همیشه دوست داشتم سرباز راستین برای ولایت باشم

نوید شاهد: شهید مدافع حرم «مهدی عزیزی» متولد اول مهرماه سال 1361 بود که داوطلبانه عازم سوریه شد و در یازدهم مردادماه سال 1392 در دفاع از حرم حضرت زینب (س) و مقابله با نیروهای تروریست تکفیری در سوریه به فیض شهادت نائل آمد. همزمان با سالروز شهادت این شهید والامقام وصیت‌نامه او را در نوید شاهد می‌خوانید.

نام: مهدی

نام خانوادگي: عزیزی

نام پدر: محمد

تاريخ‌تولد: اول مهرماه سال 1361

محل تولد: تهران

تاريخ شهادت: یازدهم مرداد 1395

بسم الله الرحمن الرحیم

کلُ شّی هالکُ الا وّجهه

همه چیز از بین می رود جز ذات پروردگار

با سلام و صلوات بر آخرین ذخیره الهی بر روی زمین حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه) و نجات بخش بشریت از ظلمت و گمراهی و با سلام و درود و آرزوی طول عمر برای نایب برحقش امام خامنه‌ای(حفظه الله)

خداوندا تو شاهدی که دوست داشتم همیشه سرباز راستین برای ولایت باشم؛ تو شاهدی که دوست داشتم بسیجی وار زندگی کنم. و اینک که به سوی تو می‌آیم امیدی جز کرم، عفو و بخشش تو ندارم.

 ما را امید عفو تو مغرور کرد و بس/ گر شد خطا بدین سخن بی ریا ببخش

امروز دوشبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ساعت ۸ شب دوست داشتم چند کلمه‌ای به عنوان وصیت ازخودم داشته باشم. در دلم حرف‌های زیادی برای گفتن دارم اما توان به قلم آوردن آنها را ندارم. دوست داشتم آقای خودم حضرت حجت بن الحسن (علیه السلام) را می‌دیدم. دوست داشتم یک بار هم که شده آقا را می‌دیدم و بعد از این دیار فانی رخت بر می‌بستم.

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست/ هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

به تمام دوستان و آشنایان و تمام کسانی که این وصیت‌نامه را می‌خوانند بگویید هر کاری که می‌‌توانند بکنند تا مبادا آقا لحظه ای از آنها دلگیر و ناراحت شوند. از تمام دوستان و آشنایان تقاضا می کنم نگذارند رهبر انقلاب تنها و مظلوم بماند.

به پدر و مادرم هم سفارش می‌کنم که در رفتن من بی‌تابی و گریه نکنند که این راهی است که همه می‌پیمایند. برای من طلب استغفار و بخشش از درگاه الهی بکنید.

به خواهرم توصیه می‌کنم که حجاب اسلامی خود را حفظ کرده و در تربیت اسلامی فرزندانش کوشا و صبور باشد. همچنین به برادرم نیز در مورد انجام فرامین و دستورات اسلامی توصیه موکد دارم.

در خاتمه از پدر و مادرم حلالیت می‌طلبم و از آن‌ها طلب بخشش دارم. ان‌شاءالله که مرا ببخشید.

 ای خسرو خوبان نظری سوی گدا کن/ رحمی به من سوخته بی سر و پا کن