فرمانده هوانيروز در استان ايلام
سه‌شنبه, ۲۶ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۴۵
من نمي دانم چرا هر وقت به طرف جبهه خودي بر مي گردم و اعلام مي کنم که شيرودي هستم ،آتش پدافند خودي چند برابر مي شود ....
نوید شاهد: شيرودي تمام ساعات خود را وقف کردستان مي کند، لحظه اي آرام نمي گيرد تا کردستان را پاکسازي نمايد ،دوشا دوش دکتر مصطفي چمران، شهر به شهر کردستان را زير پا مي گذارد و کردستان چنان با وجود شيرودي مالوف مي شود که اورا ملقب به عنوان « نقشه کامل کردستان » مي نمايند .همان گونه که پيش از اين خوانده ايد ،دشمن از هر سلاحي براي به زانو در آوردن شکارچي يکه تاز ارتش حزب الله استفاده مي کند اما نه تطميع، نه نهديد و نه ترور، هيچکدام نمي تواند خللي در عزم راسخ «حر» کربلاي ايران به وجود بياورد.
شيرودي 3 سال در بحراني ترين و سخت ترين روزهاي انقلاب و جنگ ،نام خود را به کابوسي براي دشمنان انقلاب و کشور تبديل کرد و در اين راه موجي از تهمتها ،آزار ها و خطرات را به جان خريد ،اما علي اکبر به تنهايي چون کوه ايستاد ،هر چند دلشکسته و آشفته خاطر مي شد ،ليکن هرگز دست از مجاهدت بر نداشت و تنها با فرياد مظلومانه خود بود که دردهاي نهفته در دل دريايي خود را آشکار مي ساخت .
سرانجام سرداري که در روستاي« شيرو محله »در شمال کشور ديده به جهان گشوده بود اينک آرام بر روي دست همرزمان گريانش از بالگرد بيرون آورده شد ،به جرات مي توان گفت که بالگرد در آن چند سال خانه اصلي علي اکبر بود و لباس کارش ،تنها لباسي بود که در خواب و بيداري بر تن داشت .اين جمله را بخوانيد :
«من نمي دانم چرا هر وقت به طرف جبهه خودي بر مي گردم و اعلام مي کنم که شيرودي هستم ،آتش پدافند خودي چند برابر مي شود .اين جمله به تنهايي روشن کننده اوضاع در زماني است که شيرودي علم جنگ با دشمنان اسلام را در آسمان ها بر افراشته بود، به همين جهت است که او را مظلوم ترين شهيد ارتش مي دانند، چون علي رغم شهرت دلاوريهايش در ميان رزمندگان و مردم ،از خيانت ها و نيرنگ هاي دشمنان اسلام که در آن زمان به لباس دوست ملبس بودند، دلي سوخته داشت .چند ماه پس از شهادت او بود که طومار آن خائنين و منافقين هم به همت امام و مردم در هم پيچيده شد.
در تاريخ هشتم ارديبهشت ماه سال 1360 خلبان علي اکبر قربان شيرودي در بيست و ششمين بهار زندگي بود که نزديک سه سال حضور بي وقفه و مداوم در جبهه هاي غرب و خلق حماسه هاي بي نظيرکه پس از وي هرگز مشاهده نشد، ضمن انجام ماموريتي در اطراف تنگه حاجيان مورد اصابت پدافند دشمن قرار گرفت و روح از کالبد خاکي اش به عزيزش پر کشيد و در جوار آقا عبد الله و همرزم شهيدش احمد کشوري آرام گرفت .
شيرودي 3 سال در بحراني ترين و سخت ترين روزهاي انقلاب و جنگ ،نام خود را به کابوسي براي دشمنان انقلاب و کشور تبديل کرد و در اين راه موجي از تهمتها ،آزار ها و خطرات را به جان خريد ،اما علي اکبر به تنهايي چون کوه ايستاد ،هر چند دلشکسته و آشفته خاطر مي شد ،ليکن هرگز دست از مجاهدت بر نداشت و تنها با فرياد مظلومانه خود بود که دردهاي نهفته در دل دريايي خود را آشکار مي ساخت .
سرانجام سرداري که در روستاي« شيرو محله »در شمال کشور ديده به جهان گشوده بود اينک آرام بر روي دست همرزمان گريانش از بالگرد بيرون آورده شد ،به جرات مي توان گفت که بالگرد در آن چند سال خانه اصلي علي اکبر بود و لباس کارش ،تنها لباسي بود که در خواب و بيداري بر تن داشت .اين جمله را بخوانيد :
«من نمي دانم چرا هر وقت به طرف جبهه خودي بر مي گردم و اعلام مي کنم که شيرودي هستم ،آتش پدافند خودي چند برابر مي شود .اين جمله به تنهايي روشن کننده اوضاع در زماني است که شيرودي علم جنگ با دشمنان اسلام را در آسمان ها بر افراشته بود، به همين جهت است که او را مظلوم ترين شهيد ارتش مي دانند، چون علي رغم شهرت دلاوريهايش در ميان رزمندگان و مردم ،از خيانت ها و نيرنگ هاي دشمنان اسلام که در آن زمان به لباس دوست ملبس بودند، دلي سوخته داشت .چند ماه پس از شهادت او بود که طومار آن خائنين و منافقين هم به همت امام و مردم در هم پيچيده شد.
در تاريخ هشتم ارديبهشت ماه سال 1360 خلبان علي اکبر قربان شيرودي در بيست و ششمين بهار زندگي بود که نزديک سه سال حضور بي وقفه و مداوم در جبهه هاي غرب و خلق حماسه هاي بي نظيرکه پس از وي هرگز مشاهده نشد، ضمن انجام ماموريتي در اطراف تنگه حاجيان مورد اصابت پدافند دشمن قرار گرفت و روح از کالبد خاکي اش به عزيزش پر کشيد و در جوار آقا عبد الله و همرزم شهيدش احمد کشوري آرام گرفت .
نظر شما
