نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

بسم الله الرحمن الرحيم

عنقريب بانگ جرس كاروان بسيجيان در كربلاي منتظر، طنين انداز میشود كه الهی مگر پيرمان پايان اين غربت را در اين سال نويد داده است؟خوشا بحال كسانيكه با قدمهاي سهمگين خود مجراي تحقق اين حركت شدند و لب برگونه هاي سرخ پيروزي زدند. حال درباره دو آرمان كه سالهاست براي دستيابي به آنها خود را آماده كرده ام، قدري مي نويسم تا نمايانگر روشنائي حركتم باشد. همانطور كه مي دانيد هدف نهائي آدمي اين است كه در راستاي تكليف خداوندي كه بر دوش او نهاده شده، موجبات تسهيل اين راه بي انتها را فراهم آورد تا به لقاي پروردگار برسد. همچنانكه از آيات و روايات اسلامي بر مي آيد شهادت بر تارك اين اسباب تكامل، درخشندگي ديگري دارد و حماسه ديگر.گوئي با پذيرفتن شهادت جهش از آنچه هستي بسوي آنچه بايد باشي را به تو ارزاني مي بخشد. لذا اين جاست كه مجاهد راستين و طالب وصال پروردگار براي عبور از آنچه هست كالبد خالي خود را نردبان سير به طرف او قرار مي دهد كه از رصدگاه خونينش وعده ی نظر به جلوه معبود دريافت كرده.آري عزيزانم اگر مي خواهيد بدانيم حقيقت كدامست و نهايت لذتش چيست بايد از مدخلي عبور كنيم كه خوبترين خوبان عالم امكان از ان عبور كردند و اينك جاذبه اين حقيقت، همه ی طالبان را بطرف حماسه خود می خواند. معشوق صلاي وصال داده است اگر عاشقيد شرط عشق را به جا آوريد والا با اميدهاي كاذب خود را قانع نكنيد و بدانيد رجز خواني در پشت ميدانهاي نبرد بدرد نمي خورد و افسوس بر از دست دادنت . چنان لياقتي سودي در بر نخواهد داشت هميشه مدخل شهادت باز نيست كه با بهترين مرگ به ديدار خداوند رفت،چه بسا دفتر شهادت بسته شود و منتظران كوي دوست در غم چنين مرگ شريفي به نظاره بايستند.

شكر و سپاس خداي را كه در عصري لباس هستي بر اندام من پوشانيد، كه زيباترين هستي شناس یعنی امام امت را راهنماي كاروان خود ديدم و از نعمت وجودش روشن ترين راه را يافتم. براستي شكر اين نعمت را جز با فدا شدن نمي توان ادا كرد.