حسن حسين زاده موحد

حسن حسين زاده فرزند محمدمهدي به سال 1331 در تهران متولد شد. ديپلم خود را در رشته رياضي اخذ كرد و فعاليت هاي مذهبي و سياسي اش با حضور در هيئت انصارالحسين(ع) و هيئت خمسه طيبه و مكتب القرآن شكل و انسجام گرفت. او در سن 14 سالگي (سال 1345) هنگامي كه در مغازه بلورفروشي كار مي كرد به پخش اعلاميه و شركت در تظاهرات مبادرت كرد و در سال 1346 به همراه گروهي ده نفره به اتهام پخش اعلاميه دستگير گرديد و مدت سه ماه در زندان به سر برد. پس از آزادي به فعاليت هايش ادامه داد و لذا مجدداً در سال 1347 به اتهام پخش كتب ممنوعه، رساله و عكس حضرت امام و ديوارنويسي دستگير و محاكمه شد و به يكسال زندان محكوم گرديد. او براي بار سوم در اسفند 1349 به دليل عضويت در حزب ملت ايران دستگير و به سه سال و يكماه زندان محكوم شد، او در اين دوره از زندان به شدت و به سختي شكنجه و بيمار گرديد به طوريكه قادر به هيچگونه فعاليتي نبود. حسين زاده هنگام آزاد شدن از زندان در فروردين 1353، پيغام هايي از زندانيان به خصوص عزت شاهي به بيرون برد و مجدداً در بهمن 1353 دستگير شد و در دادگاه به 15 سال حبس جنايي محكوم گرديد. سرانجام وي در آذر 1357 از زندان آزاد گرديد. او پس از شهادت محمد كچويي (شوهرخواهرش) وارد سپاه شد و به دليل اطلاعات و معلومات خويش از معارف اسلامي، مدتي به عنوان معلم عقيدتي در مراكز آموزشي خدمت كرد و چند سالي نيز در سنندج و واحدهاي مستقر در جبهه ها تدريس و پاسداري نمود و از سال 1364 وارد عمليات هاي جنگي شد. در سال 1365 در عمليات كربلاي 5 در جزيره ام الرصاص در حاشيه اروندرود مجروح گرديد و بعد شايع شد كه او شهيد شده است، ولي پس از چهار سال اسارت در تاريخ 8/6/1369 در حاليكه نامش در زمره شهدا ثبت شده بود به ايران بازگشت.