دفترخاطرات ـ احساس درد
سه‌شنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۲۷
نوید شاهد: درباره شهيد حيدري به نقل از شهيد مطهري مطلبي را نقل به مضمون مي كنم كه ايشان نسبت به تفاوت انسان و حيوان بحث مي كردند و آن موضوع "احساس درد" است كه در وصيت نامه شهيد حيدري نيز تأكيد خاصي به اين مسئله مي شود.
توفيق داشتم تا چند سالي حدود 5 يا 6 سال از جنگ در يك منطقه در كنار شهيد رسول حيدري باشم.
درباره شهيد حيدري به نقل از شهيد مطهري مطلبي را نقل به مضمون مي كنم كه ايشان نسبت به تفاوت انسان و حيوان بحث مي كردند و آن موضوع "احساس درد" است كه در وصيت نامه شهيد حيدري نيز تأكيد خاصي به اين مسئله مي شود.
نكته اي كه من مي خواهم به آن اشاره كنم اينكه ايشان انساني بود كه بيش از همه احساس درد داشت و در مقاطع مختلف اين حس را درك كرد. بعضي مواقع احساس درد هم چيزي نيست كه در حالات عادي انسان به آن فكر كند و اين حس را درك كند.
شهيد رسول انساني به واقع دردمند بود و در طول دوران جنگ هم در مقاطع خاص پيدا مي شد و موضع مي گرفت و سخن مي گفت و خصلت شهيد در مواقع بحران، مشكل و سختي نمايان مي شد.
مثلاً در اوايل كه قرارگاه رمضان مي خواست تشكيل بشود. اين حرف خيلي جاها زده شد كه آقاي شمس وقتي وضعيت جنگ را ترسيم كردند سال 63 احتمالاً بعد گفتند ما انسانهايي مي خواهيم كه بي سر باشند و طرح به نام بي سرها شهرت پيدا كرد.
پيش قراول اين آدمها كه به قولي مي بايست دل را ازهمه چيز كنده باشند، به عقب فكر نكنند و به قول همان جمله معروفي كه پشت سر ايشان بود كه راه ما بي بازگشت است كه بتوانند بروند داخل خاك عراق و در آن بن بست، تحولي را به وجود بياورند. شهيد رسول و عده اي ديگر از بچه ها اينطور بودند و بارها وارد قضيه شدند. مثل محور جوانرود و بعد از آن شمال عراق كه بسيار حساس بود و حضور در آنجا و عمل در آن محيط پختگي خاصي را مي طلبيد.
در آن منطقه كسان زيادي رفتند ولي به جرات مي توانم بگويم كه كارها و فعاليتهايي كه شهيد حيدري داشت هيچ كس موفق به انجام دادنش نشد، يعني جمع كردن قضيه بين مردم و احزاب و بكارگيري احزاب كه موفقترين اين افراد خود شهيد رسول بود.
رسول احساس درد مي كرد و كار را دنبال مي كرد. در قضيۀ پذيرش قطعنامه ايشان بسيار ناراحت بود و تا چند روز فقط گريه مي كرد و در اين قضيه عده اي به دنبال يك چيزي مي گشتند كه بتوانند همديگر را مقصر بدانند كه حالا يا پشتيباني كمك نكرد يا ديگران موفق نبودند، خلاصه همديگر را متهم مي كردند، اما ايشان مي گفت: ما بيش از هر كس ديگري خودمان را بايد ملامت كنيم و من خودم را سرزنش مي كنم و كار بد ما بود كه امام خميني تصميم به اين كار گرفت، ولي بقيه ديگران را متهم مي كردند و اين بين انسانهايي كه در آن موقع در راس بودند خيلي كم بود واين از نكات بارز شهيد حيدري بود.
به روايت محسن باقري همرزم شهيد
منبع : قرارگاه الزهرا (س)– تهران نقسا – دي ماه سال 1379 طرح جمع آوري خاطراتي از زندگي شهيد رسول حيدري
درباره شهيد حيدري به نقل از شهيد مطهري مطلبي را نقل به مضمون مي كنم كه ايشان نسبت به تفاوت انسان و حيوان بحث مي كردند و آن موضوع "احساس درد" است كه در وصيت نامه شهيد حيدري نيز تأكيد خاصي به اين مسئله مي شود.
نكته اي كه من مي خواهم به آن اشاره كنم اينكه ايشان انساني بود كه بيش از همه احساس درد داشت و در مقاطع مختلف اين حس را درك كرد. بعضي مواقع احساس درد هم چيزي نيست كه در حالات عادي انسان به آن فكر كند و اين حس را درك كند.
شهيد رسول انساني به واقع دردمند بود و در طول دوران جنگ هم در مقاطع خاص پيدا مي شد و موضع مي گرفت و سخن مي گفت و خصلت شهيد در مواقع بحران، مشكل و سختي نمايان مي شد.
مثلاً در اوايل كه قرارگاه رمضان مي خواست تشكيل بشود. اين حرف خيلي جاها زده شد كه آقاي شمس وقتي وضعيت جنگ را ترسيم كردند سال 63 احتمالاً بعد گفتند ما انسانهايي مي خواهيم كه بي سر باشند و طرح به نام بي سرها شهرت پيدا كرد.
پيش قراول اين آدمها كه به قولي مي بايست دل را ازهمه چيز كنده باشند، به عقب فكر نكنند و به قول همان جمله معروفي كه پشت سر ايشان بود كه راه ما بي بازگشت است كه بتوانند بروند داخل خاك عراق و در آن بن بست، تحولي را به وجود بياورند. شهيد رسول و عده اي ديگر از بچه ها اينطور بودند و بارها وارد قضيه شدند. مثل محور جوانرود و بعد از آن شمال عراق كه بسيار حساس بود و حضور در آنجا و عمل در آن محيط پختگي خاصي را مي طلبيد.
در آن منطقه كسان زيادي رفتند ولي به جرات مي توانم بگويم كه كارها و فعاليتهايي كه شهيد حيدري داشت هيچ كس موفق به انجام دادنش نشد، يعني جمع كردن قضيه بين مردم و احزاب و بكارگيري احزاب كه موفقترين اين افراد خود شهيد رسول بود.
رسول احساس درد مي كرد و كار را دنبال مي كرد. در قضيۀ پذيرش قطعنامه ايشان بسيار ناراحت بود و تا چند روز فقط گريه مي كرد و در اين قضيه عده اي به دنبال يك چيزي مي گشتند كه بتوانند همديگر را مقصر بدانند كه حالا يا پشتيباني كمك نكرد يا ديگران موفق نبودند، خلاصه همديگر را متهم مي كردند، اما ايشان مي گفت: ما بيش از هر كس ديگري خودمان را بايد ملامت كنيم و من خودم را سرزنش مي كنم و كار بد ما بود كه امام خميني تصميم به اين كار گرفت، ولي بقيه ديگران را متهم مي كردند و اين بين انسانهايي كه در آن موقع در راس بودند خيلي كم بود واين از نكات بارز شهيد حيدري بود.
به روايت محسن باقري همرزم شهيد
منبع : قرارگاه الزهرا (س)– تهران نقسا – دي ماه سال 1379 طرح جمع آوري خاطراتي از زندگي شهيد رسول حيدري
نظر شما
