آسیب‌شناسی خاطره‌نگاری در حوزه دفاع مقدس/2
يکشنبه, ۲۴ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۳۵
محمد محمودی نورآبادی معتقد است که کم‌کاری در خاطره‌نگاری حوزه دفاع مقدس، ادبیات دفاع مقدس را با خطر تحریف مواجه می‌کند و در واقع، خاطرات از مصالح اصلی نگارش داستان دفاع مقدس است.

محمد محمودی نورآبادی به نوید شاهد درباره امکان بهره‌گیری از خاطرات برای خلق رمان درباره جنگ تحمیلی، گفت: اگر خاطرات را آن‌گونه که باید و شاید استخراج و کشف شوند و فرماندهان و رزمندگان بتوانند به خوبی از سهم خود در دفاع مقدس بگویند، می‌توانیم مطمئن باشیم که در حوزه رمان، فیلمنامه و داستان‌های بلند و کوتاه حوزه دفاع مقدس اتفاق‌های مثبتی رخ می‌دهد.

وی در بیان اهمیت ثبت خاطرات دوران دفاع مقدس افزود: با ثبت خاطرات، ادبیات دفاع مقدس ما که برشی از تاریخ معاصر است، به انحراف کشیده نمی‌شود. هنرمندان و نویسندگان نسل‌های آتی بدون خاطرات نمی‌توانند واقعیت‌ها را لمس کنند و ناچار می‌شوند به منابع خارجی مراجعه کنند که تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را از زاویه نگاه خودشان می‌بینند.

نگارنده «رُنج» با ابراز امیدواری از این‌که به ادبیات و تاریخ شفاهی دوران دفاع مقدس بیش از پیش اهمیت داده شود، گفت: با توجه به این‌که در جنگ تحمیلی بوده‌ام، آن چه در خاطرات و ادبیات دفاع مقدس انعکاس یافته را قطره‌ای از دریا می‌دانم و معتقدم هنوز نتوانسته‌ایم به صورت شایسته به ادبیات دفاع مقدس بپردازیم. این سبب می‌شود که بعد‌ها تاریخ انقلاب و دفاع مقدس با خطر تحریف مواجه شوند. ثبت تاریخ شفاهی دوران دفاع مقدس باید در اولویت باشد زیرا از مصالح مهم خلق آثار ادبی است.

وی در پاسخ به این پرسش که ثبت خاطرات روزانه جنگ چقدر در ثبت فرهنگ دوران دفاع مقدس موثر است و آیا در دوران جنگ به این کار اهتمام داشته است، گفت: اتفاق خوبی که در آن زمان رخ می داد، این بود که دفترچه‌هایی برای ثبت خاطرات روزانه در اختیار رزمندگان قرار می‌گرفت اما همه رزمندگان به ثبت خاطرات روزانه اهمیت نمی‌دادند.

محمودی نورآبادی یادآور شد: باید بکوشیم نهالی را که می‌کاریم، به خوبی پرورش دهیم تا بارور شود. اگر یادداشت‌نویسی دوران دفاع مقدس جدی گرفته می‌شد، کمتر با آسیب‌های خاطره‌نگاری روبرو بودیم و دریایی از یادداشت در اختیار داشتیم که بسیار کمک کننده بود. متاسفانه این عادت مردم شرقی است که به حافظه‌هایمان متکی هستیم و کمتر یادداشت‌برداری می‌کنیم.

وی با بیان این‌که در نگارش آثارش بیش از هر چیز به حافظه‌اش متکی بوده است، افزود: خدا وند را برای داشتن حافظه قوی سپاسگزارم. برای نوشتن «گلابی‌های وحشی» و «مهرنجون» بسیار به حافظه‌ام رجوع داشته‌ام و آنقدر حافظه‌ام دقیق است که دوستان و هم‌رزمانم از جزئیاتی که به خاطر می‌آورم، متعجب می‌شوند!

این نویسنده برتر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در پاسخ به این پرسش که آیا روند پرشتاب ثبت خاطرات دوران دفاع مقدس می‌تواند به صنعتی شدن این جریان بیانجامد؟ توضیح داد: نمی‌توان صنعتی شدن این جریان را امری منفی تلقی کرد. اختلاف نظر‌ها در همه سطوح وجود دارد و به یقین نوع نگاه یک فرمانده به عملیات با نوع نگاه یک سرباز به همان عملیات متفاوت است. باید تمام این نگاه‌ها ثبت شود تا ادبیات دفاع مقدس دچار تحریف نشود

محمد محمودی نورآبادی در 16 سالگی از روستای مهرنجان نورآباد ممسنی با کاروان سپاه محّمد رسول‌الله به جبهه‌های جنگ رفت. سال 1385 بازنشسته شد و به نویسندگی پرداخت. وی بیش از 20 جلد کتاب تالیف کرده است که «گلابی‌های وحشی»، «سرریزون»، «مهرنجون»، «رُنج»، «خنده‌زار» و « کاش چشم‌هایش دروغ گفته باشد» از جمله این آثارند. نشر شاهد نیز برخی آثار وی را روانه بازار نشر کرده است.

نویسنده برگزیده در جشنواره پاسداران اهل‌قلم، نویسنده برگزیده جشنواره کتاب سال سپاه، نویسنده برگزیده درجشنواره کتاب حبیب غنی‌پور، نوینسنده برگزیده در چهارمین جشنواره داستان انقلاب، نامزد جایزه قلم زرین از جمله رتبه‌ها و مقام‌هایی است که محمودی نورآبادی تاکنون به دست آورده است.

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده