دوست شهید «محمدمهدی دوعائی» نقل می‌کند: «یک ساعت از آخرین دیدارمان نمی‌گذشت. صدای خمپاره ۱۲۰ بلند شد. درست میان دو سنگ که محل استقرار او و در آن لحظه محراب عبادت ش شده بود، قرار گرفت. او در محراب بندگی و در بهترین حالت به دیدار معبودش شتافت.»
شهید «قربانعلی مرادی‌نسب» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «من الان افتخار دارم که به عنوان سرباز امام زمان (عج) شناخته شده‌ام. هیچ‌گاه از راه حق برنگشته و نمیگردم!»