دریچه­ای­ست به سویِ خدا جهان حسین

همیشه ذکر خدا هست بر زبان حسین...

چنان گرفته به آغوش خود خدایش را

که ماندگاری دین بسته شد به جان حسین

درخت دین به فداکاری­اش ثمر داده

شدیم بر سر این سفره میهمان حسین

به پای کوه چه گل‌های پر پری افتاد

چقدر دامنه­دار است امتحان حسین

گسیل کرده به میدان عصاره‌ي جان را

-سفر به خیر علی اکبرِ جوان حسین!_

میان آتش و خون مثل چشمه‌ي نور است

دو چشم خسته، ولی گرم و مهربان حسین

هنوز هم که هنوز است در فضا جاری ست

شکوه سوره‌ي توحید از دهان حسین

بیا دوباره مسلمان شویم و برگردیم

بدون شرک و دو رویی به کاروان حسین

دهیم دل به دلش، عشق را اقامه کنیم

کمی نماز بخوانیم با اذان حسین

مباد خادم درگاه این و آن باشی

مشرفند سلاطین به آستان حسین

نشانه­های خدا بر زمین پراکنده است

فدای پیکر خونین و بی نشان حسین

منبع: چشمه آیینه، گزیده شعر کنگره ایثار / به کوشش داریوش ذوالفقاری، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران، انتشارات مهر تابان 1395.