حسن و حسین لاله زارخسروشاهی پدر و پسر شهیدی هستند که هر دو در سال 1365 یکی بر اثر اصابت ترکش به سینه، سر و دست و دیگری بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پا و دست به شهادت رسیدند.
انگار فقط حسین نتوانست طاقت دوری پدر را تحمل کند که چه خوش با پدرش رفت و همیشه می گفت: من یتیم شده ام. من یتیم هستم. چه خوش نوشید شربت شیرین تر از عسل را بله او رفت او پرواز کرد به دیار ملکوت او رفت و ما را تنها گذاشت حسین رفت و یادش روح و جان ما را آتش زد.