آخرین حربه آمریکا ترور است

به گزارش نوید شاهد، شهید«رحیم پور‌خیاطی»، 11 فروردین‌ماه 1339 دیده به جهان گشود. این شهید والامقام در 16 شهریور‌ماه 1360 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید پور‌خیاطی را می‌خوانیم.

بسم الله الرحمن الرحيم

اكنون كه اين وصيت‌نامه را می‌نويسم فكر می‌كنم كه با وصيت‌نامه‌های قبلی فرق دارد. از وقتی كه آمريكای جنايتكار شاه‌مهره خود را در ايران از دست داد، به هرگونه جنايتی دست برد، جناياتی را كه روی چنگيزخان مغول را نيز سفيد كرد. آخرين حربه آمريكا ترور است، كه فكر می‌كنم به عنوان آخرين حربه، دوست آمريكا چنين فكر می‌كند كه با ترور شخصيت ها می‌تواند اين انقلاب را شكست دهد؛ اما بايد اين را بداند كه برای ما طبق فرمان امام خمينی پيروزی يا شكست مطرح نيست، برای ما ادای تكليف مطرح است. اگر پيروز شديم كه به عزت و جلال رسيده‌ايم و اگر شكست خورديم تكليف خودمان را ادا كرده‌ايم.

وقتی اين وصيت‌نامه را می‌نويسم كه تقريباً ترورم برای خودم تا حدی حتمی شده است؛ زيرا با كشف عكس‌های من از خانه‌های تيمی، تعقيب بعضی افراد ناشناس و بعضی حرف‌ها فكر نمی‌كنم كه به اين سادگی از من دست بردارند؛ اما من می‌گويم كه با خدای خود عهد بسته‌ام كه اگر من نمی‌توانم به علت ضرورت كار سپاه به جبهه بروم، لااقل اوقات خود را صرف مبارزه با گروهک‌های آمريكايی خواهم كرد و شب‌ها تا صبح دنبال منافق‌ها و كافران خواهم گشت تا آن‌ها را صيد كنيم و در اين راه آرزويم فقط شهادت است.

وصيت من به خانواده‌ام اين است كه ذره‌ای ناراحت نباشيد كه با ناراحتی خود باعث خوشحالی عناصر آمريكای شويد.

پدر و مادرم! هرگز به خاطر من گريه نكنيد، خوشحال باشيد كه فرزندتان در راه خدا شهيد شد.

اما تو ای همسرم! اصلا ناراحت نباش، خودت گفتی كه من ناراحت نمی‌شوم. به یاد بیاور روز اول را كه وقتی من به تو گفتم پاسدارم، تو گفتی من خود نيز پاسدارم. من تو را اذيت كردم، اميدوارم كه مرا حلال كنی. اين را بدان كه اگر لياقت رفتن به بهشت را پيدا كردم در آنجا منتظرت می‌مانم تا با هم وارد آنجا شويم.

ابراهيم پورخياطی: 1360/5/27