گردان تبوک

در دل روزهای سخت جنگ، شهید «ابوالحسن ایرانی» با قلمی آغشته به عشق و دلتنگی، نامه‌ای برای همسرش نوشت. او در این نامه، از امید به بازگشت، نگرانی برای خانواده، و عشقی که حتی در میدان جنگ خاموش نمی‌شد، سخن گفت. نامه‌ای که امروز، پس از سال‌ها، هنوز بوی ایثار و وفاداری می‌دهد.

کتاب «کانال جنوبی نهر خین» تاریخ شفاهی سردار «علی سلیمانی» از سوی اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کرمانشاه به چاپ رسید.

شهید پاسدار«حجت الله احمدی روزبه»، در بخشی از وصیت نامه خود آورده است: حال كه به جبهه رفته ام و پا در چكمه كرده ام و سينه دشمن را نشانه مي روم نه به خاطر كينه و دشمني بلكه احيا دينم و صدور انقلاب است.

نوید شاهد- سردار شهید " اسمعلی فرهنگیان" در اولین وصیت نامه خود آورده است :« برادرانم! از شما می خواهم اسلحه مرا زمین نگذارند و پیروی از امام و دولت جمهوری اسلامی را شعار خود قرار دهید، یاور ضعیفان و دشمن مستکبران باشید.»

زبیده خزایی مادر"شهید صادق میرزایی" می گوید:«پسرم در حفاظت از بیت المال بسیار حساس بود تا فردای قیامت بتواند پاسخگو باشد.»

حسن آقا سلطانی- همرزم شهید" ابوالحسن ایرانی" روایت می کند: ((خواب ابوالحسن را می دیدم وقتی بیدار شدم بالای سرم ایستاده بود گفت فعلا" وقت تنگ است آماده شویدگردان شما باید حرکت کند تعریف خواب را بگذار برای بعد از عملیات...))

خواهرانم از شما می خواهم که برای شهادت من گریه و زاری نکنید چون با گریه شما دشمنان اسلام شاد می شوند.

شهید رضا رحمتی زاده همرزم شهید" اسمعلی فرهنگیان " روایت می کند: ارتباط بنده و ایشان خیلی دوستانه بود. من به ایشان گفتم: اول من شام شهادت تو را می خورم و ایشان می گفتند: خیر، اول من شام شهادت تو را می خورم.

علی سلیمانی " همرزم شهید اسمعلی فرهنگیان" روایت می کند: به یاد دارم روزی که در پادگان موتور برق خراب شده بود و مؤذن نمی توانست از طریق بلند گو اذان ظهر را بخواند. شهید فرهنگیان برای اینکه همه را متوجه وقت نماز نماید، دستور داد همه پرسنل گردان، در آن روز اذان بگویند و همه پرسنل اذان گفته و پس از آن در نماز جماعت شرکت نمودند.

شهید "اسمعلی فرهنگیان" به عنوان پاسدار و فرمانده گردان تبوک در جبهه های جنگ حضور پیدا کرد او پس از مدتی در 24 دی 1365 در شلمچه به شهادت می رسد.

شهید حجت الله احمدی روزبه در خاطراتش می گوید: با خود فکر کردم که تا چند لحظه دیگر اسیر می شوم و چون زخمی هستم آن ها با یک تیر مرا خلاص می کنند. زمانی که چشم باز کردم، در بیمارستان شهید کامیاب مشهد بستری بودم. آری امام رضا ( ع ) در آن لحظات حساس نیز آرزوی مرا برآورده کرد و آن شب به زیارت امام رضا ( ع ) رفتم.