مسجد، میعادگاه شهید «زمانی» بود

هم‌رزم شهید «سعید زمانی» نقل می‌کند: «جز من کسی زنده نمانده بود. بی‌انصاف‌ها مسجد را هم به آتش کشیده بودند. بعد از شهادت بچه‌ها آنجا را آتش زده‌اند. شنیدم که تقریباً همه شهدای حادثه سوختگی داشته‌اند.»

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید سعید زمانی» فرزند حسین و محترم، بیست و یکم مرداد ۱۳۴۶ در شهر ایوان‌کی از توابع شهرستان گرمسار به دنیا آمد. تا دوم راهنمایی درس خواند.

مسجد، میعادگاه شهید «زمانی» بود

در مسجد به یاران شهیدش پیوست

سال ۱۳۶۲ پس گذراندن دوره آموزشی به عنوان بسیجی به جبهه اعزام و در گروهان علی‌اکبر با مسئولیت تک‌تیرانداز سازماندهی شد. هم‌رزم سعید نقل می‌کند: «بیستم فروردین ۱۳۶۲ با تعدادی از برادران بسیجی از جمله سعید زمانی عازم بانه کردستان شدیم. در روستای کوخان بانه استقرار پیدا کردیم. من به عنوان بی‌سیم‌چی گروهان در واحد مخابرات مشغول بودم و سعید نگهبان بود. بیست روزی با هم بودیم. بعد از این مدت او رفت روستای یعقوب‌آباد. آقای غلام عاشوری مسئول مخابرات روستای یعقوب‌آباد، تنها باقی‌مانده حمله آن شب ضد انقلاب است.

او می‌گفت: غروب بود. هوا داشت گرگ و میش می‌شد. از مسجد رفته بودیم بیرون برای وضو گرفتن. یک وقت متوجه شدیم که مسجد هدف گلوله آرپی‌جی قرار گرفته است. تعدادی از ما به سرعت خودمان را رساندیم و وسایل‌مان را برداشتیم و رفتیم بیرون. تعدادی به دلیل آتش شدید ضد انقلاب نتوانستند از مسجد خارج شوند. من با محمد رامه‌ای رفتیم توی مدرسه‌ای که همان نزدیکی بود.

ضد انقلاب، روستا و مسجد را محاصره کرده بود و هرکسی را که از مسجد بیرون می‌آمد با تیر می‌زد. حلقه محاصره تنگ‌تر شد. نارنجکی انداختند داخل کلاسی که ما بودیم. محمد به شهادت رسید و من شدیداً زخمی شدم. از سرم خون می‌رفت. آنها وقتی آمدند به من هم تیر خلاص بزنند، فکر کردند من تمام کرده‌ام. مدرسه را که دیوارش سنگ و گلی بود و سقفش چوب و خار و خاشاک به آتش کشیدند. تا صبح چوب‌های سقف سوخت و سقف کم‌کم آوار شد ولی از آنجا که خدا می‌خواست من زنده بمانم، آوار روی سرم نریخت و آتش به ما نرسیده خاموش شد.

صبح که هوا روشن شد، از کوخان آمدند برای نجات بچه‌ها، منتها جز من کسی زنده نمانده بود. بی‌انصاف‌ها مسجد را هم به آتش کشیده بودند. نمی‌دانم با همان آتش آرپی‌جی آتش گرفته بود یا با نفت و وسایل دیگر. بعد از شهادت بچه‌ها آنجا را آتش زده‌اند. شنیدم که تقریباً همه شهدای حادثه سوختگی داشته‌اند. سعید هم در اثر سوختگی، پوست سر و صورتش کنده شده بود.»

پس از دو ماه حضور در جبهه بانه کردستان، یازدهم خرداد ۱۳۶۲ با اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای گرمسار به خاک سپرده شد.

انتهای متن/

برچسب ها
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده