شکوه و شرف در شهادت است
نوید شاهد: شهید «علی‌محمد بیوس قاسم‌آبادی» فرزند «محمد طاهر»، 16 خرداد 1339 در خراسان رضوی دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 9 اسفند 1360 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید بیوس قاسم‌آبادی را می‌خوانیم.
پدر بزرگوار، مادرمهربان، همسر بهتر از جانم، دختر خوب و قشنگم، برادران عزيز و خواهر مهربانم! شايد اين آخرين پيام من به شماها باشد، اميدوارم كه به حرفهايم گوش كنيد.
نگویید علی چرا کشته شد؟
خداوند متعال در قران كريم می‌فرمايد: ما انسان را آفريديم برای امتحان، مثلاً حضرت ابراهيم(ع) را می‌گويد سر فرزندت را ببُر و حضرت علی(ع) 25 سال خانه‌نشين می‌شود و خلاصه هركس را به گونه‌ای امتحان می‌كند، شما را با شهادت من امتحان می‌كند. بايد در برابر مرگ من صبر داشته باشيد و هيچ نگوييد كه چرا علی كشته شد؛ چون من نمرده‌ام.
قرآن كريم می‌گويد: شهيدان نمی‌ميرند بلكه زنده‌اند و از نظر شما غايب است.
به دخترم قرآن خواندن یاد بدهید
از شما انتظار دارم راه مرا كه راه امام امت خمينی كبير است ادامه دهيد. برای من گريه نكنيد و سياه نپوشيد چون من به اينها احتياجی ندارم. كسی را سرزنش نكنيد كه چرا علی كشته شد؟ چون خودم اينگونه مُردن را خواسته‌ام.
همسر عزيزم! دخترم را بگذاريد درس بخواند، در تربيت آن كوشا باشيد و حتماً قرآن خواندن را ياد بدهيد.
ديگر عرضی ندارم جز دعای شما برای سلامتی و طول عمر رهبر عزيزمان امام خمينی، سلامتي و پيروزی تمام رزمندگان اسلام.
به عشق شهادت كمر بسته‌ام
من از ماندنی بي ثمر خسته‌ام
*******
شكوه و شرف در شهادت بوَد
نه مُردن به بستر كه ذلت بوَد
*******
به خون خفتگان جاودان زنده‌اند
نميرند و همواره پاينده‌اند
*******
هر آنكس امامش خمينی بوَد
مرامش مرام حسينی بوَد
همه شماها را به خدای بزرگ می‌سپارم، خدا صابران را دوست دارد.
والسلام
