دانشجوی شهیدی که کار برای جمهوری اسلامی را عین عبادت می‌دانست

به گزارش نوید شاهد، 10 اسفند ماه 1339 در ماه مبارک رمضان، شب قبل از تولد امام حسن مجتبی(ع) کودکی به دنیا آمد. با عشق و علاقه‌ای که به علی اکبر امام حسین(ع) نامش را علی اکبر گذاشتند.

شهید «علی اکبر مقصودی» فرزند «جواد» از همان کودکی جاذبه عجیبی داشت، علاقه بسیاری به روضه خوانی داشت. نزدیک پدربزرگ و مادربزرگش می‌نشست و می‌گفت از امام حسین برایش بگویند.

آنقدر باهوش بود که از پنج سالگی برای شروع تحصیل به مدرسه رفت. بسیار حساس و کنجکاو بود. به نماز اهمیت بسیار می‌داد و هیچ‌گاه نمازش ترک نشد. در اغلب جلسات مهم مذهبی شرکت می‌کرد و از کیفیت قضایای سیاسی، اجتماعی و مذهبی مطلع می‌شد. با مشورت شهید رجایی در هنرستان کارآموز ثبت نام کرد و همان‌جا مبارزه رژیم را شروع کرد. علاقه زیادی برای رفتن به کوه داشت. پس از اخذ دیپلم و شرکت در کنکور، در دانشگاه اصفهان قبول شد و جهت ادامه تحصیل به اصفهان عزیمت کرد.

زمان انقلاب و ورود امام(ره) به پدرش که مسئولیت امنیت کمیته استقبال را داشت کمک زیادی کرد. پس از پیروزی انقلاب وارد آموزش و پرورش شد. کار برای جمهوری اسلامی را عین عبادت می‌دانست. برادرانش را نسبت به کسب روزی حلال توصیه می‌کرد. احترام خاصی برای خانواده قائل بود. یک سال قبل از شهادتش به اصرار خانواده و بر اساس سنت رسول اسلام ازدواج کرد که خطبه عقدشان را امام خمینی(ره) خواند. ثمره این ازدواج یک پسر به نام محمدعلی است که 7 ماه پس از شهادتش به دنیا آمد.

این شهید والامقام، 4 مردادماه 1362 در صورتی که دو روز از آخرین امتحان دانشگاهش می‌گذشت به جبهه اعزام شد و پس از رشادت‌های بسیار، 13 مردادماه 1362 به فیض شهادت نائل آمد.

«روحش شاد و راهش پر رهرو باد.»