غزلی در وصف حال کارگرانی که در دو سنگر حماسه آفریدند

در صف جهاد

گر انقلاب کشور ما کارگر نداشت

نخلی بلند بود، ولیکن ثمر نداشت

او کرد، کار و فکر و هنر، وقف انقلاب

ایثار کدر، هر چه کز آن بیشتر نداشت

هرگز حذر نکرد و خطر کرد، روز رزم

کو مرد جنگ بود و هراس از خطر نداشت

که در خط مقدم و گه در صف جهاد

آنگونه شور داشت، که پروای سر نداشت

بی سنگیری که سنگر مدران مرد، ساخت

او بود، کز تهاجم دشمن حذر نداشت

می شد اسیر دشمن دون مادر وطن

اینگونه سخت کوش و قوی گر، پسر نداشت

می برد، گرگ، از رمه بسیار و می درید

گر پاسبانی رمه این شیر نر نداشت

زان پس که این دفاع مقدس به سر رسید

سهمی ز بازسازی کشور، مگر نداشت؟

باید عزیز داشتن ان را که در عمل

بسیار خیر داشت، ولی هیچ شر نداشت

خون شهید، با عرق کارگر یکی است

گفتا امام و گفته او خدشته برنداشت

آن دست، بوسه گاه پیمبر شد از شرف

کز پینه لعل داشت، اگر سیم و زر نداشت

کار است، جوهر و شرف و قدر آدمی

خوار است، هر کسی که به ذات این هنر نداشت

بسیار قدر کارگر از این فزون تر است

هر چند شرح کاملی این مختصر، نداشت

گر عشق رویِ خوب شما، کارگر نبود

کِلکِ «چمن» به هدیه چنین شعرِ تر نداشت

منبع: زمان گل سرخ/ (مجموعه شعر دفاع مقدس)/ محمدرضا یاسری (چمن تهرانی)/1390