کسانی که برای یافتن راه راست و در راه ما مجاهده و تلاش کنند، هر آیینه، به تحقیق و حتماً ما او را به راه هایمان که همان راه مستقیم است، هدایت می کنیم.
با سلام و درود به صاحب عصر و الزمان حضرت حجة بن الحسن المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و ارواح پاک شهیدان راه حق و فضیلت و انسان سازی.
شهادت یک انتخاب است. «امام خمینی»
وصیت آن چنانی ندارم که به شما بگویم اما فقط مختصراً بعضی از مطالب را می گویم.
اولاً ما جز راه حق و راه خدا در نظر نداریم و جز برای خدا نرفته ایم. حقیقتاً جبهه دانشگاه انسان سازی است. حکم امام امت، حکم امام زمان (عج) و فرمان او پیامبر خدا (ص) و فرمان پیامبر خدا، فرمان خداوند متعال است. بدانید و بدانند که ما آگاهانه راه حق را شناختیم و انتخاب کردیم و خداوند ما را هدایت کرد و او به ما توفیق حضور در جبهه و شهادت در راهش را عنایت فرمود.
همیشه به یاد خدا باشید و بر او توکل کنید و از او کمک بخواهید، که اگر چنین کنید، هرگز پشیمان نخواهید شد و این را نه من بلکه هر کسی به اندازه اعتقاد و ایمانش درک و احساس کرده است. این را بدانید، هر کجا که به حکم اسلام و دین و ایمان قلبی خود عمل کنید نه از جهت مادی و نه از جهت معنوی هرگز ضرر نمی کنید و سعی کنید همیشه چنین کنید که رستگاری و خوشبختی بزرگ در این است.
با یکدیگر و با همه مهربان باشید. گذشت، رضا به قضای خدا و توکل بر خدا را سر لوحه مهمترین وسیله پیشرفت زندگی خود قرار دهید که تنها راه سعادت در دنیا و آخرت همین است؛ البته مرا ببخشید که این سخنان لایق گفتار من نبود و نمی توانستم از گفتنش سرباز زنم.
به هر حال از شما می خواهم این وصایای انسان ساز را با گوش جان بشنوید و به آن عمل کنید که مطمئناً می توان به آن ها عمل کرد، چون خداوند این ها را که فقط برای پیامبران و امامان نازل نکرده است؛ بلکه آنان نیز انسان هایی مثل خود ما بوده اند.
در ضمن این را بدانید که دفاع از اسلام و احتراز ایستادن به امید خدمت بیشتر است و اصلاً چنان و چنین درست نیست که بایستیم.
پدر و مادر عزیزتر از جانم از شما جداً تقاضای بخشش و عفو دارم. مرا حلال کنید؛ اگر نتوانستم فرزند خوبی برای شما باشم صلاح خدا چنین بوده است و صلاح خدا همیشه بهترین راه در زندگی است. من همیشه سعی می کردم که جز به فرمان خدا عمل نکنم ولی چه کنم که خیلی از مواقع شیطان بر من غلبه پیدا کرده است به هر حال از خواهران و برادران عزیز می خواهم همسایگان و فامیلها و دوستان و سایر کسانی که مرا می شناسند و نمی شناسند و این وصیتنامه را می خوانند و یا می شوند بخواهم که مرا حلال کنند.
به خواهران عزیزم که تازه زندگی را آغاز کرده اند و همچنین دامادهای عزیز وصیت می کنم که در زندگی راه صداقت، گذشت و ایمان بخدای متعال را سر لوحه زندگی قرار دهند تا در دنیا و آخرت عاقبت بخیر شوند و زندگی خوشی را داشته باشند و به آن ها احترام بگذارند و به خوبی ان شاء الله درس بخوانند و هدفی جز خدمت به اسلام و قرآن را در نظر نداشته باشند و مخصوصاً از برادر عزیزم آقا مجتبی می خواهم که هر کجا که می بیند در آن پیشرفت دارد را در نظر بگیرد و دنبال کند و هرگز از لطف خدا نا امید و مأیوس نشود و توکل برخدا کند ان شاءالله تو هم موفق هستی تا باری از دوش جامعه اسلامی برداری.
اما مادر عزیزتر از جانم! تو در زندگی پرنشیب و فرازت بسیار رنج کشیده ای و سختی های زیادی تحمل کردی و مانند فولاد آبدیده شدی و من می دانم که آن ایمانی را که در دل داری هنوز هم داری و تا آخر عمر نیز خواهی داشت و من هرگز نمی توانم دین شما را ادا کنم، نه تنها من، بلکه هیچ فرزندی.
شما در زندگی ما بزرگترین سهم را داشتی و داری. من از خدا می خواهم که خداوند شما را وارد بهشت نکند، من هرگز وارد بهشت نشوم و باهم در یک جا باشیم. فقط از شما تقاضا دارم مرا حلال کنی تا گوشه ای از حق شما را ادا کرده باشم و آن که از خدا خواسته بودی که وقتی مشکل شما حل شود خودت مرا به جبهه بفرستی و چون نیاز بود من رفتم؛ از خدا خواستم نذرت را ادا کند و می دانم که کرده است.
اما پدر عزیزم، شما نیز در زندگی مشکلات زیادی تحمل کردی و برای بزرگ کردن، سختی های زیادی کشیدی؛ خدا اجرتان بدهد. شما نیز به گردن ما خیلی خیلی حق دارید، که ما از آن عاجزیم ولی ما، امانتی بیش نیستیم. نه من برای شما هستم و نه شما برای من.
همه برای خدا هستیم هرگاه صاحب مال خواست مالش را پس بگیرد بدون چون و چرا باید به او برگردانده شود. چون ما حقی بر آن نداریم؛ وظیفه شما نیز تربیت و بزرگ کردن ما بوده است که انجام دادید و در اجر ما شریک هستید. به خدا توکل کنید و سعی کنید همیشه بفرمان خدا عمل کنید و راضی به رضای خدا باشید و مرا حلال کنید. راستی این را تذکر بدهم که از خواهران عزیزم و سایر خواهران دینی که این را می شنوند، می خواهم که حجاب و نجابت اسلامی را رعایت کنند.
از نظر مالی: اولاًَ در مورد ختم، تمام همسنگری های من و من تصمیم گرفتیم وصیت کنیم که مراسم ختم را هیچ گونه خرجی ندهید و تا می توانید به ساده ترین وجه آن را برگزار کنید که شما هم موظف به انجام آن هستید.
ثانیاً مقداری پول به حساب بانک سپه شعبه سپاه پاسداران مبلغ 1500 ریال و یک دست لباس ورزشی و مقداری کتاب و سایر لوازم شخصی خود را تماماً به اختیار برادرم مجتبی می سپارم تا او هر کاری خواست بکند.
مقدار حقوقم نیز در اختیار مامان است تا خرج جهیزیه و غیره کند. از دوستان عزیزم تقاضا می کنم که جبهه ها را خالی نگذارید و کاملاً گوش بفرمان امام عمل کنید. شما نیز امام را تنها نگذارید. زینب وار صبر کنید و اگر دلتان سوخت برای علی اکبر امام حسین (ع) گریه کنید نه برای من. دیگر عرضی ندارم جز آرزوی موفقیت برای شما و طول عمر امام.