ساده زیست و مردمی

یک روز سرد زمستان قرار بود ماشینی از محمات و تعدادی نیروی رزمنده از سردشت به اهواز منتقل شود. شهید طوسی هم به سردشت آمده بود تا نیروها را خودش به اهواز منتقل کند. وقتی همه نیروها سوار ماشین شدند جایی نبود که سردار طوسی بنشیند به همین خاطر رفت و در پشت وانت نشست. هر چقدر اصرار کردم که برود و جای من بنشیند قبول نکرد.
با اینکه هوا به شدت سرد بود اما ایشان مردی بی ادعا و ساده و شجاع بود که هر سختی را با جان و دل می پذیرفت. حتی آن روز نیروهای تازه وارد هم متوجه نشدند که ایشان فرمانده است. شهید طوسی بسیار ساده زیست و مردمی بود. هیچ وقت ادعایی نمی کرد. وقتی در خط مقدم بود هیچ وقت لباس فرم سپاه را نمی پوشید و همیشه چکمه پایش بود و همین ساده زیستی اش باعث شده بود همه او را دوست داشته باشند.
راوی ابراهیم فیروزآبادی همرزم شهید