نمايد و به شهادت برسم به پدر و مادر خويش سفارش می‌كنم که گرچه فرزند برای هر پدر و مادری عزيز است، اما بايد در مرگ عزيز خويش توكل به خدا كنند و در مصيبت صبور و شكيبا باشند كه خداوند به صابران اجر و مزد می‌دهد.
هرگز در غم شهادت من بی‌تابی نكنيد كه من راضی به اين امر نيستم و به جای گريه و ناله و بی‌تابی به فكر روز عاشورا و كربلای امام حسين(ع) گريه كنيد كه انسان با چشم خودش در اين كربلا(جبهه) حق و باطل را مي‌تواند تشخيص دهد و پی به مظلوميت ائمه اطهار ببرد. به برادرانم سفارش می‌كنم كه در هر موقعيت كه هستند خدا را حی و ناظر بر اعمال خويش بدانند و در انجام كارهای خير از همديگر سبقت بگيرند، كه تنها چيزی كه در آخرت انسان به آن نياز دارد، تقوای الهی و كار خير و عبادت است.
به خواهرانم سفارش می‌كنم كه وقتی خبر شهادتم كه اگر خدا قبول كند و به شهادت برسم به آنها رسيد از ناله و شيون پرهيز نموده، به فكر آخرت خويش باشند و از حضرت زينب(س) پيروی نمايند كه چگونه در فراق عزيزان صبر و تحمل نمودند و باعث رسوايی دشمنان دين گرديدند.
لازم است كه عنوان كنم که در رفتن به جبهه و خدمت مقدس سربازی هيچگونه اجباری نبوده است. با توجه به اينكه بنده چند ماه مانده به خدمت سربازی، خود داوطلب شده كه اين مسئله را با پدر و مادر خويش در ميان نگذاشتم، به خاطر اينكه حدس زدم كه وجودم، با توجه به تخصصی که در تعميرات ماشين آلات راه سازی دارم، نياز است كه دانش و دانستنی‌های خود را در خدمت جبهه جنگ قرار دهم تا مورد رضايت خدا قرار گيرد و از اين بابت از عزيزانم حلاليت می‌طلبم و اميد آن دارم كه در صورت زنده بودن جبران زحمات را بنمايم و اگر به شهادت رسيدم وعده‌گاه ما در قيامت خواهد بود كه به خواست خداوند شفیع برای آن بزرگان و عزيزانم باشم.
در پايان از تمامی بستگان و فاميل خويش كه سعادت خدمت رسيدن و خداحافظی از آنها را نداشتم طلب عفو و بخشش دارم. اميد است كه مرا عفو نمايند.
خداحافظ همگی شما باد.
16/2/1365، جبهه 22 چنانه، سرباز وظيفه عليرضا(فردوس) تسليمی
