امت اسلامی پیروی کامل خود را از رهبر ادامه دهند

نوید شاهد: شهید «مصطفی مقدس» فرزند «حسن»، 24 شهریور 1342 در ورامین دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 10 مرداد 1361 در عملیات رمضان به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگردش می‌خوانیم.

هركس طلب كند مرا می‌يابد مرا، هركس يافت مرا می‌شناسد مرا، هركس شناخت مرا دوست می‌دارد مرا، هركس دوست داشت مرا عشق ورزد مرا او را عشق می‌ورزم، هركس را كه عشق بورزم می‌كشم او را، هركس را كشتم من هستم خون‌بهايش، هركس خون‌بهايش با من است پس خون‌بهايش را می‌دهم.

به نام خداوندی كه آسمان‌ها و زمين را آفريد. به نام خداوندی كه اسلام را توسط فرستاده‌اش حضرت محمد(ص) بر زمينيان عطا نمود. به نام خداوندی كه ما از او هستيم. به نام خداوندی كه به ما شوق و احساس داد. به نام خداوندی كه به ما حركت داد. به نام او كه زندگيم برای اوست، بودنم از اوست، شدنم درجهت اوست، معشوقم اوست، ای كه هميشه به يادت هستم، به يادم باش كه بی تو هيچ و پوچ خواهم بود.

با سلام به امام زمان ولى عصر(عجل‌الله) و نایب بر حقش امام خمينی، اين منجی بشريت كه لحظه لحظه عمرش بركت است. خدايا! از عمرم بكاه و به عمر او بيفزای. با درود فراوان بر شهيدان اسلام و سلام بر پدر و مادرم، برادران و خواهران و دوستان عزيز و گرانقدر.

اينجانب مصطفی مقدس، سال چهارم دبيرستان بعد از تكميل آموزش‌های نظامی از سوی بسيج آگاهانه و با ميل و رغبت خودم اعزام شدم؛ چون تشخيص دادم اسلام در خطر است و با لبيك گفتن به ندای ولی فقيه زمان امام خمينی، جهت مبارزه با دشمنان اسلام، اعتلای دين مبين اسلام به جبهه رفتم، با اعتقاد به پيروزی و تا رسيدن به اين هدف از ايثار جان خود دريغ ننمايم. از امت اسلامی می‌خواهم همچنان كه جوان‌های پاك و متدين اين مملكت به گفته امام زمان خود، امام خمينی ارج می‌نهد، آنها هم پيروی كامل خود را از رهبری ادامه دهند.

پدر و مادرم! ای برادران وخواهران و دوستان عزيزم! همين‌طور كه تا به حال در جهت اطاعت از خدا، رسولش، ائمه اطهار و ولايت فقيه بوديد هم‌چنان به راه خود ادامه دهيد كه سعادت دنيوی و اخروی شما در اين اطاعت‌ها است.

پدر و مادر عزیزم! اگر من شهيد شدم بدانيد كه راه امام حسين(ع) را رفتم، راه علی اكبر و علی اصغر را رفتم، راه حضرت ابولفضل(ع) را رفته‌ام، راه بهشتی، رجائى و باهنر، مطهری راه تمام شهيدان صدر اسلام تا كنون را رفته‌ام و خون من بسيار ناقابل است در برابر خون‌های ريخته شده ساير شهدا، پس به جای اينكه برای من گريه كنيد برای امام حسين(ع) و رهروان پاك و عاليقدر او گريه كنيد. اميدوارم كه بتوانم تا با جهاد با دشمنان راهی به سوی كربلا بگشايم، برای زيارت به كربلا برويد و يادی هم از من كنيد. ببينيد چگونه عزيزتر از همه، آن سيد شهيدان، فرزندانش و 72 تن از ياران پاكش را تشنه لب شهيد كردند. برای امام حسين(ع) گريه كنيد نه برای من ناقابل.

از شما می‌خواهم صبر را پيشه كنيد كه خدا صابرين را دوست دارد، مبادا  بعد از من روحيه خود را از دست بدهيد و مبادا اجر خود را ضايع كنيد شما در برابر محبوب هستيد.

از تمام دوستان و نزديكان می‌خواهم كه مرا حلال كنند. از خداوند بزرگ، بخشنده و مهربان خواهانم كه گناهان من را بيامرزد.

در آخر از خداوند، ظهور هرچه زودتر امام قائم را خواستارم و از او می‌خواهم تا فرج امام زمان(عجل‌الله)، امام خمينی اين نور چشمان را برای ما نگهدارد و پيروزی نهایی اسلام بر كفر جهانى و ابر قدرت‌ها را خواستارم.

وصيت‌نامه خود را با اين شعار كاخ‌شكن و پايدار تمام می‌كنم:

خدايا، خدايا، تا انقلاب مهدی(عج‌الله)، خمينی را نگهدار.

1361/4/24