جامعه امام زمان پسندی بنا نهیم

به گزارش نوید شاهد، شهید «عبداله بهرامی» فرزند «یداله»، 1 اردیبهشت‌ماه 1342 در بویین زهرا دیده به جهان گذشت. این شهید والامقام، 26 خردادماه 1362 در سقزِ کردستان به فیض شهادت نائل آمد. در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید بهرامی را می‌خوانیم.

با سلام به رهبر كبير انقلاب اسلامی ايران، حضرت امام خمينی(ره) و با درود به روان پاک شهيدان از صدر اسلام و كربلای حسين(ع)، تا كربلای ايران.

پدر و مادر مهربانم! از جانب من اصلا ناراحت نباشيد، چون اگر خداوند قبول كند و به شهادت برسم، بدانيد كه به سعادت رسيده‌ام. مرگ زندگی حق بوده و همه چيز در دست اوست، يعنی خداوند است كه اگر بخواهد انسان زنده می‌ماند، می‌ميرد و يا شهيد می‌شود، پس اگر درباره من كه در منطقه جنگی هستم، بخواهيد ناراحت شويد نزد خداوند مسئول هستيد.

حال كه من برای مأموريت جهت مبارزه به شهر بانه آمده‌ام، تصميم خود را گرفته‌ام و آن هم چيزی جز مبارزه با كفرپيشگان و منافقان نيست.

سخنی چند با پدر و مادرم! می‌دانم كه برای پرورش و رشد من بسيار زحمت كشيده‌ايد، از شما سپاسگزارم ولی از شما می‌خواهم اگر بدی از من ديده‌اید ببخشيد و برايم دعا كنيد؛ چون قضا و قدر دست خداست و در مقابل خداوند ايستادن، بی‌‌فايده است. اين دو روز عمر آزمايشی از طرف خدا برای بندگانش می‌باشد. خوشا به حال كسانی كه از اين امتحان سرافراز بيرون می‌آيند و با دست پر به جهان آخرت سفر می‌كنند، پس بياييد دست در دست يكديگر داده تا جامعه امام زمان(عج‌الله) پسندی بنا نهيم.

از شما می‌خواهم شب و روز بعد از نماز دست به دعا برداشته و نصرت رزمندگان را از خداوند متعال بخواهيد، اجازه ندهيد هيچ‌كس و هيچ مقامی جهت تضعيف روحانيت، انقلاب و ولايت فقيه سخنی بگويد و همان‌گونه كه قران می‌فرمايد: «اطيعو الله و اطيعو الرسول و اولی الامر منكم»، اطاعت از خدا و رسول خدا و اوليای امر به جا آوريد؛ پس حمايت كنيد از امام خمينی(ره) تا نور عدل اسلامی جهان را فرا گيرد.

اگر مجروح يا شهيد شدم، به هيچ عنوان ناراحت نشويد كه شهيدان  انسان‌های بخصوصی هستند در نزد خدا. اگر اسير شدم هم ناراحت نباشید؛ چون ما از امام زمان(عج‌الله) فرمان می‌گيريم و آن‌قدر صبر و استقامت داريم كه در مقابل طاغوتيان مقاومت كنيم.

والسلام عليكم و رحمه اله و بركاته - عبداله  بهرامی