خدا کند که بیایم دوباره پابوست/ خدا کند که نمیرم در آرزوی حرم
به گزارش خبرنگار نوید شاهد، همزمان با سوم شعبان، سالروز ولادت امام حسین علیه السلام سروده‌ای از «محمد ناصری» در روز ولادت ایشان که ملقب به سفینه‌النجاة هستند؛ منتشر کرده‌ایم. در این سروده می‌خوانید:
چه سایه‌سار پر از لطف و رحمتی داری
به جمع سایه نشینان عنایتی داری
غبار تربت تو با دم مسیح یکی‌ست
عجب دوای عجیبی چه تربتی داری
در آن جمال علی‌وار و نور زهرایی
عجب شکوه و جلالی چه هیبتی داری
به عشق تو همه عالم شده حسینیه
چقدر مجلس روضه، چه هیئتی داری
بدون این که عتابم کنی، عطا کردی
چقدر خوب و کریمی چه عادتی داری
چقدر بنده نوازی چقدر آقایی!
چقدر حضرت آقا شبیه زهرایی!
کبوتر دل من پرزده به سوی حرم
مگر که اوج بگیرد دوباره روی حرم
خدا کند که بیایم دوباره پا بوست
خدا کند که نمیرم در آرزوی حرم
اگر چه خیر ندیدی تمام عمر ز من
وجود من زده لطمه به آبروی حرم
تو را دوباره قسم می‌دهم به عباست
تصدّقی سر حضرت عموی حرم
بده اجازه شبی باز زائرت باشم
و روی خاک بیافتم به روبروی حرم
منی که خاک توام دلبر ثریّایی
تویی در اوج، که آقا شبیه زهرایی
