از سربازی تا پاسداری و شهادت
به گزارش نوید شاهد، شهید «احمد رضائی» فرزند «شکراله»، 2 تیر‌ماه 1337 در خانواده‌ای مذهبی اهل شیراز دیده به جهان گشود.
دوران کودکی
از کودکی دارای اخلاقی حسنه و قلبی رئوف بود به طوری که در ميان فاميل و اقوام زبانزد و مورد احترام همه بود.
پس از گذراندن دوران کودکی وارد مدرسه شد و تحصيلات خود را تا سوم راهنمايی ادامه داد.
دوران جوانی
با رسیدن به سن جوانی عازم خدمت مقدس سربازي شد و پس از مدت يک سال و نيم خدمت سربازی با آمدن امام خمينی(ره) به ايران از خدمت معاف شد.
دوران جوانيش با دوران انقلاب اسلامی به رهبری امام خمينی(ره) مصادف بود. شهید با کمک ديگر برادران و هدايت روحانيت در پخش اعلاميه و راهپيمايی و پیروزی انقلاب اسلامی نقش بسزايی داشت. هميشه در خدمت انقلاب و پیرو خط امام(ره) بود. به امام(ره) عشق می‌ورزيد و علاقه شديدی به روحانيون داشت.
در اولين روزهای پيروزی از پيشتازان عضويت در سپاه پاسداران بود و در فرودگاه مشغول به کار شد.
خار چشم منافقین بود
شهيد احمد رضائی هميشه خار چشم منافقين بود. چند بار اقدام به ترور او کردند ولي موفق نشدند. با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعث علیه ایران عازم جبهه‌های نبرد علیه دشمن متجاوز شد.
شهيد فردی بسيار دوست داشتنی و خوشرو بود. به پاسداران و رزمندگان اسلام عشق می‌ورزيد و هرکس که با ايشان هم‌صحبت شده بود نور شهادت را در صورت شهید مشاهده می‌کرد.
شهادت
این شهید والامقام پس از رشادت‌های بسیار در دوران انقلاب و دفاع مقدس، 17 آبان‌ماه 1365 در سد گتوند بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش به فیض شهادت نائل آمد.
پیکر پاک و مطهرش در میان استقبال باشکوه مردم شیراز تشییع و در بهشت فاطمه قصرالدشت آرام گرفت.
«روحش شاد و راهش پررهرو باد.»
