سرچشمه شهادت

 به تازگي بني‌صدر از فرماندهي كل قوا عزل شده بود. عملياتي با حضور مشترك  بچه‌هاي ارتش و سپاه روي شمشي-ارتفاعات مشرف بر شهر طويله عراق- نزديكي‌هاي دزآور پاوه انجام شد. عمليات موفقي هم بود . بعداز ظهر عمليات  (20/04/1360) تشنگي داشت به همه بچه‌ها غالب مي‌شد. يكي از سربازان ارتش-  كه اتفاقاً همشهري و همسايه هم بوديم- را ديدم. سر و صورتش خيس بود. وقتي  بوسيدمش خنكاي موهاي صورتش تا حدي از عطشم كم كرد. خنديدم و گفتم سيد ما  داريم از تشنگي مي ميريم تو سر و رو تو شستي! آب از كجا آوردي؟! خنديد و  اشاره كرد به شياري كه عراقي‌ها روي آن ديد نداشتند بعد گفت:‌چشمه‌اي  آنجاست كه اتفاقاً آب خوب و خنكي هم دارد. راه افتاديم بريم داد زد : آقاي  شعباني فرصت كرديد يه غسل شهادت هم بكنيد! حرف سيد را جدي نگرفتيم . رفت و  برگشتمان چند دقيقه طول نكشيد كه ديديم سيد ميرسعيد راحمي شهيد شده.