نماز مهمتر از جنگ

رزم شبانه داشتیم. شهید عباسی که مسئول آموزش نیروها بود آمد و ما را به محل برگزاری ما نور انتقال داد. من بی سیم چی گروهان بودم. بی سیم تقریباً وزن زیادی داشت و بالطبع بی سیم چی در هر عملیات و یا مانوری بیش تر و زودتر از همه خسته می شد.
با فرمان شهید عباسی رزم شبانه آغاز شد و نزدیکی های صبح به قرارگاهمان برگشتیم. نیروها واقعاً خسته شده بودند. من هم خسته تر از همه. تا رسیدیم قرارگاه شهید عباسی خطاب به همه گفت: نماز صبحتان فراموش نشود. دیگر کاری با شما نداریم. بروید استراحت کنید. انقدر خسته بودم که نفهمیدم کی خوابم برد و نمازم قضا شد.
عباسی که موضوع را فهمید با ناراحتی به سراغم امد و گفت: این رزم و این جبهه آمدن و این همه شهید دادن، فقط و فقط بخاطر نماز است. اگر قرار باشد شما در رزم و یا در شب عملیات نماز نخوانید تمامی این ها بی فایده است. شما الآن که به میدان جنگ آمده اید، فکر می کنید برای کی و برای چه می جنگید؟ امام حسین(ع) در روز عاشورا در آن وضعیت خاص که تمام یاران و فرزندانش در مقابل چشمانش به شهادت رسیده بودند، نماز را آن هم به جماعت به پا کرد. برای این که به پیروان خود که من و شما هستیم بیاموزد که ارزش و مقام نماز بالاست.
رزم شبانه و مانور که آزمایشی بیش نیست. شما در میدان جنگ چه خواهید کرد. این را بدانید که ارزش نماز از جنگ هم بالاتر است.
راوی: علیرضا بلباسی